Ο επικεφαλής της τρόικας και διευθυντής της DGECFIN, Ματίας Μορς, μίλησε στην Realnews για τη φύση της αποστολής, τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες των δανειστών.

Ο κ. Μορς ξεκαθάρισε ότι ο ίδιος θα μετέχει μόνο στις συζητήσεις υψηλού πολιτικού επιπέδου, αφού ολοκληρωθούν οι προπαρασκευαστικές συζητήσεις:

«Την πρώτη εβδομάδα υπάρχουν πάντα τεχνικές προπαρασκευαστικές συζητήσεις. Το μεγαλύτερο μέρος της ομάδας μου αναμένεται να φτάσει στις 22 του μηνός. Προσωπικά θα ξεκινήσω τις συζητήσεις με τον Υπουργό κ. Βενιζέλο στις 29. Τεχνικά, η αποστολή ξεκινά την ερχόμενη Δευτέρα. Οι πολιτικές συζητήσεις υψηλού επιπέδου ξεκινούν πάντα τη δεύτερη εβδομάδα».

Ο κ. Μόρς και το επιτελείο του έχουν πλέον βαθιά πείρα στα πολύ τεχνικά προβλήματα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης που παρακωλύουν την εκτέλεση του προγράμματος και σκοπεύουν να τα αντιμετωπίσουν: «Γνωρίζουμε ότι υφίστανται κάποια προβλήματα διοικητικής ικανότητας της δημόσιας διοίκησης, η δημόσια διοίκηση δεν πρέπει να αισθάνεται απλώς υποχρεωμένη, αλλά να πιστεύει στην αναγκαιότητα της λήψης αυτών των μέτρων και να είναι αφοσιωμένη στην όσο το δυνατόν γρηγορότερη πραγματοποίησή τους».

Από τα στοιχεία του ελέγχου θα προκύψει το αν απαιτούνται πρόσθετα μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα, για να κλείσουν οι «μαύρες τρύπες» των κρατικών λογαριασμών, όμως, αυτό είναι κάτι που η πλευρά της Κομισιόν στην τρόικα θα ήθελε να αποφύγει: «Αυτό είναι ένα από τα θέματα που θα συζητήσουμε όταν ξεκινήσουμε την επόμενη αποστολή αξιολόγησης σε λίγες μέρες. Τότε, οι συνεργάτες μου θα έχουν τεχνικές συζητήσεις για το κατά πόσο αυτά τα νούμερα επηρεάζουν τους δημοσιονομικούς στόχους», αναφέρει ο Ματίας Μορς και συμπληρώνει: «Αυτό είναι κάτι που πρέπει πραγματικά να δούμε με τους συνεργάτες μας στην τρόικα και τις ελληνικές αρχές».

Με την πίεση στις αγορές και τον ίδιο τον πυρήνα του ευρώ να κορυφώνεται, οι εκπρόσωποι της Κομισιόν θέλουν από το έλεγχο να βγει ένα ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα για την πορεία της ελληνικής προσαρμογής. Η διγλωσσία και τα πολιτικά εμπόδια στο εσωτερικό θα έχουν αντίκτυπο στο ίδιο το νόμισμα και τα speads που θα πρέπει να αποφευχθεί: «Μια συμφωνία με τον Υπουργό Οικονομικών πρέπει να ισχύει και για τους άλλους υπουργούς και για την κυβέρνηση ως σύνολο, ώστε να μη ξανανοίγουμε θέματα που έχουμε ήδη συμφωνήσει».

Χωρίς σε καμία περίπτωση να υπάρχει διάθεση επιείκειας, ο στόχος αυτού ελέγχου δεν είναι απλώς η επίπληξη. Τα στελέχη της Κομισιόν θέλουν να ξέρουν γιατί το πρόγραμμα προχωρά ή όχι: «Θα πρέπει πρώτα να εξετάσουμε γιατί συγκεκριμένοι νόμοι δεν έχουν υιοθετηθεί και δεν έχουν επιτευχθεί συγκεκριμένα αποτελέσματα».

