«ΕΝΑ ΣΩΣΤΑ προσδιορισμένο πρόβλημα έχει λυθεί κατά 50%», έλεγε ο Αϊνστάιν. Αν κρίνει κανείς από τις σιδηρόφρακτες απαντήσεις κάποιων ευρωπαϊκών χωρών στο προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα, γίνεται σαφές ότι, ακόμα και αν είχαμε όλα τα μέσα στη διάθεσή μας, θα μας έλειπε το 50% του σωστού προσδιορισμού. Πέρα από το ίδιο το πρόβλημα, προβληματικό είναι και το τι αντιλαμβανόμαστε ως λύση. Κάποιοι ξορκίζουν τον «μπελά» και προσπαθούν να τον κρατήσουν μακριά από την πόρτα τους. Δυστυχώς όμως, ούτε με ευχολόγια ούτε με «μαντζούνια» αντιμετωπίζεται η απελπισία. Οποιος ρισκάρει να πνιγεί για να γλιτώσει περνώντας πέλαγα, δεν θα λιποψυχήσει μπροστά σε «λιμνούλες». Κάθε πρόβλημα έχει ρίζα, πόσο μάλλον ο ξεριζωμός. Η λύση δεν μπορεί παρά να είναι να μην ξεριζώνονται οι απελπισμένοι. Οσο όμως διαρκεί η προσφυγική κρίση, η διαχείριση του προβλήματος καθίσταται υποχρεωτική. Απάντηση δεν μπορεί να είναι η δημιουργία μιας άλλης κόλασης στους τόπους υποδοχής. Τα hotspots πρέπει να είναι human spots, προσφέροντας τη ζεστασιά της ανθρώπινης αγκαλιάς και όχι τις φλόγες της κολάσεως.