Παρά το γεγονός ότι οι πιέσεις πληθαίνουν, παρά την παρουσία του νέου σοσιαλιστή Γάλλου προέδρου, παρά τον νέο άξονα που παίρνει σχήμα γύρω από τη λογική Μόντι, το κεντρικό συμπέρασμα αυτής της συνόδου και εκτός απροόπτου και της επόμενης θα είναι πως τα κράτη μέλη, πάνω από όλα πρέπει να εξυγιάνουν τα δημόσια οικονομικά τους, να μειώσουν τα ελλείμματα, σχετικά σύντομα μάλιστα και να προβούν σε όλες τις απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αν και μόνο αν υπάρχει περιθώριο τα κράτη ενθαρρύνονται να αναθερμάνουν την εσωτερική ζήτηση.

Όσο αποκαρδιωτικό και αν ακούγεται, αυτό θα είναι το μισό μήνυμα που θα περιέχεται στο κοινό ανακοινωθέν των 27 που θα αναγνώσει δημόσια ο πρόεδρος Βαν Ρόμπεη μετά το πέρας του δείπνου.

Όσο αποκαρδιωτικό και αν επίσης ακούγεται το άλλο μισό μήνυμα θα είναι η έναρξη της διαβούλευσης με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για τα project bonds, τα ομόλογα δηλαδή για τη χρηματοδότηση μεγάλων έργων με υψηλή προστιθέμενη αξία (αυτοκινητόδρομοι, δίκτυα, διασύνδεση δικτύων, τηλεπικοινωνίες κτλ).

Η Κομισιόν θα προτείνει να χρησιμοποιηθούν 230 εκατομμύρια ευρώ ως εγγύηση στην ΕΤΕπ για την προσέλκυση κεφαλαίων ύψους 4,6 δις ευρώ από τον ιδιωτικό τομέα. Τα 230 προέρχονται από αδιάθετα κεφάλαια του κοινοτικού προϋπολογισμού.

Μέχρι αυτό το σημείο της συζήτησης, από ό,τι φαίνεται δεν πρόκειται να ανάψουν τα αίματα. Δεν υπάρχει και κανείς που να μπορεί να διαφωνήσει με την ουσία των παραπάνω χιλιοειπωμένων προτάσεων της Κομισιόν.

Εξάλλου μόλις χθες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ολοκληρώθηκε ο διάλογος μεταξύ του ΕΚ, της Κομισιόν και των ίδιων των κρατών μελών ακριβώς για το θέμα των project bonds με την οριστική συμφωνία των τριών μερών. Θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί συνεπώς ότι το μόνο απτό αναπτυξιακό μέτρο αυτής της συνόδου ήταν «μια ήδη τελειωμένη ιστορία».

Από εκεί και πέρα όμως αρχίζει το ενδιαφέρον τμήμα της συνάντησης. Το μεγάλο ερώτημα είναι ποιος και με ποια αφορμή θα θέσει τα τρία πιο ουσιαστικά ζητήματα στην Ένωση σήμερα: το θέμα των ελληνικών εκλογών, την πιθανότητα έκδοσης ευρωομολόγων και την αλλαγή της πολιτικής εντολής της ΕΚΤ.

Ο πρόεδρος Βαν Ρόμπεη στην επιστολή που απέστειλε στους 27 υπονοεί σαφώς ότι η συζήτηση μπορεί να περιστραφεί και γύρω από ουσιαστικές και μακροπρόθεσμες ιδέες. Υπονοεί σαφώς ότι «καλό είναι να αρχίσουμε να συζητάμε από τώρα, δεδομένου ότι προφανώς θα συζητάμε για καιρό», όπως επεξηγεί πηγή του περιβάλλοντός του.

Από την άλλη το περιβάλλον Ολάντ διαρρέει από καιρό ότι «έρχεται στις Βρυξέλλες για θεαματικές κινήσεις», για να «απαιτήσει ευρωομόλογα», για να «χτυπήσει τη μονόπλευρη λιτότητα». Στην πράξη ακόμα και αν ο Γάλλος πρόεδρος το θέσει, θα εισπράξει δύο απαντήσεις:

1. ότι η Κομισιόν έχει ήδη από τον Ιανουάριο προτείνει τρεις εκδοχές ευρωομολόγων και τα κράτη μέλη καλό είναι να διαλέξουν μια από αυτές,

2. και επιπλέον η «αμοιβαιοποίηση» ενός τμήματος του δημοσίου χρέους στην ΕΕ δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από παραχώρηση της οικονομικής διακυβέρνησης σε πιο κεντρικό επίπεδο (πχ τις Βρυξέλλες ή το eurogroup)

Καθότι είναι γνωστό πως ο Ολάντ δεν πολύ - συμφωνεί με την ιδέα της παραχώρησης της οικονομικής διοίκησης στις Βρυξέλλες και με δεδομένο ότι το παρόν δημοσιονομικό σύμφωνο «δε φτάνει» για να καλύψει την οικονομική λογική των Γερμανών, εξελίξεις στο θέμα δε μπορούμε να περιμένουμε πριν τις Γερμανικές ομοσπονδιακές εκλογές.

Παρομοίως και το θέμα της αλλαγής του mandate της ΕΚΤ δεν πρόκειται να έχει σύντομα μέλλον. Αντιθέτως η συνάντηση θα είναι μια καλή ευκαιρία για τη διάγνωση των προθέσεων των εταίρων γύρω από το ελληνικό ζήτημα.