Ψηλά στην ατζέντα βρίσκονται και τα κλειστά επαγγέλματα και με όλα τα ενδεχόμενα να παραμένουν ανοιχτά, ακόμη και για ομάδες που νομίζουν ότι έχουν κάνει κάποιου είδους συμβιβαστική συμφωνία με την κυβέρνηση, όπως οι μηχανικοί και οι φαρμακοποιοί: «Τώρα οι αρχές πρέπει να προσδιορίσουν τα εναπομείναντα εμπόδια. Για παράδειγμα, μήπως το καταστατικό κάποιων σωματείων ή επαγγελματικών οργανώσεων έχει κανόνες που δυσχεραίνουν την πρόσβαση στο επάγγελμα; Συνεπώς, υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν σε εφαρμοστικό επίπεδο».

Στο στόχαστρο θα μπει και η μείωση των δαπανών του δημοσίου για μισθούς, τόσο σε επίπεδο απολύσεων, όσο και σε επίπεδο μισθολογίου: «Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι ο νέος λογαριασμός για μισθούς, που τώρα είναι υπό συζήτηση και θα εξεταστεί από το κοινοβούλιο, να είναι ευθυγραμμισμένος με τους κεντρικούς μας στόχους».

Στην πραγματικότητα, όμως, το μεγάλο στοίχημα είναι η όλη διαδικασία των απολύσεων και της μεταρρύθμισης να καταλήξει σε ένα «μαγαζί που θα δουλεύει», έναντι του σημερινού πανάκριβου και αναποτελεσματικού χάους: «Το δεύτερο είναι το ζήτημα της αναμόρφωσης του δημοσίου, μιας αναμόρφωσης με στόχο την αυξημένη αποτελεσματικότητα και τις καλύτερες υπηρεσίες, κάτι που είναι αναμφιβόλως αναγκαίο», λέει ο Ματίας Μορς.

Τέλος, θα ανοίξει με αυτό τον έλεγχο και η υπόθεση φορολογική μεταρρύθμιση. Η Κομισιόν και ο κ. Μορς -ειδικός επί των φορολογικών συστημάτων- ξέρουν τι μπορεί να δουλέψει στην Ελλάδα και το περιγράφουν: απλό, καθολικό σύστημα, με χαμηλούς συντελεστές, ελάχιστες διατάξεις και μηδενικές εξαιρέσεις:

«Η φορολογική μεταρρύθμιση που σχεδιάζουν οι ελληνικές αρχές το φθινόπωρο, πρέπει να γίνει σωστά. Είναι η ευκαιρία να εγκατασταθεί ένα φορολογικό σύστημα απλό, αναπτυξιακό, να μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές, να διευρυνθεί η φορολογική βάση και να καταργηθούν οι φοροαπαλλαγές, ώστε η μεταρρύθμιση να έχει ουδέτερη επίπτωση στον προϋπολογισμό. Ελπίζω ότι την επόμενη εβδομάδα στην Αθήνα, θα έχουμε μια καλή συζήτηση με τις ελληνικές αρχές για τις κατευθύνσεις της φορολογικής μεταρρύθμισης».

Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξη που παραχώρησε στη Realnews ο επικεφαλής της αποστολής της Κομισιόν:

Πώς θα σχολιάζετε τη συνολική πρόοδο του οικονομικού προγράμματος;
Πρώτα απ’ όλα, θα έλεγα ότι ενάμιση χρόνο μετά την εκκίνησή του είναι ακόμα νωρίς για να κρίνουμε την επιτυχία του. Αυτό που καταγράφουμε είναι πως έχουν ληφθεί μια σειρά από πρωτοβουλίες και έχουν ψηφιστεί νόμοι, αν και κάποιες φορές με σημαντικές καθυστερήσεις. Το θέμα όμως είναι ότι δεν αρκεί απλά να ψηφίζεται ένας νόμος, πρέπει να διασφαλίζεται η εφαρμογή του στην πράξη. Σε κάθε περίπτωση, τα απαραίτητα μέτρα για τη διόρθωση στο δημοσιονομικό έλλειμμα και τις εξωτερικές ανισορροπίες είναι πολύ σημαντικά.

