Ο γγΑ Ιούλιος Συναδινός ξεκίνησε λέγοντας: «Χαίρομαι πάντα να μιλάω στο Σχολείο του ΠΣΑΤ. Είναι η 4η χρονιά. Και χαίρομαι πολύ γιατί υπάρχουν πολλά νέα παιδιά εδώ, αλλά υπάρχει κι άλλος ένας λόγος: Σήμερα θα μιλήσουμε για αθλητισμό και όχι για επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Να πιάσω τη σκυτάλη από την προηγούμενη παρουσίαση (σ.σ. αποτελέσματα έρευνας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου που απέδειξε χαμηλή και συχνά σεξιστική κάλυψη του γυναικείου αθλητισμού στην Ελλάδα). Μία ερώτηση που θεωρώ πως θα μπορούσε να γίνει στην αρχηγό της εθνικής πόλο, Αλεξάνδρα Ασημάκη είναι: «Πως αισθάνεσαι όταν διαβάζεις ένα άρθρο που λέει για την επιτυχία τους: “ Πολέμησαν σαν άνδρες”. Έχω δει τέτοια δημοσιεύματα!». 

Εστιάζοντας στο θέμα της ομιλίας του, ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού, Ιούλιος Συναδινός, τόνισε: «Είπε εδώ στο Διεθνές Σχολείο του ΠΣΑΤ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής AIPS, Τσαρλς Καμενζουλί, ότι η αθλητική πολιτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια δύσκολη δουλειά. Είναι μία εξίσου δύσκολη υπόθεση η διαμόρφωση μιας κοινής γλώσσας ανάμεσα στα κράτη που απαρτίζουν την Ευρώπη και τις εθνικές Ομοσπονδίες, ευρωπαϊκές ή παγκόσμιες! Η συνεννόηση δηλαδή και η εναρμόνιση των ευρωπαϊκών συνταγματικών κεκτημένων με τον αθλητισμό και της εθνικής νομοθεσίας για τον αθλητισμό που διέπει κάθε χώρα με τους κανονισμούς των ευρωπαϊκών ή παγκόσμιων Ομοσπονδιών. Πολύ δύσκολη εξίσωση, η οποία άπτεται των δικαιωμάτων των αθλητών, άπτεται των εργασιακών δικαιωμάτων των προπονητών, των δικαιωμάτων των φιλάθλων και κάθε ενός ανθρώπου, ο οποίος κάνει χρήση του αθλητισμού, είτε ως θέαμα είτε με τη διάσταση της προσωπικής φυσικής του κατάστασης. Σε εθνικό επίπεδο αυτή η αντίθεση παίρνει μεγαλύτερη διάσταση. Έχουμε τον αθλητισμό ως θέαμα, ως οικονομική βιομηχανία, με την οποία εσείς οι αθλητικοί δημοσιογράφοι κυρίως ασχολείστε και έχουμε και την άλλη “ πλευρά του φεγγαριού” που είναι η άθληση ως απολύτως μία κοινωνική δραστηριότητα των ανθρώπων σε κάθε χωριό και πόλη, κάθε ηλικίας και κάθε κοινωνικού, οικονομικού επιπέδου. Είναι μία δραστηριότητα που εμείς εδώ στην Ελλάδα τη βάζουμε σε αντιπαράθεση με το επιχειρηματικό κομμάτι και με αυτό που λέμε το αθλητικό θέαμα. Μπορούν να συνεργαστούν αυτά τα δύο; Χωρίς το ένα να υπονομεύει το άλλο; Εμείς προσπαθούμε να τη λύσουμε αυτή την εξίσωση διότι και τα δύο αποτελούν μία πραγματικότητα. Εδώ πρέπει να κάνω και μία παραδοχή: Και το πολιτικό προσωπικό της χώρας, διαχρονικά δεν μπορεί να αντιληφθεί αυτή την κοινωνική σημασία του αθλητισμού, ούτως ώστε να λάβει εκείνα τα μέτρα, όπου χρειάζεται, ώστε να αντιληφθεί ότι το κοινωνικό δικαίωμα του αθλητισμού είναι εφάμιλλο και εξίσου σοβαρό με την υγεία και την παιδεία. Υπάρχουν δεσμεύσεις και πιέσεις επικοινωνιακά από ΠΑΕ και ΚΑΕ, ίσως επειδή έτσι είναι δομημένο διαχρονικά. μετά τη μεταπολίτευση, το αθλητικό σύστημα της χώρας. Αυτό όμως είναι πρόβλημα και πρέπει να λυθεί. 

