Quantcast

Εκλογές στο τέλος της τετραετίας και εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων ζητάει η «Πλατφόρμα 2010» του ΣΥΡΙΖΑ

Ολόκληρο το κείμενο που κατέθεσε στην ΚΠΕ του κυβερνώντος κόμματος η τάση που συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, οι Δημήτρης Παπαδημούλης, Ρένα Δούρου, Κώστας Ζαχαριάδης, Γιάννης Μπαλάφας.
Του Βασίλη Σκουρή

Εκλογές στο τέλος της τετραετίας, σχεδιασμό από τώρα της επόμενης ημέρας της εξόδου από το Μνημόνιο και εθνικό σχέδιο ανάπτυξης και μεταρρυθμίσεων για την περίοδο 2019- 2023 ζητάει η «Πλατφόρμα 2010» των Δημήτρη Παπαδημούλη, Ρένας Δούρου, Γιάννη Μπαλάφα, Κώστα Ζαχαριάδη και άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με κείμενο 10 σημείων που κατέθεσε στην ΚΠΕ του κόμματος.

Παράλληλα αναφέρει: «Χρειαζόμαστε ένα ΣΥΡΙΖΑ πολύ πιο μαζικό από ότι σήμερα, με ενότητα, αλληλεγγύη και ισχυρότερη δημοκρατική συλλογικότητα. Με ανοιχτά ρεύματα ιδεών που υπηρετούν τον δημιουργικό διάλογο στο πλαίσιο του ενιαίου κόμματος.

Όχι κλειστές τάσεις-μηχανισμούς νομής της εσωκομματικής εξουσίας, που λειτουργούν σε πλήρη αναντιστοιχία με τη σημερινή πραγματικότητα, τις αγωνίες των μελών, και κυρίως τις προκλήσεις του μέλλοντος.

Ένα ΣΥΡΙΖΑ που να είναι παρών και ενεργός παντού, στους χώρους εργασίας και διαμονής, να δρα όπου υπάρχουν προβλήματα, να πρωτοπορεί στην ανάδειξη τους».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ «ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ 2010» ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΠΕ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ


10 Σημεία για την μεταμνημονιακή Ελλάδα, την Κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ


1. To 2018 μπορεί να είναι μια χρονιά-σταθμός στην πορεία για την ανάκαμψη της χώρας, την έξοδο από τα μνημόνια και για την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας. Γι’ αυτό η ελληνική κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ καλούνται να σχεδιάσουν από τώρα την «επόμενη μέρα» και το εθνικό σχέδιοανάπτυξης και μεταρρυθμίσεων για την περίοδο 2019-2023.Τίποτα δεν είναι κλειδωμένο στον αυτόματο πιλότο. Το μεγάλο στοίχημα για τη χώρα, την ελληνική κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να προχωρήσει άμεσαη συγκρότηση και εφαρμογή ενός ελληνικού αναπτυξιακού σχεδίου για την μεταμνημονιακή Ελλάδα, στηριγμένου σε σταθερό έδαφος, με υγιή δημόσια οικονομικά. Με αυτό το σχεδιασμό και την αποτελεσματική υλοποίησή του, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει και να πετύχει μια ακόμη τετραετία με κυβέρνηση Τσίπρα.

2. Η χώρα χρειάζεται σταθερότητα, σχέδιο και χρόνο για να μπει η ανάκαμψη σε μακροχρόνια και σταθερή τροχιά. Και αυτό σημαίνει εκλογές στο τέλος της τετραετίας.Ζητούμενο είναι να αποφευχθεί η επάνοδος στις επιλογέςτων κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία και τα μνημόνια. Να μην «χαλαρώσουμε» και επαναπαυτούμε. Αντίθετα να συνεχίσουμε με μεταρρυθμιστικές τομές που ενδυναμώνουν την εξωστρεφή ανάπτυξη της οικονομίας, το κοινωνικό κράτος, και επιταχύνουν τη μετάβαση από τη διαχείριση της κρίσης, στην εφαρμογή μιας μακροχρόνιας προοδευτικής πολιτικής με σαφές «κοινωνικό πρόσημο».

3. Μετά τον Αύγουστο του 2018, θα είμαστε εκτός μνημονίων, αλλά και υπό την εποπτεία των κανόνων, που ισχύουν στην Ευρωζώνη για όλα τα κράτη-μέλη, συν τις προβλέψεις των κανονισμών 472 και 473, που ισχύουν ήδη και εφαρμόζονται για τις χώρες που ήταν σε μνημόνιο και βγήκαν από αυτό, (Ιρλανδία, Πορτογαλία και Κύπρος). Ωστόσο, ο βαθμός ελευθερίας στην άσκηση οικονομικής πολιτικής μεγαλώνει σημαντικά, και πρέπει να τον αξιοποιήσουμε με σοβαρότητα και αναπτυξιακό σχέδιο. Κεντρικοί στόχοι ο εκσυγχρονισμός και η ισχυροποίηση της δημόσιας διοίκησης, η ενίσχυση της ανάπτυξης, των επενδύσεων και του κοινωνικού κράτους και η καταπολέμηση της μεγάλης «πληγής» της φοροδιαφυγής σε εθνικό, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