Αναμένατε καθυστερήσεις στην εφαρμογή;
Είναι κατανοητό ότι αφού ψηφιστεί ένας νόμος πρέπει να ληφθούν μέτρα για την υλοποίησή του, τα οποία απαιτούν κάποιο χρόνο. Το ερώτημα είναι αν θα μπορούσαν να είχαν γίνει περισσότερα όσον αφορά την εφαρμογή των μέτρων που συμφωνήθηκαν σε πολιτικό επίπεδο. Πάνω σ’ αυτό θα ήθελα να κάνω δύο παρατηρήσεις: Πρώτον, η Ελλάδα αντιμετωπίζει την αναγκαιότητα εφαρμογής σημαντικών μεταρρυθμίσεων, πρακτικά σε όλους τους τομείς της οικονομικής ζωής, γεγονός που αποτελεί τεράστια πρόκληση για κάθε διοίκηση. Και γνωρίζουμε ότι υφίστανται κάποια προβλήματα διοικητικής ικανότητας της δημόσιας διοίκησης, δυσχεραίνοντας έτσι την υιοθέτηση και εφαρμογή των μέτρων με την ταχύτητα που θα επιθυμούσαμε. Το δεύτερο σημείο είναι ότι η δημόσια διοίκηση δεν πρέπει να αισθάνεται απλώς υποχρεωμένη, αλλά να πιστεύει στην αναγκαιότητα της λήψης αυτών των μέτρων και να είναι αφοσιωμένη στην όσο το δυνατόν γρηγορότερη πραγματοποίησή τους. Σε σχέση μ’αυτό, έχω παρατηρήσει ότι ο βαθμός δέσμευσης ποικίλλει και υπάρχουν ορισμένοι τομείς της διοίκησης και της κοινωνίας που δεν είναι και τόσο αφοσιωμένοι, όπως για παράδειγμα στην πλήρη εφαρμογή του φορολογικού συστήματος.

Συνεπώς πώς κρίνετε την επιτυχία του προγράμματος ως εδώ;
Σε γενικές γραμμές, θεωρώ ότι το πρόγραμμα δεν πέτυχε πλήρως, υπό την έννοια ότι στην Ευρώπη πιστεύαμε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να γυρίσει στις αγορές στις αρχές του επόμενου έτους και διαπιστώσαμε ότι αυτό δεν είναι δυνατόν. Για το γεγονός αυτό όμως δεν ευθύνεται μόνο η Ελλάδα. Υπάρχουν ευρύτερα προβλήματα στην ευρωζώνη και στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά που πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν. Το δεύτερο σημείο που θα ήθελα να τονίσω είναι ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις εφαρμόζονται, αλλά θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν ότι χρειάζεται χρόνος για να δούμε απτά αποτελέσματα και να γίνουν αντιληπτά από τους Έλληνες πολίτες τα πλήρη οφέλη τους.

Εκτιμάτε ότι η ελληνική κυβέρνηση εφαρμόζει το πρόγραμμα με τη σωστή σειρά; Όταν κάνεις απολύσεις, δεν πρέπει πρώτα να ανοίξεις τα κλειστά επαγγέλματα για να δώσεις στον κόσμο μια ευκαιρία στον ιδιωτικό τομέα ή στη φορολογική διοίκηση είναι δυνατόν να προσθέτεις φόρους χωρίς να ασχοληθείς με το ποιος θα τους μαζέψει;

Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση... Σε έναν ιδεατό κόσμο θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε διαφορετική σειρά. Στον πραγματικό κόσμο όμως οι σωστές πρωτοβουλίες έχουν ξεκινήσει, αν και δεν έχουμε δει ακόμα αρκετά από τα οφέλη τους. Για παράδειγμα, οι μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει στην αγορά εργασίας έχουν αρχίσει να έχουν αποτελέσματα, ωστόσο πλήρη οφέλη θα δούμε μόνο όταν βγούμε από την ύφεση, δηλαδή όταν το ΑΕΠ αρχίσει να αυξάνεται. Σε κάθε περίπτωση, τους τελευταίους μήνες έχουν γίνει περισσότερες μεταρρυθμίσεις από όσες έγιναν τα τελευταία δέκα χρόνια.