Η χώρα πέρασε κρίση που είχε επιπτώσεις και στον αθλητισμό, κυρίως στο οικονομικό επίπεδο. Θα μπορούσα να θυμηθώ, όμως πριν το 2010, περιπτώσεις που δείχνουν  ότι δεν πρόκειται για στοιχείο οικονομικής κρίσης, αλλά αξιακής και ηθικής κρίσης. Να σας θυμίσω τα προβλήματα με το ντόπινγκ το 2004, την έλλειψη αξιοπιστίας στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ. Μπορώ να σας θυμίσω την έλλειψη σχεδιασμού, διαφάνειας, την κακή φιλοσοφία και τις κακές πρακτικές διοίκησης που καταλήγουν ως αρνητική επίπτωση στους ίδιους τους αθλητές ή τους πολίτες που αθλούνται. Ο ποδηλάτης Χρήστος Βολικάκης είναι ένα παράδειγμα τέτοιο. Είναι ένας αθλητής παγκόσμιας εμβέλειας που εντάσσεται σε μία ομοσπονδία που είχε κακές πρακτικές διοίκησης και οικονομικής διαχείρισης και όλο το πρόβλημα κατέληξε στον αθλητή. Οι παράγοντες βρίσκουν συνήθως και τρόπο να τη σκαπουλάρουν και βρίσκουν τις λύσεις τους. 

Ο ελληνικός αθλητισμός έχει σήμερα μια πάρα πολύ μεγάλη ευκαιρία, διότι λόγω της σταδιακής οικονομικής ανάκαμψης που περνάμε τώρα και την απαλλαγή από τις επιτροπείες και τις δεσμεύσεις των Μνημονίων και τους δανειστές, ό,τι επέβαλλαν δηλαδή στη χώρα. Αυτή η ευκαιρία πρέπει να συμπεριλάβει τις αυτονόητες συνθήκες καλών πρακτικών διοίκησης στα συλλογικά όργανα του αθλητισμού, την αλλαγή αντίληψης όλων, από τον κάθε πολίτη μέχρι τον τελευταίο πολιτικό, πολιτειακό, αθλητικό ή άλλο παράγοντα, ο οποίος αποφασίζει για την αθλητισμό, την αλλαγή των σχέσεων στον αθλητισμό, την αλλαγή των συνηθειών, των ταμπού σε σχέση με το πώς εμείς αντιλαμβανόμαστε τον αθλητισμό. Αυτό σημαίνει συνθήκες κανονικότητας στον αθλητισμό που πρέπει να τις επιβάλλουμε από εδώ και μπρος. Οι συνθήκες κανονικότητας δεν αφορούν μόνο την τακτική επιχορήγηση. Σε ένα αθλητικό οικοδόμημα δεν υπάρχουν μόνο τα χρήματα, αλλά η υποδομή, οι αθλητικές εγκαταστάσεις, το ανθρώπινο δυναμικό (προπονητές, αθλητές, όσοι εργάζονται στη δημόσια διοίκηση, ή είναι το ίδιο νομοθετικό πλαίσιο που αποτελεί τη βάση της ρύθμισης των σχέσεων). Πρέπει να ανανεωθούν, πρέπει να αλλάξουμε φιλοσοφία, ώστε όλα αυτά να συνθέτουν ένα απολύτως οργανωμένο σύστημα και να προσφέρουν στον χρήστη ένα συγκεκριμένα αποτέλεσμα, το επιθυμητό. 