4. Η χώρα χρειάζεται ουσιαστικό πολιτικό διάλογο και προγραμματική αντιπαράθεση, για το πώς θα οικοδομήσουμε τη μεταμνημονιακή Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει κάθε συμφέρον να πρωτοστατήσει σε αυτή την προσπάθεια, κόντρα στην καταστροφολογία και τον μηδενισμό. Δυστυχώς, η ΝΔ και τμήμα του ΠΑΣΟΚ, σε συνδυασμό με συγκεκριμένα ΜΜΕ, τροφοδοτούν διαρκώς μια μηδενιστική προσέγγιση, καλλιεργούν κλίμα καταστροφολογίας, για να πλήξουν τη κυβέρνηση.Παρά το γεγονός ότι η διχαστική ρητορική ενισχύεται καθημερινά από συγκεκριμένα πολιτικά, επιχειρηματικά και μιντιακά κέντρα, η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ, πιστοί στις δημοκρατικές και προοδευτικές τους παραδόσεις, θα πρέπει να συνεχίσουν να επιδιώκουν «χώρους» διαλόγου και σύμπλευσης με πολιτικές δυνάμεις, προσωπικότητες, κινήματα και συλλογικότητες που θέλουν να συμβάλλουν στην ανασυγκρότηση της χώρας, μακριά από όλα όσα μας οδήγησαν στην χρεοκοπία και στο χείλος του γκρεμού.

5. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη εντείνεται η πίεση για τη χάραξη πολιτικών υπέρ της ανάπτυξης της συνοχής, αλλά και της εμβάθυνσης της ενοποίησης. Μόνο αν η Ευρωπαϊκή Ένωση αρχίζει να αλλάζει προς αυτή την κατεύθυνση, μπορεί να έχει ένα ευοίωνο μέλλον για τους πολίτες της.Το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν καταθέσει ήδη συγκεκριμένες προτάσεις για την ενίσχυση της δημοκρατικής λογοδοσίας και της διαφάνειας, την δίκαιη ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή, την διαχείριση του δημόσιου χρέους και τη καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, για την αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης. Οι θέσεις αυτές, βρίσκουν ευήκοα ώτα σε ένα σημαντικό τμήμα των Σοσιαλιστών, όσο και στους Πράσινους. Πυκνώνουν παράλληλα οι διαδικασίες τόσο μέσα από την «Προοδευτική Συμμαχία» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με τη συμμετοχή ευρωβουλευτών από την Αριστερά, τους Σοσιαλιστές και τους Πρασίνους, όσο και εντός του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Οι πρωτοβουλίες αυτές θα πρέπει να επιταχυνθούν και ενισχυθούν, με στόχο την έγκαιρη προετοιμασία για τις ευρωεκλογές του 2019, ώστε να δημιουργηθούν συμμαχίες και συσχετισμοί ικανοί που να δώσουν «χώρο» για την προώθηση και εφαρμογή προοδευτικών πολιτικών.

6. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τον κεντρικό πυλώνα του αριστερού, προοδευτικού και κεντροαριστερού χώρου στην Ελλάδα. Αυτό έχει γίνει απολύτως αντιληπτό στην Ευρώπη. Αργά ή γρήγορα θα γίνει αντιληπτό και στην Ελλάδα. Όσο γρηγορότερα, τόσο το καλύτερο. Η ηγεσία του «νέου φορέα» στην Ελλάδα οφείλει να εγκαταλείψει την αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρητορική και να ξαναθυμηθεί το ιδρυτικό πολιτικό, ιδεολογικό και προγραμματικό της πλαίσιο. Η κεντροαριστερά στην Ελλάδα δεν μπορεί να είναι και να συμπεριφέρεται ως αντι-Αριστερά, σε πλήρη αναντιστοιχία με την στάση των Ευρωπαίων σοσιαλιστών απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και την ελληνική κυβέρνηση.

7. Είμαστε κοντά στο τέλος των μνημονίων, αλλά και μπροστά στην ανάγκη να επεξεργαστούμε το σχέδιο για τη μεταμνημονιακή εποχή.Αυτό σημαίνει να σκεφτούμε ξανά, συνολικά, το εγχείρημα μας σε όλες τις διαστάσεις του. Να αξιολογήσουμε δυνατότητες και προοπτικές, καθώς και κινδύνους, με βάση τα νέα δεδομένα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Να οργανώσουμε τη μετάβαση από τα αποσπασματικά μέτρα και τις επιμέρους παρεμβάσεις, σε ένα ολοκληρωμένο και συνεκτικό σχέδιο για την κοινωνία, το κόμμα, και την κυβέρνηση. Να καλύψουμε κενά στις προγραμματικές και πολιτικές επεξεργασίες μας. Να συζητήσουμε πως θα φέρουμε σε αντιστοιχία τον ΣΥΡΙΖΑ και την Κυβέρνηση με τους απαιτητικούς στόχους του εγχειρήματος που έχουμε αναλάβει.

