Η κυβέρνηση, αλλά και τα δυο κόμματα που τη στηρίζουν, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κατηγορούν ευθέως πλέον τον ΣΥΡΙΖΑ ότι κρύβεται πίσω από τις κινητοποιήσεις, προκειμένου να προκαλέσει αναταραχή. «Αφού δεν μπορεί λόγω της «Χρυσής Αυγής» να δημιουργήσει νέο κίνημα Αγανακτισμένων, βάζει μπροστά τις Ομοσπονδίες που ελέγχει, έστω και αν αυτές δεν εκφράζουν τους εργαζόμενους, προκειμένου να δημιουργήσει κοινωνική αναταραχή και με τελικό στόχο την αποσταθεροποίηση» αναφέρουν αρμόδιες πηγές.

Η κυβέρνηση δεν πρόκειται να προχωρήσει σε επιστράτευση των καθηγητών, τουλάχιστον αρχικά, αλλά αν χρειαστεί θα το πράξει στη συνέχεια, προκειμένου να εξασφαλίσει «την κοινωνική γαλήνη και ομαλότητα». Σε αγαστή συνεννόηση Μεγάρου Μαξίμου και Χαριλάου Τρικούπη θα επιχειρήσουν επικοινωνιακό μπαράζ κατά των συνδικάτων και θα επιδιώξουν να ικανοποιηθούν κάποια δευτερεύοντα αιτήματα ώστε να εμφανιστεί η κυβέρνηση διαλλακτική και να διασπαστεί η συνοχή των συνδικάτων. Κυρίως όμως θα κατηγορηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ για υποκίνηση, όπως ήδη έχει πράξει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου και ο –εξάδελφός του- υφυπουργός Παιδείας Συμεών Κεδίκογλου. «Κατ΄ αυτόν τον τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ εννοεί το «ή εμείς ή αυτοί» αναμένεται να σημειώσουν. Σήμερα, πάντως, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δέχθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών(!) τη Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας (ΔΟΕ) όπου και τους ανέπτυξε τις θέσεις του κόμματος για «ανοιχτά σχολεία».

Την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύει σε «μητέρα όλων των μαχών» το κοινωνικό μέτωπο, προκρίνοντας με τους συνδικαλιστές του την απεργία διαρκείας. Είναι χαρακτηριστικό πως χθες ο Αλέξης Τσίπρας δέχθηκε στη Βουλή τα συνδικάτα της ΛΑΡΚΟ, ενώ σήμερα η πλειοψηφία των μελών της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας θα παραστεί στη συναυλία στο προαύλιο της ΕΡΤ, στο υπό κατάληψη κτίριο της Αγίας Παρασκευής. «Τα προβλήματα κα η κυβέρνηση που τα οξύνει υποκινούν τις απεργίες» είναι η απάντηση της Κουμουνδούρου σε Μαξίμου και Χαριλάου Τρικούπη. Είναι σαφές πως ο ΣΥΡΙΖΑ προσδοκεί τη συγκρότηση ρεύματος μέσω των απεργιών, προκρίνοντας τις απεργίες διαρκείας, με τις οποίες πολλές φορές έρχεται σε αντίθεση ακόμα και το ΚΚΕ, εκτιμώντας πως είναι σε μεγάλο βαθμό υποταγμένες στον πολιτικό σχεδιασμό της Κουμουνδούρου, με το ίδιο να επιλέγει άλλες, προσφορότερες κατά τη γνώμη του, μορφές αγώνα.

Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, άλλωστε, γνωρίζουν πολύ καλά πως με τους καθηγητές και τους δασκάλους θα συμπαραταχθούν οι δημοτικοί υπάλληλοι (ΠΟΕ-ΟΤΑ), οι νοσοκομειακοί (με το Μέγαρο Μαξίμου να ελπίζει πως οι απεργίες της ΠΟΕΔΗΝ δεν θα είναι διαρκείας) και άλλες δέκα τουλάχιστον Ομοσπονδίες. Στην δε εκπαίδευση το κλίμα μοιάζει «ναρκοθετημένο» καθώς οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, σε αναβρασμό βρίσκονται οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί, ενώ ουδείς μπορεί να βεβαιώσει πως οι απεργίες αυτές δεν θα αποτελέσουν το «φυτίλι» ώστε να βγουν στο δρόμο φοιτητές και-κυρίως-μαθητές που δύσκολα μετά «μαζεύονται» ξανά στα σχολεία. Παράλληλα θα συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις στην αμυντική βιομηχανία.