Θέλω να σας πω ότι περάσαμε δύσκολα. Είχαμε την επιτυχημένη παρουσίαση στους Ολυμπιακούς του Ρίο ντε Τζανέιρο, αλλά κανείς δεν ξέρει τι γινόταν πίσω από την κουρτίνα.  Να σας θυμίσω ότι εκείνη την εποχή υπήρχαν ακόμη τα capital controls. Οι Ομοσπονδίες δεν μπορούσαν να εκταμιεύσουν μεγάλα ποσά, να κλείσουν τα αεροπορικά εισιτήρια, να πληρώσουν χρήματα στο εξωτερικό. Κι όμως πήγαμε καλά στο Ρίο. Τώρα περάσαμε και ένα «μαγικό» καλοκαίρι στον ελληνικό αθλητισμό. Ο βασικός συντελεστής αυτής της επιτυχίας είναι οι αθλητές και οι προπονητές. Δεν χωρά καμία αμφισβήτηση. Παίζει ρόλο πως μια Ομοσπονδία είναι οργανωμένη, πως έχει ένα σχεδιασμό και πως μια Πολιτεία εξασφαλίζει ένα σταθερό περιβάλλον. Και πως διαμορφώνει και ένα σχέδιο αντικειμενικής αξιολόγησης των Ομοσπονδιών σε σχέση με τα χρήματα που λαμβάνουν από την κρατική επιχορήγηση. Καταμεσής της κρίσης και χωρίς να έχουμε τον ΟΠΑΠ που έδινε εκατομμύρια στον ελληνικό αθλητισμό, οι επιχορηγήσεις στις ελληνικές ομοσπονδίες δεν μειώθηκαν, ενώ σημειώθηκε και μικρή αύξηση της τάξης του 10%. Όμως τα χρήματα δεν είναι το ζητούμενο. Σας το είπα από την αρχή. Εγιναν σειρά άλλων κινήσεων που τα γνωρίζουν οι αθλητές:

Αποπληρώθηκαν τα πριμ για τους διακριθέντες αθλητές από το 2011 έως το 2016 (οι αθλητές των ΑμεΑ θα τις πάρουν για το 2016 στις αρχές του 2019). Ξεπάγωσε η λίστα για τους διορισμούς του 2007 και του 2008, όσοι επιθυμούσαν έχουν προσληφθεί. Δεν είναι προνόμιο, είναι επιβράβευση, δικαίωμά τους κεκτημένο που έπρεπε να υλοποιηθεί. Ξεπάγωσε και για το 2009. Το 2015 και το 2016, υπήρξαν Ομοσπονδιακοί προπονητές και διεθνείς αθλητές, που είναι δημόσιοι υπάλληλοι και τους είχαν βγάλει πειθαρχικό ως αδικαιολογήτως απόντες από την υπηρεσία κι ενώ είχαν αθλητικές υποχρεώσεις. Δεν το είχαμε το εύλογο. Και τι κάναμε; Το αυτονόητο: Αυξήσαμε τις ώρες που της δυνατότητας ενός προπονητή ή ενός αθλητή που είναι στο Δημόσιο να πάει να αγωνιστεί ως εκπρόσωπος της χώρας, ενώ προσθέσαμε και δικαιολογημένες απουσίες για τις προετοιμασίες.

Επιπλέον, ξεκινήσαμε με 135 Ομοσπονδιακούς προπονητές, οι οποίοι διατίθενται στις Ομοσπονδίες το 2015 και φέτος είναι 196 για όλες τις Ομοσπονδίες. Σημαίνει ότι μία ομοσπονδία αντί να δαπανήσει ένα σημαντικό ποσό για να προσλάβει έναν προπονητή, του τον παρέχει το Κράτος. Ο ΣΕΓΑΣ έχει 26, το χάντμπολ έχει 26. Βέβαια, έγινε ένας απολογισμός, τι πρόσφεραν αυτοί οι άνθρωποι που δούλεψαν τις προηγούμενες χρονιές, γιατί τους προτείνει η Ομοσπονδία, τι δουλειά θα αναλάβουν. Βάλαμε μία τάξη, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι οι Ομοσπονδιακοί προπονητές κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν. Το 2015 οι αμοιβές των Ομοσπονδιακών προπονητών ήταν στον αέρα. Κινδύνευαν να τους καταλογίσουν τα ποσά που είχαν λάβει από το 2012. Διότι δεν σκέφτηκε κανείς ότι ένας δημόσιος υπάλληλος, με βάση το νόμο δεν μπορεί να υπερβαίνει το 50% του μισθού του, από άλλη εργασία. Λύθηκε με ειδική νομοθετική ρύθμιση το θέμα. 