Γιατί κόλλησαν οι συζητήσεις της 4ης αποστολής;
Aυτή είναι μια καλή ερώτηση. Θα έλεγα ότι ένα από τα προβλήματα ήταν πως συγκεκριμένα στοιχεία που θέλαμε να συζητήσουμε, για παράδειγμα το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Σταθερότητας, δεν είχαν προχωρήσει όσο θα έπρεπε. Αυτό σημαίνει ότι οι συζητήσεις μας δεν ήταν όσο παραγωγικές θα θέλαμε. Υπήρχαν και αλλαγές σε μέτρα που είχαν ήδη αποφασιστεί. Και φυσικά θυμίζω ότι ο Μάιος ήταν μήνας ασταθούς πολιτικής κατάστασης. Ελπίζω στο μέλλον να προσπαθήσουμε να έχουμε καλύτερη προετοιμασία αυτών των περιόδων αξιολόγησης ώστε να μην παρατείνονται χρονικά. Το δεύτερο στοιχείο που είναι σημαντικό, είναι πως πρέπει να υπάρχει καλός συντονισμός σε κυβερνητικό επίπεδο. Μια συμφωνία με τον Υπουργό Οικονομικών πρέπει να ισχύει και για τους άλλους υπουργούς και για την κυβέρνηση ως σύνολο, ώστε να μην ξανανοίγουμε θέματα που έχουμε ήδη συμφωνήσει.

Συνεπώς είναι η πολιτική προετοιμασία, η προετοιμασία που απαιτείται τώρα;
Υπό αυτή την οπτική, το γεγονός ότι ο υπουργός κ Βενιζέλος είναι και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μπορεί να διευκολύνει το συντονισμό ανάμεσα στα διάφορα υπουργεία.

Κι αν η κατάσταση δεν αλλάξει πολύ στην 5η αξιολόγηση; Κι αν παρατηρήσετε και πάλι τις ίδιες καθυστερήσεις και ολιγωρίες;
Θα πρέπει πρώτα να εξετάσουμε γιατί συγκεκριμένοι νόμοι δεν έχουν υιοθετηθεί και δεν έχουν επιτευχθεί συγκεκριμένα αποτελέσματα. Πρέπει βέβαια ως ένα βαθμό να έχουμε τον συνολικό στόχο στο μυαλό μας. Το να υπάρχει μια καθυστέρηση μερικών εβδομάδων για συγκεκριμένους λόγους, για παράδειγμα λόγω τεχνικής πολυπλοκότητας, είναι δικαιολογημένη. Η ουσία για μένα είναι, ό,τι γίνει, να γίνει σωστά. Είναι προτιμότερο να υπάρξουν καθυστερήσεις μερικών εβδομάδων και να έχουμε ένα καλό αποτέλεσμα, παρά να ψηφιστεί βιαστικά ένας νόμος στο κοινοβούλιο και λίγο αργότερα να διαπιστώσουμε ότι δεν ήταν αυτό που επιδιώκαμε. Συνεπώς, κάποιος μπορεί να δώσει έμφαση στο ότι “ο νόμος πέρασε” αλλά εγώ επιμένω περισσότερο στην ποιότητα.

Ισχύει αυτό στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων; Φαρμακεία, μεταφορές και ταξί;
Νομίζω πως θίξατε ένα πολύ σημαντικό θέμα. Σε πολλά κράτη-μέλη υπάρχει προσαρμογή της νομοθεσίας αν αποδειχθεί ότι δεν έχει τις επιθυμητές επιπτώσεις. Αυτό δεν είναι μια ελληνική ιδιομορφία. Επιπλέον, δεν θα πρέπει να πιστεύουμε ότι ψηφίζοντας απλώς τον νόμο, λύνεται απαραιτήτως το πρόβλημα. Τώρα οι Αρχές πρέπει να προσδιορίσουν τα εναπομείναντα εμπόδια. Για παράδειγμα, μήπως το καταστατικό κάποιων σωματείων ή επαγγελματικών οργανώσεων έχει κανόνες που δυσχεραίνουν την πρόσβαση στο επάγγελμα; Συνεπώς, υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν στο εφαρμοστικό επίπεδο.

