«Υπάρχει πράγματι ένα κενό στο νόμο. Ο νομοθέτης του 1999 ενώ έχει προβλέψει για τις κανονικές άδειες δεν έχει προβλέψει μια λεπτομέρεια για τις εκπαιδευτικές. Αυτή τη στιγμή τι ακριβώς κάνουμε με το να αφήνουμε ένα νέο παιδί που έχει τελέσει ένα έγκλημα και έχει καταδικαστεί για αυτό; Η τροπολογία που καταθέσαμε είναι μέσα στο πνεύμα και του Συντάγματος και του νόμου και των ευρωπαϊκών συμβάσεων για να φύγουμε από το αδιέξοδο. Και δεν είναι προσωπική. Δεν είναι να λυθεί το πρόβλημα του Ρωμανού. Είναι ένα θεσμικό κενό που μπορεί να αφορά άλλους δέκα, είκοσι. Δεν μπορεί να τιμωρείται κάποιος διπλή, τριπλή και τετραπλή φορά για ένα έγκλημα που έκανε. Μία φορά τιμωρείσαι» τονίζει ο κ. Πανούσης.

Ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ σημειώνει ότι «το κεφάλαιο για τη μόρφωση των κρατουμένων λέγεται επικοινωνία με το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Άρα, οι εκπαιδευτικές άδειες, η ενημέρωση από τα ΜΜΕ, η αλληλογραφία έχουν να κάνουν με την κοινωνία, δεν έχουν να κάνουν με το να μορφώνεσαι στο κελί σου. Είναι σε άλλη λογική από αυτή που έχει πει ο υπουργός».

Ο κ. Πανούσης απευθύνει έκκληση να μην συνδεθεί η υπόθεση Ρωμανού με την επέτειο των έξι χρόνων από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου το προσεχές Σάββατο, οπότε και προγραμματίζονται εκδηλώσεις μνήμης. «Αυτό πρέπει να το βγάλουν όλοι έξω από το συλλογισμό» τονίζει και προσθέτει: «Δεν πρέπει να συνδεθεί από καμία πλευρά, πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα αυτού του παιδιού και άλλων παιδιών που μπορεί να είναι στην ίδια κατάσταση. Όλα τα άλλα κακό κάνουν γιατί ανοίγουν την όρεξη και των μεν και των δε. Δηλαδή δεν ανοίγει η όρεξη κάποιων που θέλουν να υποστηρίξουν τον Ρωμανό, αλλά ανοίγει η όρεξη και εκείνων που θέλουν να κάνουν πιο κατασταλτική την πολιτική του κράτους».

Η συνέντευξη του καθηγητή και βουλευτή της Δημοκρατικής Αριστεράς, Γιάννη Πανούση στο ΑΠΕ-ΜΠΕ έχει ως εξής:

Κύριε καθηγητά, ο Νίκος Ρωμανός συνεχίζει την απεργία πείνας για 25 ημέρες και δεν έχει λάβει ποτέ του υγρή τροφή, όπως δήλωσε ο δικηγόρος του, και η ζωή του κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή. H πολιτεία όμως μάλλον θυμίζει τον Πόντιο Πιλάτο και νίπτει τα χείρας της. Πως το ερμηνεύετε;
-Πριν πάω στο ανθρώπινο μέρος θα σταθώ στο συνταγματικό μέρος. Η πολιτεία έχει την υποχρέωση να δίνει πρώτη, δεύτερη, τρίτη, τέταρτη ευκαιρία σε ανθρώπους που έχουν καταδικαστεί για την τέλεση κάποιων εγκλημάτων, ανεξάρτητα πώς αυτοί θα κάνουν χρήση αυτών των δικαιωμάτων και αυτής της ελευθερίας. Δεν μπορεί η πολιτεία να χρησιμοποιεί την προληπτική νόμιμη άμυνα ή την ενδεχόμενη επικινδυνότητα. Έχει δικαίωμα ο Ρωμανός να δώσει εξετάσεις; Έχει. Έδωσε εξετάσεις, πέτυχε και βραβεύτηκε μάλιστα γι` αυτό. Άρα η πολιτεία επιβράβευσε αυτό το δικαίωμα στη μόρφωση. Αφού λοιπόν τον επιβραβεύεις, μετά τον ακυρώνεις αφού δεν του επιτρέπεις να σπουδάσει; Μπερδεύεται εδώ ένα θεσμογραφειοκρατικό σύστημα, αλλά πίσω από αυτό βρίσκεται το ιδεολόγημα ότι ένας που έχει τελέσει ένα έγκλημα έχει δικαιώματα, αλλά για ορισμένους μπορεί να μην υπάρχουν.

Υπάρχει πράγματι ένα κενό στο νόμο. Ο νομοθέτης του 1999 ενώ έχει προβλέψει για τις κανονικές άδειες δεν έχει προβλέψει μια λεπτομέρεια για τις εκπαιδευτικές. Πάμε λοιπόν στο ανθρώπινο σκέλος της υπόθεσης. Αυτή τη στιγμή τι ακριβώς κάνουμε με το να αφήνουμε ένα νέο παιδί που έχει τελέσει ένα έγκλημα και έχει καταδικαστεί για αυτό; Πρέπει να υπάρξει μια νομοθετική παρέμβαση και είχα σήμερα ραντεβού με τον υπουργό Δικαιοσύνης και του κατέθεσα μία τροπολογία που έχει συντάξει η ΔΗΜΑΡ και στην οποία και εγώ έχω συμβάλει. Η τροπολογία αυτή είναι μέσα στο πνεύμα και του Συντάγματος και του νόμου και των ευρωπαϊκών συμβάσεων για να φύγουμε από το αδιέξοδο. Δεν μπορεί να τιμωρείται κάποιος διπλή, τριπλή και τετραπλή φορά για ένα έγκλημα που έκανε. Μία φορά τιμωρείσαι.

