Το Δικαστήριο, κρίνοντας επί υποθέσεως ελληνίδας υποψήφιας για εγγραφή σε σχολή της αστυνομίας, έκρινε ότι "κανονιστική ρύθμιση που προβλέπει ορισμένο ελάχιστο ανάστημα, ανεξαρτήτως φύλου, ως προϋπόθεση για την κατάταξη σε σχολή της αστυνομίας μπορεί να συνιστά παράνομη διάκριση εις βάρος των γυναικών.

Μέχρι σήμερα το ελάχιστο ύψος που προβλέπει η ελληνική νομοθεσία είναι ανεξαρτήτως φύλου, 1,70 μ.

Με τη σημερινή απόφασή του, το ΔΕΕ διαπιστώνει ότι ο καθορισμός ελάχιστου αναστήματος κοινού για όλους τους υποψηφίους, άνδρες και γυναίκες, αποτελεί έμμεση διάκριση, δεδομένου ότι θέτει σε μειονεκτική θέση ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών παρά ανδρών.

Το ΔΕΕ διευκρινίζει ότι δυνητικά μια τέτοια ρύθμιση δεν συνιστά έμμεση διάκριση, εφόσον συντρέχουν δύο προϋποθέσεις των οποίων τη συνδρομή οφείλει να εξακριβώσει ο εθνικός δικαστής:

1) η ρύθμιση πρέπει να δικαιολογείται αντικειμενικά από θεμιτό σκοπό, όπως η εξασφάλιση της επιχειρησιακής ετοιμότητας και της εύρυθμης λειτουργίας των αστυνομικών υπηρεσιών και

2) τα μέσα για την επίτευξη του σκοπού αυτού πρέπει να είναι πρόσφορα και αναγκαία.

Το Δικαστήριο αποφάνθηκε, μάλιστα, πως υπάρχουν αστυνομικά καθήκοντα που απαιτούν τη χρήση σωματικής δύναμης και να προϋποθέτουν ιδιαίτερη φυσική κατάσταση, και άλλα , όπως η συνδρομή προς τους πολίτες ή η ρύθμιση της κυκλοφορίας, που δεν απαιτούν σημαντική σωματική προσπάθεια.

Καταλήγει δε πως εν πάση περιπτώσει, ο σκοπός διασφάλισης της αποτελεσματικής εκπλήρωσης της αποστολής της αστυνομίας θα μπορούσε να επιτευχθεί με μέτρα που θα συνεπάγονταν λιγότερα μειονεκτήματα για τις γυναίκες, όπως η προκαταρκτική επιλογή των υποψηφίων βάσει των σωματικών ικανοτήτων τους - οι σωματικές ικανότητες δεν συνδέονται κατ’ ανάγκην με ορισμένο ελάχιστο ανάστημα.