Quantcast

Ποιοι φοβούνται τις κάλπες;

ΠAΡΑ ΤΟΥΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΣΜΟΥΣ των δυο εταίρων της συμπολίτευσης, που όλο και πιο συχνά επιδίδονται σε επαναστατική γυμναστική με επικρίσεις για την ακολουθούμενη πολιτική και υπαινιγμούς για άρση της εμπιστοσύνης τους στην κυβέρνηση
ΠAΡΑ ΤΟΥΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΣΜΟΥΣ των δυο εταίρων της συμπολίτευσης, που όλο και πιο συχνά επιδίδονται σε επαναστατική γυμναστική με επικρίσεις για την ακολουθούμενη πολιτική και υπαινιγμούς για άρση της εμπιστοσύνης τους στην κυβέρνηση, αλλά και τους πύρινους λόγους του ΣΥΡΙΖΑ, που με κάθε ευκαιρία ζητεί εκλογές «απειλώντας» να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, κανείς τους δεν έχει αυταπάτες. Και οι μεν και οι δε γνωρίζουν καλά ότι, εάν στην παρούσα συγκυρία η χώρα οδηγείτο στις κάλπες, ο μόνος που θα μπορούσε να επωφεληθεί είναι ο πρωθυπουργός.

ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ διαπιστώνουν ότι τα δημοσκοπικά ποσοστά τους... εξαϋλώνονται, εισπράττοντας μόνο τη φθορά από τα αρνητικά της διακυβέρνησης και αδυνατώντας να προσπορισθούν οφέλη από τα όποια θετικά. Αλλά ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ συμφέρουν οι κάλπες. Η αποκαρδιωτική στασιμότητα της εκλογικής απήχησής του, όλο αυτό το δωδεκάμηνο που βρίσκεται στην αξιωματική αντιπολίτευση, καθιστά αυτοκτονική κάθε πραγματική (και όχι ρητορική...) επιδίωξη της Κουμουνδούρου για πρόωρες εκλογές.

Το χειρότερο όμως για τους κ.κ. Βενιζέλο και Κουβέλη, αλλά προ παντός για τον κ. Τσίπρα, είναι ότι αυτό που οι ίδιοι συνειδητοποιούν κατά βάθος, το αντιλαμβάνεται προφανώς και ο Αντώνης Σαμαράς. Και ενίοτε στην πολιτική τα «αιτήματα», όπως και οι παραιτήσεις, γίνονται αποδεκτά...