-Τροπολογία όμως πρόκειται να καταθέσουν και οι υπουργοί Παιδείας και Δικαιοσύνης, αλλά το θέμα είναι ότι στη Βουλή συζητείται ο προϋπολογισμός, γεγονός που αντικειμενικά θα καθυστερήσει την εισαγωγή και ψήφιση της όποιας νομοθετικής πρωτοβουλίας. Μήπως είναι αργά;
Εδώ είναι πια ζήτημα συνεννόησης, κατανόησης. Αν πράγματι αυτή τη στιγμή κατατεθεί μια τροπολογία, δεν έχει σημασία πότε θα ψηφιστεί, νομίζω ότι και από τη μεριά του Ρωμανού θα καταλάβει ότι θα ψηφιστεί τη Δευτέρα, ας υποθέσουμε. Αλλά δεν μπορεί τρία - τέσσερα κόμματα και όχι μόνο η κυβέρνηση να καταθέτουν μια τροπολογία και παρά ταύτα να περιμένεις πότε θα ψηφιστεί. Δηλ. θα την καταθέσουμε σήμερα, θα έχουμε συμβάλει, θα έχουμε προτείνει και μόλις σταματήσει ενδεχομένως την απεργία πείνας θα την τραβήξουμε πίσω; Αυτά δεν γίνονται. Διότι το κεφάλαιο για τη μόρφωση των κρατουμένων λέγεται επικοινωνία με το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Άρα, οι εκπαιδευτικές άδειες, η ενημέρωση από τα ΜΜΕ, η αλληλογραφία έχουν να κάνουν με την κοινωνία, δεν έχουν να κάνουν με το να μορφώνεσαι στο κελί σου. Είναι σε άλλη λογική από αυτή που έχει πει ο υπουργός. Δεν ξέρω τι θα μας δώσει τώρα που θα πάμε, αλλά είναι στη λογική του Συντάγματος, των διεθνών συμβάσεων και του νόμου. Και δεν είναι προσωπική. Δεν είναι να λυθεί το πρόβλημα του Ρωμανού. Είναι ένα θεσμικό κενό που μπορεί να αφορά άλλους δέκα, είκοσι.

-Κύριε καθηγητά, ο κ. Αθανασίου χθες κατηγόρησε την αντιπολίτευση για άγρια πολιτική εκμετάλλευση της υπόθεσης και υποστήριξε ότι υπάρχει άγνοια του νομικού καθεστώτος. Πώς το ερμηνεύετε αυτό;
Σε αυτά τα ζητήματα κανείς δεν πρέπει να παίζει ούτε με τη ζωή ενός παιδιού ούτε να μπαίνουν άλλες παράμετροι από το συγκεκριμένο νομικό και θεσμικό πλαίσιο. Αν κάποιος κερδίσει, κάποιος χάσει, κάποιος επιβεβαιώσει την ευαισθησία του από αυτή την ιστορία, αν κάποιος επιβεβαιώσει την αναλγησία του, αυτά με αφήνουν αδιάφορο. Πρέπει να λύσουμε ένα πρόβλημα γιατί μια Πολιτεία πρέπει να φέρεται έτσι. Δεν υπάρχει Πολιτεία που εκδικείται ακόμη και το χειρότερο εγκληματία - αν και δεν είναι η συγκεκριμένη περίπτωση τέτοια. Τον εκδικείται εσαεί παραβιάζοντας όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα που όλες οι διεθνείς, ευρωπαϊκές συμβάσεις το διακηρύσσουν. Σε ποια χώρα ζούμε;

-Την ίδια στιγμή υπάρχει έκδηλη ανησυχία ενόψει της επετείου των έξι χρόνων από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου το Σάββατο, οπότε και προγραμματίζονται εκδηλώσεις μνήμης. Μήπως κάποιοι έχουν να κερδίσουν από την όξυνση του κλίματος;
Αυτό πρέπει να το βγάλουν όλοι έξω από το συλλογισμό. Αν κάθε φορά που έχουμε μια διαφωνία συνταγματικού, κοινωνικού, θεσμικού, την βάζουμε μέσα στην συγκυρία διαφόρων επετείων και σκοτεινών περιόδων της ελληνικής ιστορίας δεν θα τελειώσουμε. Δεν πρέπει να συνδεθεί από καμία πλευρά, πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα αυτού του παιδιού και άλλων παιδιών που μπορεί να είναι στην ίδια κατάσταση. Όλα τα άλλα κακό κάνουν γιατί ανοίγουν την όρεξη και των μεν και των δε. Δηλαδή δεν ανοίγει η όρεξη κάποιων που θέλουν να υποστηρίξουν τον Ρωμανό, αλλά ανοίγει η όρεξη και εκείνων που θέλουν να κάνουν πιο κατασταλτική την πολιτική του κράτους.