Θα σας πως επίσης πως έχουμε έτοιμο και θα ανακοινώσουμε το πρόγραμμα ενίσχυσης περίπου 100 αθλητών, οι οποίοι δεν έχουν χορηγό. Θα λαμβάνουν περίπου 300-400 ευρώ τον μήνα για ένα χρόνο. Είναι από χρήματα που έχουν ήδη προκύψει και τα έχουμε στην άκρη από καλή διαχείριση του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας. Τα βγάλαμε δηλαδή από τον προϋπολογισμό του ΣΕΦ. Μαζί με το γραμματέα της ΕΟΕ, τον κύριο Κολυμπάδη και μαζί με τον πρόεδρο κάθε Ομοσπονδίας, θα επιλέξουμε 100 αθλητές και αθλήτριες που αυτή τη στιγμή δεν έχουν τη δυνατότητα να καλύψουν τα έξοδα για την προπόνηση, τις μετακινήσεις τους κτλ. 

Το άλλο σαββατοκύριακο, στους Αιγαιοπελαγίτικους Αγώνες, για πρώτη φορά θα υλοποιηθεί το μεταφορικό ισοδύναμο. Αφορά βοήθεια για κάλυψη των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων για αθλητές ατομικών αγωνισμάτων από τη νησιωτική Ελλάδα. Σε δεύτερη φάση θα περάσουμε σε αθλητές ομαδικών αγωνισμάτων. Αποτελεί σημαντική βοήθεια για τους αθλητές που μετακινούνται από νησί.  

Ρυθμίστηκαν τα προβλήματα που υπήρχαν με τις απουσίες των αθλητών. Οι παλαιότεροι ίσως να θυμόσαστε τα κορίτσια της ρυθμικής, όταν έφευγαν σε αποστολές στο εξωτερικό, επέστρεφαν και μετά πήγαιναν στους υπουργούς με τους γονείς τους και ζητούσαν να μην μείνουν στην ίδια τάξη. Γιατί κανείς δεν είχε προβλέψει ότι όταν στέλνεις τους αθλητές σου σε ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, ειδικά σε μικρές ηλικίες, ότι όταν γυρίζουν τα παιδιά, δεν πρέπει να μείνουν στην ίδια τάξη. Αυξήσαμε λοιπόν τον αριθμό των απουσιών, εδώ εντάχθηκαν και τα σωματειακά πρωταθλήματα. Αν ο τενίστας Τσιτσιπάς ήταν μαθητής δεν θα μπορούσε ποτέ να φοιτά στο ελληνικό σχολείο, αφού βρίσκεται συνέχεια στο εξωτερικό για τουρνουά. Παράλληλα, πριν λίγες ημέρες υπέγραψαν ο υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου και ο υφυπουργός Αθλητισμού κ. Βασιλειάδης τα έγγραφα για την ενισχυτική διδασκαλία των αθλητών. 

Εντάχθηκαν επίσης όλες οι κατηγορίες ΑμεΑ στον αθλητικό σχεδιασμό. Πέρα από τα άτομα με αναπηρία, εντάθηκαν οι συμπολίτες μας που έχουν κάνει μεταμοσχεύσεις για τις επιβραβεύσεις και τα πριμ. Και αυτοί αλλά και οι συνοδοί τους!

