Εκεί, πριν από 70 χρόνια, το μεσημέρι της 3ης Οκτωβρίου του 1943, οι κατοχικές ναζιστικές δυνάμεις με μια πρωτοφανή αγριότητα εξόντωσαν 82 αμάχους, ενώ παρέδωσαν στις φλόγες τα σπίτια.

Κάθε χρόνο κατά την επέτειο του Ολοκαυτώματος στο προσκλητήριο των νεκρών ακούγονται τα ονόματα, από 34 βρέφη και παιδιά, 37 γυναίκες ηλικίας 30 έως 64 ετών και 11 ηλικιωμένων. Στην πλατεία του χωριού, ο καθένας που συναντάμε έχει να διηγηθεί και μια ιστορία φρίκης.
 
Ο συνταξιούχος γιατρός Ανδρέας Σιαφάκας ήταν τότε 6 ετών παιδάκι και γλίτωσε από τη σφαγή γιατί ακολούθησε τον πατέρα του στο χωράφι. Την ίδια τύχη δεν είχε όμως ο αδελφός του, που έμεινε πίσω στο σπίτι στο χωριό.



Δεν έχει τίτλο από realmedialive

Ο Κώστας Παππάς έχασε 4 αδέλφια ηλικίας 2 έως 10 ετών τα οποία εκτέλεσαν μαζί με τον παππού τους. Τα σημάδια από τη γερμανική ξιφολόγχη υπάρχουν ακόμη στο σώμα του Π. Μπαμπούσκα. Ήταν τότε βρέφος 4 μηνών και τον βρήκαν δύο μέρες αργότερα, ανάμεσα σε άλλα πτώματα, τραυματισμένο, στην αγκαλιά της νεαρής νεκρής μητέρας του, σε ένα υπόγειο.

Την ώρα της εισβολής στο χωριό ήταν λίγοι ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά, γιατί οι άνδρες βρίσκονταν στο Ζαγόρι, με τα κοπάδια και στις Καρυές για να μαζέψουν καρύδια.

Όταν επέστρεψαν δεν πίστευαν τι είχε συμβεί, έζησαν τη φρίκη και τη βαρβαρότητα. Αν και έως σήμερα όλοι στους Λιγκιάδες ζητούν απάντηση για το ολοκαύτωμα, ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι πρόκειται για αντίποινα των κατακτητών, στον φόνο του αντισυνταγματάρχη της 1ης Ορεινής Μεραρχίας Γιόζεφ Ζάλμινγκερ. Δύο ημέρες νωρίτερα, την 1η Οκτωβρίου, το στρατιωτικό όχημα του Ζαλμίνγκερ έπεσε και στη συνέχεια ανετράπη, σε οδόφραγμα που είχαν στήσει οι αντάρτες, οι οποίοι τον εκτέλεσαν.



Στάχτη έγιναν 43 σπίτια, καθώς και 57 υποστατικά, στάβλοι και καλύβες. Η αναφορά της Μεραρχίας προς το Γενικό Επιτελείο της Βέρμαχτ είναι λακωνική: «Από το χωριό Λιγκιάδες και τα υψόμετρα 1.015 και 1.277, ασθενής αντίσταση του εχθρού. 50 πολίτες εξοντώθηκαν. Οι Λιγκιάδες αποτεφρώθηκαν. Λάφυρα, 20 μουλάρια».