Το ίδιο συμβαίνει και με τη φορολογική διοίκηση και το φορολογικό σύστημα; Αυτό είναι ακόμα το παλιό σύστημα με νέους φόρους.
Ολοι συμφωνούν ότι υπάρχει ένα πρόβλημα με τη φορολογική διοίκηση και τη διευρυμένη φοροδιαφυγή. Πάντα πίστευα πως αν έχεις διευρυμένη φοροδιαφυγή, αυτό σημαίνει πως το φορολογικό σύστημα δεν είναι δίκαιο. Είναι σημαντικό να διορθώσουμε αυτό το πρόβλημα. Σ’ αυτό τον τομέα θεωρώ ότι μπορούμε να αυξήσουμε την ενεργή τεχνική υποστήριξη, που ήδη υπάρχει. Το ΔΝΤ είναι επίσης πολύ ενεργό και πιστεύω ότι πρέπει να επιδιώξουμε τη συνεργασία και με ειδικούς από τα κράτη-μέλη, διότι έχουμε σαφώς πολύ δρόμο ακόμα να διανύσουμε. Το δεύτερο στοιχείο είναι η φορολογική μεταρρύθμιση που σχεδιάζουν οι ελληνικές Αρχές το φθινόπωρο. Πρέπει να γίνει σωστά. Είναι η ευκαιρία να εγκατασταθεί ένα φορολογικό σύστημα απλό, αναπτυξιακό, να μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές, να διευρυνθεί η φορολογική βάση και να καταργηθούν οι φοροαπαλλαγές, ώστε η μεταρρύθμιση να έχει ουδέτερη επίπτωση στον προϋπολογισμό. Ελπίζω ότι την επόμενη εβδομάδα στην Αθήνα, θα έχουμε μια καλή συζήτηση με τις ελληνικές Αρχές για τις κατευθύνσεις της φορολογικής μεταρρύθμισης. Όμως οι συζητήσεις για τις τεχνικές λεπτομέρειες θα συνεχιστούν μέσα στον Σεπτέμβριο.

Οπότε βασικά πρέπει να είναι απλό, ευρύ και δίκαιο;
Πρέπει να είναι απλό, γιατί η απλότητα είναι κρίσιμη για τη διαχείριση ενός φορολογικού συστήματος. Ο κίνδυνος των εξειδικευμένων διατάξεων που υπαγορεύονται μεν από βάσιμες ευαισθησίες κοινωνικής δικαιοσύνης είναι το σύστημα να γίνει τόσο περίπλοκο, που κανείς δεν θα μπορεί να το εφαρμόσει. Η απλοποίηση είναι τεράστιος στόχος. Όλες οι φοροαπαλλαγές προϋποθέτουν ότι για να συγκεντρωθεί το ίδιο ποσό εσόδων, πρέπει να αυξηθούν οι συντελεστές στην υπόλοιπη βάση. Όμως οι υψηλοί συντελεστές ενθαρρύνουν τη φοροδιαφυγή και τη φοροαποφυγή. Συνεπώς, αν καταφέρουμε να μειώσουμε τις απαλλαγές, αυτό θα μας επιτρέψει να μειώσουμε τους συντελεστές. Αυτό όμως είναι πολιτικά δύσκολο γιατί συνήθως οι ομάδες που επωφελούνται από τις απαλλαγές, εγείρουν αντιρρήσεις και συνεπώς είναι δύσκολο οι απαλλαγές να καταργηθούν.

«Η μείωση του δημόσιου τομέα κατά 20% είναι ένα καλό βήμα»

Η χρηματοδότηση περιλαμβάνει και τα 28 δισ. των αποκρατικοποιήσεων. Πώς θα μαζευτούν αυτά τα λεφτά;
Οι ελληνικές Αρχές έχουν ήδη εγκαθιδρύσει ένα ταμείο αποκρατικοποιήσεων που έχει αρχίσει να λειτουργεί. Η πρώτη συνεδρίαση του ΔΣ αναμένεται να πραγματοποιηθεί πριν από το τέλος του Αυγούστου. Σύμφωνα με τη διοίκηση του ταμείου, επιτελείται πρόοδος και είναι εφικτό να επιτευχθούν οι στόχοι για το 3ο τρίμηνο του έτους. Θεωρώ ότι όλοι γνωρίζουν πως αυτό είναι πολύ μεγάλη πρόκληση, καθώς κάποια περιουσιακά στοιχεία χρειάζονται προπαρασκευαστικές διαδικασίες. Πρέπει να λυθούν τεχνικά και νομικά ζητήματα, ενώ ταυτόχρονα και οι συνθήκες στην αγορά δεν είναι και οι καλύτερες. Όμως τα στοιχεία μας βασίζονται σ’ αυτά τα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων. Είναι κρίσιμο να επιτευχθούν, διότι διαφορετικά θα υπάρχει ένα χρηματοδοτικό κενό.

