Η ΠΕΙΡΑ 75 ετών στο λειτούργημα λέει ότι σε αυτές τις εκλογές οι πολίτες, αν και «φλομωμένοι» από τον πρωτοφανή ορυμαγδό των καναλιών, θα ζυγίζουν όσο ποτέ άλλοτε την ψήφο τους. Θα μετρήσουν, πριν από όλα, τι είναι καλό για την πατρίδα. Θα λογαριάσουν ποιοι την έβλαψαν, να τους μαυρίσουν. Ποιοι την ωφέλησαν, να τους περισώσουν. Ποιοι έκαναν θανάσιμα λάθη, να τους τιμωρήσουν. Και ακόμη: Αν οι ίδιοι ως ψηφοφόροι έσφαλαν στις προηγούμενες εκλογές, να επανορθώσουν!

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ο Αύγουστος, πλούσιος σε πολύ σημαντικά για την πατρίδα γεγονότα, κλείνει μέσα σε ατμόσφαιρα σφοδρού πολιτικού φανατισμού. Αλλά και κομματικού «αλληλοσπαραγμού» που κατέληξε στη γέννηση εφταμηνίτικου «νεογνού» με πατέρα διψασμένο για εξουσία τέως ηγέτη του ΚΚΕ. Μέσα σε όλα έλαμψαν εκτυφλωτικά και δυο-τρεις ετερόφωτοι «αστέρες» από εκείνους που αγνοούν ότι όσο πιο απότομα ωθείται κανείς στα ύψη, τόσο πιο γρήγορα πέφτει και ξεχνιέται. «Μέσα σε όλα» όμως ας μην εκπλαγούμε αν ιδούμε και τη Χρυσή Αυγή να αγγίζει διψήφιο ποσοστό!

ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ όλα δείχνουν ότι απειλούμεθα από την κατάρα του πολυκομματισμού, όπως την έζησαν οι παππούδες μας στις δεκαετίες του 1920 και του 1950. Αλλά και (το ακόμη χειρότερο) ότι βιώνουμε την κατάρα της αριστερής πολυδιάσπασης, με άφθονα κομματικά «υπόλοιπα» και «συνιστώσες» και «πλατφόρμες» να τρώγονται λυσσωδώς. Και με τους αρχηγίσκους τους να εναλλάσσονται, να καρατομούνται και εν τέλει να... λησμονούνται. Θυμηθείτε ότι σαν σήμερα στις 30 Αυγούστου του 1949 η ένοπλη Αριστερά, ως Δημοκρατικός Στρατός, ντροπιαζόταν με τη δεινή ήττα του Γράμμου. Αλλά και τον αμετανόητο Ζαχαριάδη να σαλπίζει «το όπλο παρά πόδα»! Εν συνεχεία όμως να καταδικάζεται ως «πράκτορας» του εχθρού και εν τέλει -νεκρός άρα ακίνδυνος- να «αποκαθίσταται», όπως και πολλοί άλλοι.

ΟΛΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ότι ο λαός μας είναι πολύ μπερδεμένος, καθώς ζυγίζει την ψήφο του χωρίς να λογαριάζει ότι η λύση είναι πολύ απλή -άρα δύσκολη- αφού το πολύ απλό είναι κατά κανόνα και το πολύ δύσκολο. Τη συλλαμβάνουν όμως μόνο όσοι δεν είναι δεμένοι με ντόπια και ξένα συμφέροντα, ούτε αφιονισμένοι από κομματικές «ντιρεκτίβες». Τη βλέπουν όσοι δεν έχουν ριζωμένο στην ψυχή τους τον φόβο του θανάτου και όσοι δεν αισθάνονται στις παλάμες τους τη φαγούρα του χρήματος. Οπερ σημαίνει ότι είναι εθνική ανάγκη οι λίστες να πλουτιστούν με νέους ανθρώπους που θα μπορούσαν να αλλάξουν ριζικά τη σύνθεση της σημερινής Βουλής, της πιο πλούσιας και πιο εξαρτημένης από τα «κεκτημένα» των εκλεκτών της...

ΤΙ ΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ, λοιπόν, αυτοί οι ξεχωριστοί πολίτες, δηλαδή η ποιοτική μειοψηφία της κοινωνίας μας; Σκέπτονται ότι το ύψιστο συμφέρον της πατρίδας, υπό τις σημερινές συνθήκες της στυγνής ξενοκρατίας, είναι να βγει από την κάλπη με άνετη πλειοψηφία, ει δυνατόν και αυτοδυναμία, ο άξιος ηγέτης που θα κυβερνήσει τη χώρα για τέσσερα χρόνια. Ο οποίος όμως θα στήσει ευθύς εξαρχής κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με τη συμμετοχή ή την ανοχή και του αντιπάλου του. Ετσι ώστε να χειριστούν αδελφικά όλα τα κορυφαία θέματα, αφού, δεσπόζοντος του τρίτου μνημονίου, δεν γίνεται να υποσχεθούν ούτε ο ένας ούτε ο άλλος «λαγούς με πετραχήλια»! Τέρμα οι «Θεσσαλονίκες» και τα «Ζάππεια».

ΑΝ ΟΜΩΣ οι πολίτες δεν δώσουν άνετη πλειοψηφία στον έναν από τους δύο κορυφαίους, αν αναδείξουν και τους δύο με διαφορά στήθους, τότε πάλι μαζί αδελφωμένοι -και με βαρύνουσα την «ευλογία» του Προέδρου της Δημοκρατίας- θα πρέπει φτιάξουν κυβέρνηση τετραετίας, με τα δύο κόμματα εναλλασσόμενα και αμιλλώμενα στην εξουσία. Αλλά με την πατρίδα ευτυχισμένη και έτοιμη να πανηγυρίσει τα 200 χρόνια της ανεξαρτησίας της, τον Μάρτιο του 2016.

«ΔΑΣΚΑΛΕ, μάλλον πετάς στα σύννεφα», θα μου γράψει πάλι ένας ξακουστός μαθητής μου. «Μάθε, φίλε μου», θα του απαντήσω, «ότι μεταφέρω εδώ εκείνα που μου έχουν εκμυστηρευθεί, σαν κρυφές σκέψεις και μύχιες επιθυμίες τους, οι άνθρωποι της Τριανδρίας. Και που τρέμουν να τα φανερώσουν αφού η κομματική ‘‘μούχλα’’, αριστερή ή δεξιά, δεν τους επιτρέπει τέτοιους θαρραλέους χειρισμούς.

ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ όμως. Κάποια ώρα ο λαός μας θα τους ενθαρρύνει να το πράξουν. Και μακάρι να είναι η 20ή Σεπτεμβρίου»!