8. Συμπληρώνοντας τρία χρόνια διακυβέρνησης, οφείλουμε να διαπιστώσουμε κάποια πρώτα συμπεράσματα, ως συμβολή στην συλλογική επεξεργασία του αναγκαίου απολογισμού. Καταρχήν σπάσαμε «ταμπού» και παγιωμένα στερεότυπα που ήθελαν την Αριστερά ανίκανη να κυβερνήσει. Για αυτό θα έπρεπε να μείνει αποκλεισμένη από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων και η διακυβέρνηση της χώρας να αποτελεί μονοπώλιο ενός δικομματισμού που είχε εξελιχθεί σε ένα κλειστό «καρτέλ», εξουσίας. Πρόκειται για μια τομή στην πολιτική ιστορία της χώρας. Ως προς την ασκούμενη πολιτική, ένα βασικό συμπέρασμα είναι ότι παρά τον αναγκαστικό συμβιβασμό, υπό τους πλέον δυσμενείς πολιτικούς συσχετισμούς, ακόμη και υπό τους πιο ασφυκτικούς δημοσιονομικούς περιορισμούς, μπορέσαμε να σταματήσουμε και να αντιστρέψουμε την κατάρρευση στους κρίσιμους τομείς του κοινωνικού κράτους, να καταστήσουμε εφικτή την αποκλιμάκωση της ανεργίας, να εισάγουμε θεσμούς όπως το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης ή την καθολική πρόσβαση ανασφάλιστων πολιτών στο Σύστημα Υγείας, στόχους για τους οποίους αγωνιζόμαστε χρόνια. Θεσμοί και μέτρα που οι προηγούμενες κυβερνήσεις αρνούνταν να υλοποιήσουν σε περιόδους ευμάρειας, υλοποιούνται τώρα υπό συνθήκες μεγάλης στενότητας. Λαμβανομένων υπόψη των συγκεκριμένων συνθηκών και συσχετισμών, μηδενιστικές και ισοπεδωτικές απόψεις όχι μόνο δεν ευσταθούν, αλλά αντίθετα διαψεύδονται και από την πραγματικότητα. Όμως δεν υπάρχει καθόλου χώρος για εφησυχασμό ή έπαρση.

9. Ιδρυτικός και στρατηγικός μας στόχος, είναι να δημιουργήσουμε μια Αριστερά που να μπορεί να επηρεάζει αποφασιστικά τις εξελίξεις στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, είτε βρίσκεται σε θέσεις κυβερνητικής ευθύνης, είτε βρίσκεται σε θέσεις αντιπολίτευσης. Με την Αριστερά να μπορεί να επηρεάζει αποφασιστικά τις εξελίξεις από τη σκοπιά των αναγκών των λαϊκών τάξεων και της κοινωνικής πλειοψηφίας, με όρους αριστερής ηγεμονίας.Αυτό προϋποθέτει τη μέγιστη δυνατή επιτυχία στο πεδίο της διακυβέρνησης διότι αυτή θα είναι μια παρακαταθήκη για το μέλλον. Αφορά όχι μόνο το κυβερνητικό έργο, αλλά και τον τρόπο διακυβέρνησης. Αφορά την κομματική οικοδόμηση, τους δεσμούς του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνία, την παρουσία στους κοινωνικούς θεσμούς.

10. Η περίοδος της διακυβέρνησης είναι κρίσιμη για να δούμε τι κόμμα της Αριστεράς χρειαζόμαστε σήμερα. Χρειαζόμαστε ένα ΣΥΡΙΖΑ πολύ πιο μαζικό από ότι σήμερα, με ενότητα, αλληλεγγύη και ισχυρότερη δημοκρατική συλλογικότητα. Με ανοιχτά ρεύματα ιδεών που υπηρετούν τον δημιουργικό διάλογο στο πλαίσιο του ενιαίου κόμματος.Όχι κλειστές τάσεις-μηχανισμούς νομής της εσωκομματικής εξουσίας, που λειτουργούν σε πλήρη αναντιστοιχία με τη σημερινή πραγματικότητα, τις αγωνίες των μελών, και κυρίως τις προκλήσεις του μέλλοντος. Ένα ΣΥΡΙΖΑ που να είναι παρών και ενεργός παντού, στους χώρους εργασίας και διαμονής, να δρα όπου υπάρχουν προβλήματα, να πρωτοπορεί στην ανάδειξη τους. Ένα ΣΥΡΙΖΑ που να σκέφτεται, συλλογικά να παράγει ιδέες και πολιτικές, να συνομιλεί με την κοινωνία, να ελέγχει με ουσιαστικό τρόπο την κυβέρνηση και να πρωταγωνιστήστη χάραξη της στρατηγικής μας. Ο στόχος είναι δύσκολος, αλλά πρέπει να επιμείνουμε, διότι στο πεδίο αυτό θα κριθεί τελικά, η τύχη και η προοπτική του εγχειρήματός μας.-Το παρόν κείμενο κατατίθεται ως εποικοδομητική συμβολή στον συλλογικό προβληματισμό που είναι απαραίτητος για τις αναγκαίες αποφάσεις και τον συλλογικό σχεδιασμό τόσο σε κομματικό, όσο κι σε κυβερνητικό επίπεδο.