Κι αν όντως υπάρξει χρηματοδοτικό κενό;
Έχουμε συμφωνήσει με τις Αρχές σε ένα τριμηνιαίο προφίλ σωρευτικών αποδόσεων από τις ιδιωτικοποιήσεις. Ένας τέτοιος αθροιστικός στόχος επιτρέπει ευελιξία. Αν κάτι δεν είναι έτοιμο για μια συγκεκριμένη συναλλαγή, μπορούν να επιταχυνθούν τα έσοδα από άλλο περιουσιακό στοιχείο.

Με βάση το μέγεθος του ΑΕΠ και τα κρατικά έσοδα, θεωρείτε ότι το μέγεθος του δημόσιου τομέα είναι βιώσιμο; Θα πρέπει να μειωθεί και πόσο;
Θεωρώ ότι είναι σωστό να πούμε πως το σημερινό του μέγεθος δεν είναι βιώσιμο. Συνεπώς υπάρχει ανάγκη μείωσης. Η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί να μειώσει τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων κατά 150.000 μέχρι το 2015. Αυτό σημαίνει μείωση 20% και νομίζω ότι είναι ένας σημαντικός στόχος για να φτάσει το μέγεθος του δημοσίου τομέα σε ένα βιώσιμο επίπεδο, κοντά στα νούμερα του 2004. Δεν είναι το τέλειο, είναι όμως ένα καλό βήμα. Αυτό είναι ένα στοιχείο. Υπάρχουν όμως άλλα δύο. Πρώτα απ’ όλα, το μέγεθος του συνολικού λογαριασμού για μισθούς, δηλαδή αριθμός υπαλλήλων επί κόστος μισθού. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι ο νέος λογαριασμός για μισθούς, που τώρα είναι υπό συζήτηση και θα εξεταστεί από το Κοινοβούλιο, να είναι ευθυγραμμισμένος με τους κεντρικούς μας στόχους. Το δεύτερο είναι το ζήτημα της αναμόρφωσης του Δημοσίου, μιας αναμόρφωσης με στόχο την αυξημένη αποτελεσματικότητα και τις καλύτερες υπηρεσίες, κάτι που είναι αναμφιβόλως αναγκαίο.

Για την αντιπολίτευση

«Οι θέσεις της Ν.Δ. έχουν επίπτωση έξω»

Τι νομίζετε για τη στάση της αντιπολίτευσης προς όλα αυτά; Τους συναντήσατε; Θεωρείτε πως δεν δίνουν στο πρόγραμμα την πολιτική υποστήριξη που απαιτείται;
Ναι, τους συναντήσαμε σε πολλές περιπτώσεις, και κατά τις αποστολές αξιολόγησης, και στα τέλη Ιουλίου, όταν είχαμε έρθει για μια σύντομη αποστολή. Θεωρώ ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα ευνοεί τις πολιτικές αντιπαραθέσεις περισσότερο από άλλα κράτη-μέλη. Κατά τις συνομιλίες μου με την αντιπολίτευση έχω την εντύπωση ότι υπάρχουν κάποια σημεία όπου "de facto" έχουμε κοινό έδαφος. Συγκεκριμένα αναφέρω τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και τις αποκρατικοποιήσεις. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι φυσιολογικό σε μια δημοκρατία η αντιπολίτευση να κριτικάρει την κυβέρνηση. Αυτός είναι ο ρόλος της. Ομως η αντιπολίτευση πρέπει να έχει υπ’ όψιν της πως ότι οι θέσεις της δεν έχουν μόνο επίπτωση στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στο εξωτερικό. Και αν κάνουμε μια σύγκριση με το τι συνέβη στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία, είναι αλήθεια ότι εκεί υπήρχε μεγαλύτερη συνεργασία μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Περισσότερα σημεία σύγκλισης σημαίνουν ότι τα άλλα κράτη-μέλη θα θεωρήσουν πως το πρόγραμμα έχει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας. Διαφορετικά, εξασθενεί η αξιοπιστία του. Αυτό έχει επίπτωση και στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Και αυτό είναι κάτι που κάθε αντιπολίτευση θα πρέπει να λάβει υπ’ όψιν και να διαλογιστεί.


Διαβάστε σε PDF αναλυτικά τη συνέντευξη του Ματίας Μορς στη Realnews