Ο Λίου είναι ένας από τις εκατοντάδες ακροβάτες στο χωριό αυτό της κεντρικής επαρχίας Χενάν, που θεωρείται μια από τις πρωτεύουσες των κινέζων ακροβατών.

Οι παραστάσεις του Λίου καταχειροκροτούνται και ο ίδιος έχει ήδη τιμηθεί με πολλά μετάλλια στη χώρα του και στο εξωτερικό. Όμως παρά την επιτυχία, ο Λίου έχει τις αμφιβολίες του.

«Μετά το τρίτο σπάσιμο του χεριού μου, το 2009, σκέφτηκα να τα εγκαταλείψω» δηλώνει ο ίδιος.

Ήταν στο Ντονγκμπαϊτζουάνγκ, όταν  και «φούντωσε» εκ νέου ο έρωτάς του για τα ακροβατικά.

Πρώτη φορά, αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, πήγε στο χωριό λόγω της γυναίκας του, επίσης ακροβάτιδας.
 
Αφού είδε όμως τις παραστάσεις που έδιναν οι κάτοικοι, η ιδέα να τα εγκαταλείψει πήγε στην άκρη.

«Η εκτενής χρήση των γεωργικών εργαλείων στη διάρκεια της παράστασης κάνει το κοινό να αισθάνεται οικεία, οικογενειακά. Για μένα το χωριό αυτό είναι ένας παράδεισος», λέει ο Λίου.

Το Ντονγκμπαϊτζουάνγκ, με πληθυσμό μόλις 2.800 κατοίκους, ήταν πολύ φτωχό, και το να γίνει κάποιος ακροβάτης ήταν το μοναδικό μέσο επιβίωσης.

Οι άγονες εκτάσεις ανάγκασαν τους κατοίκους να βρουν άλλους τρόπους για να ζήσουν.
 
Οι περισσότεροι επέλεξαν τα ακροβατικά. Όταν δεν μπορούσαν να ασχοληθούν με τη γη, οι κάτοικοι έκαναν εξάσκηση στα ακροβατικά με τα εργαλεία τους, όπως ένα φτυάρι ή ένα ψάθινο καπέλο. Σήμερα πάνω από 400 ακροβάτες από το χωριό δίνουν παραστάσεις σε όλη την Κίνα και στο εξωτερικό. Τριάντα επτά από αυτούς είναι επικεφαλής σχημάτων.

Το 2008 οι ακροβάτες του Ντονγκμπαϊτζουάνγκ καταχωρίστηκαν στον Κατάλογο της 'Αυλης Κληρονομιάς της Κίνας, ενώ, με την υποστήριξη των τοπικών αρχών, όλο και περισσότεροι μεταξύ αυτών επιστρέφουν στο χωριό, για να διδάξουν την τεχνική τους.

Ο 76χρονος Τσιάο Τσισένγκ, ακροβάτης 6ης γενιάς του διάσημου σχήματος «Ακροβατική ομάδα της οικογένειας Τσιάο», είναι ένας από αυτούς.

Με τα χρόνια, όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά, έχει διδάξει πάνω από 1.200 μαθητές.
 
«Θα συνεχίσω να δίνω παραστάσεις και να διδάσκω ακροβατικά στο χωριό όσο η υγεία μου το επιτρέπει» δηλώνει.

Από την πλευρά του, ο Λίου Ντεσένγκ, έχοντας κάνει μια επιτυχημένη καριέρα και μια ευτυχισμένη οικογένεια, είναι λίγο-πολύ ικανοποιημένος. Τώρα βρίσκει μαθητές από τα γειτονικά χωριά.

«Θα διδάξω στα παιδιά τις τεχνικές μου και θα τους εξηγήσω τις διαφορετικές προσδοκίες των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, ώστε η αρχαία τέχνη από αυτό το μικρό χωριό να μπορεί να γίνει παγκόσμια».