Ο Πρωτέας προσκολλάται σε μια ποικιλία κυττάρων, έχει εκπληκτική ικανότητα να διαφεύγει των αμυντικών μηχανισμών του σώματος και διεκδικεί ωφέλιμες ουσίες από το ανθρώπινο κύτταρο προκαλώντας την λύση του. Στην κλινική πράξη συχνότερα απομονώνονται κυρίως τα στελέχη p mirabilis, p vulgari και p penneri.

Παρά το γεγονός ότι ο Πρωτέας ενοχοποιείται για ορισμένες τροφικές δηλητηριάσεις, η κύρια δράση της παθογόνου δράσης του, εκδηλώνεται εξωεντερικά.

Το ουροποιητικό σύστημα και η ουροφόρος οδός είναι η συνηθέστερη εστία προσβολής με αποτέλεσμα την ανάπτυξη ουρολοιμώξεων και προστατίτιδων. Τα συμπτώματα είναι τσούξιμο, συχνουρία, κοιλιακός πόνος. Ο πυρετός και ο πόνος στη μέση είναι σημείο σοβαρότερης φλεγμονής. Σοβαρά αποστήματα, νεφρική ανεπάρκεια, σήψη αποτελούν επιπλοκές των λοιμώξεων του ουροποιητικού. Ενώ αποτελεί ένα μικρό μόνο ποσοστό των ουρολοιμώξεων που εμφανίζονται σε υγιή άτομα, όταν υπάρχουν υποκείμενα νοσήματα ή ορισμένοι παράγοντες (π.χ. καθετήρες, νοσηλεία σε νοσοκομείο, πτώση ανοσοποιητικού), τα ποσοστά συμμετοχής του πρωτέα σε ουρολοιμώξεις αυξάνουν θεαματικά. Η ικανότητά του να παράγει ουρεάση ευνοεί την ανάπτυξη λίθων στο ουροποιητικό.

Ο πρωτέας εκτός από ουρολοιμώξεις, προκαλεί σπανιότερα κοιλιακές – πυελικές λοιμώξεις, πνευμονία, μηνιγγίτιδα, οστεομυελίτιδα, ενδοκαρδίτιδα, απόστημα εγκεφάλου, σήψη, προσβάλλοντας ορισμένες φορές σοβαρά, πολυάριθμους ιστούς στο σώμα.

ΠΗΓΗ: inhealth.gr