Εχουμε νομοθετήσει πλέον την κάρτα υγείας του αθλητή. Ο νόμος υπήρχε από το 1999. Επί 19 χρόνια δεν είχε βγει κοινή υπουργική απόφαση, διότι οι ιατρικές συντεχνίες τσακώνονταν μεταξύ τους για το ποιος θα έχει την αρμοδιότητα. Από το 2011 μέχρι το 2014 έχουμε 19 καταγεγραμμένα περιστατικά αιφνίδιου θανάτου μέσα σε αγωνιστικό χώρο. Δεν αναφέρω τα περιστατικά, κατά τα οποία λόγω της άθλησης δεν κατέληξαν οι άνθρωποι με΄σα στο γήπεδο. Πλέον, με την κάρτα υγείας, κάθε αθλητής, κάθε χρόνο για να μπορεί να αγωνιστεί, πρέπει να κάνει υποχρεωτικά ένα καρδιογράφημα. Η κάρτα αυτή είναι απολύτως προσωπικό έγγραφο γιατί πλέον υπόκειται στις διατάξεις της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για τα προσωπικά δεδομένα. Εχει αποσυνδεθεί πλήρως από το δελτίο αθλητικής ιδιότητας. Δεν δικαιούται το σωματείο να έχει την κάρτα υγείας του αθλητή. Εδώ θέλω να εξηγήσω πως δόθηκε παράταση μέχρι το τέλος του χρόνου γιατί η ΕΠΟ ξέχασε να ενημερώσει έγκαιρα τις Ενώσεις. Κι αντί να πουν “ Συγγνώμη ξεχάσαμε να ενημερώσουμε τις Ενώσεις βάζουν τις Ενώσεις και βγάζουν ανακοινώσεις/καταγγελίες και δημοσιεύματα. Αυτή είναι η πραγματικότητα για να γνωρίζετε σχετικά με το θέμα που προέκυψε. Για το πρόγραμμα της κολύμβησης στην τρίτη δημοτικού ξέρετε όλοι πια, στο οποίο μαθαίνουν να κολυμπούν και να μην πνίγονται κάθε χρόνο 45 χιλιάδες παιδιά. Ένα πρόγραμμα που πληρώνει η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και όχι το υπουργείο Παιδείας. Δίνουμε στην ΚΟΕ 350 χιλιάδες ευρώ το χρόνο και προσλαμβάνουμε 200 προπονητές με ειδικότητα κολύμβηση. 

Κάνουμε μία μεγάλη προσπάθεια με τα προγράμματα άθλησης για όλους, προγράμματα για τα κέντρα κράτησης ανηλίκων. Εχουμε προγράμματα για γυναίκες, ανθρώπους τρίτης ηλικίας. Στη ΓΓΑ γίνεται μία μεγάλη προσπάθεια συγχρονισμού της δομής του Οργανισμού. Ήδη, υπάρχει καινούρια γενική διευθύντρια, η οποία έχει αξιολογηθεί αντικειμενικά βάσει του ισχύοντα νόμου και όχι επειδή ήταν αρεστή στον γενικό γραμματέα ή στον υπουργό. Το ίδιο θα γίνει και με τους διευθυντές. Λειτουργούν άψογα δύο καινούρια τμήματα: το τμήμα αθλητικού τουρισμού που έχει επεξεργαστεί την αιγίδα για τον αθλητικό τουρισμό και το πλαίσιο με το οποίο δίνουμε πιστοποίηση σε φορείς αθλητικού τουρισμού. Υπάρχει και το τμήμα επιστημονικής υποστήριξης με συνεργασία με τα ελληνικά πανεπιστήμια, ευελπιστώ και με τον ΠΣΑΤ, ούτως ώστε να κάνουμε επιστημονικά σεμινάρια. Τρέχουμε τις διαδικασίες με το ΕΣΠΑ για την ψηφιοποίηση των υπηρεσιών της Γενικής Γραμματείας. Γίνεται μία προσπάθεια να ξεπεράσουμε τις παρωχημένες καταστάσεις του παρελθόντος. 

Ο ελληνικός αθλητισμός έχει μέλλον και στην περίοδο της κρίσης ήταν ένας από τους πυλώνες που κράτησαν δεμένη την ελληνική κοινωνία και ήταν μπροστάρης. Ο ελληνικός αθλητισμός είναι ακόμη ένα βήμα μπροστά και δείχνει το δρόμο στους υπόλοιπους τομείς της κοινωνικής ζωής της χώρας».