Ο ιός είναι πολύ πιο φονικός για αυτά τα πρωτεύοντα θηλαστικά σε σχέση με τους ανθρώπους, με τα ποσοστά θνησιμότητας να φτάνουν το 95% στους γορίλες και το 77% στους χιμπαντζήδες.

Όπως με τους ανθρώπους, οι θάνατοι αυτοί τείνουν να έρχονται με τη μορφή επιδημιών. Σύμφωνα με αναφορές, το 1995 περισσότερο από το 90% των γορίλων στο Πάρκο Μινκέμπε στη βόρεια Γκαμπόν χάθηκε από μία τέτοια επιδημία.

Το 2002 και το 2003 πάλι ένα μόνο ξέσπασμα του στελέχους Ζαΐρ του Έμπολα κόστισε τη ζωή σε περίπου 5.000 γορίλες στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις του WWF ο συνολικός πληθυσμός των άγριων δυτικών γορίλων (Gorilla gorilla) είναι περίπου 100.000, οπότε ένα ξέσπασμα και μόνο μπορεί να καταφέρει σημαντική ζημιά στην προσπάθεια επιβίωσης του είδους.

Φυσικά η πτώση του πληθυσμού των μεγάλων πρωτευόντων θηλαστικών της Αφρικής συνδέεται και με άλλους παράγοντες, όπως η αποψίλωση των δασών, η λαθροθηρία, οι πολεμικές συγκρούσεις σε περιοχές κοντά στους βιοτόπους τους και άλλες μολυσματικές ασθένειες.

Η κλιματική αλλαγή επιδεινώνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση, ευνοώντας τη διάδοση του Έμπολα και άλλων ασθενειών.

Οι εκπρόσωποι περιβαλλοντικών οργανώσεων και οργανισμών προστασίας άγριων ζώων καλούν για τον μαζικό εμβολιασμό των γορίλων και των χιμπαντζήδων.

Αντίθετα με τους ανθρώπους, έχει αναπτυχθεί εμβόλιο για αυτά τα ζώα, αν και οι εμβολιασμένοι γορίλες δεν έχουν δοκιμαστεί με τον ζωντανό ιό, καθώς στην Ευρώπη οι δοκιμές είναι περιορισμένες για ηθικούς λόγους.

Μακροπρόθεσμα, οι προσπάθειες αποκατάστασης των δασικών εκτάσεων μπορούν να βοηθήσουν τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού, καθώς τα μολυσμένα ζώα θα έρχονται λιγότερο συχνά σε επαφή με υγιή άτομα, σύμφωνα με τους εκπροσώπους του ινστιτούτου.


Πηγή: naftemporiki.gr