Είναι δίκαιο, αλλά δεν γίνεται πράξη! Και δεν γίνεται πράξη όχι επειδή κοστίζει ή το απαγορεύουν τα μνημόνια και οι δανειστές, αλλά γιατί οι αρμόδιοι αδιαφορούν για το μέλλον των παιδιών που πίστεψαν στα μεγάλα λόγια των πολιτικών και μπλέχτηκαν σε περιπέτειες. Σε περιπέτειες όχι μιας στιγμής, αλλά μιας ολόκληρης ζωής.

Το παρακάτω παράδειγμα δεν αποδεικνύει μόνο ότι πολλά από τα δίκαια αιτήματα κοινωνικών ομάδων πετιούνται στο καλάθι των αχρήστων των υπουργών, αλλά και ότι η αδικία είναι διαχρονική και υπερβαίνει πρόσωπα, κόμματα και κυβερνήσεις. Οτι πολλές φορές η αδικία μετατρέπεται σε καθεστώς και συνεχίζεται ανεξάρτητα με το ποιος κατέχει την εξουσία. Η περίπτωση που ακολουθεί είναι, ίσως, η πιο χαρακτηριστική του παραλογισμού που επικρατεί στην ανώτατη εκπαίδευση. Πρωταγωνιστές περίπου 1.000 απόφοιτοι του τμήματος Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων, που τώρα ανήκει στην πολυτεχνική σχολή του πανεπιστημίου Πατρών. 1000 «όμηροι». 1.000 θύματα των συντεχνιακών συμφερόντων και της αδιαφορίας των πολιτικών. Ολων όσοι διετέλεσαν υπουργοί Παιδείας από το 2009 μέχρι σήμερα, αλλά και όλων εκείνων των αξιωματούχων που σιτίζονται από τα χρήματα των φορολογουμένων και παίζουν με το μέλλον των παιδιών τους.

Αυτοί οι 1.000 νέοι επιστήμονες επί δέκα χρόνια βρίσκονται στην «αφάνεια». Είναι «αόρατοι» χωρίς αναγνώριση των σπουδών τους και χωρίς κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Δεν έχουν θέση στον επαγγελματικό χάρτη όχι γιατί σπούδασαν σε κάποιο μη κρατικό πανεπιστήμιο, αλλά επειδή κάποιοι αρμόδιοι καταχωνιάζουν συστηματικά στα ντουλάπια του υπουργείου τους φακέλους που στέλνονται από τα, μόνο στα λόγια, αυτοδιοίκητα πανεπιστήμια για τη μετονομασία του τμήματος σε τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος που συμβαδίζει και με το πρόγραμμα σπουδών. Επειδή κάποιοι πέταξαν στα σκουπίδια το πόρισμα της εξωτερικής αξιολόγησης του τμήματος από την Αρχή Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση, το οποίο υπαγόρευε τη μετονομασία του σε τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος. Επειδή κάποιοι με τον τρόπο τους «εξαφάνισαν» το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που στάλθηκε στο υπουργείο Παιδείας το 2007 από το πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, όπου ανήκε τότε το συγκεκριμένο τμήμα, για την κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων του.

Η περιπέτεια, όμως, των περίπου 1.000 νέων επιστημόνων του τμήματος Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων δεν σταματά εδώ. Η σημερινή ηγεσία του υπουργείου Παιδείας στα μεταρρυθμιστικά της σχέδια «εξαφανίζει» το τμήμα, όπως καταγγέλλουν φοιτητές και απόφοιτοι, και δημιουργεί μια νέα Γεωπονική Σχολή χωρίς καμία πρόβλεψη για όσους επί πέντε χρόνια ξόδεψαν χρόνο και χρήμα για να σπουδάσουν σε ελληνικό πανεπιστήμιο.

Κύριοι της κυβέρνησης, είναι δίκαιο το αίτημα των 1.000 νέων επιστημόνων; Κι αν ναι, γιατί δεν έχει γίνει πράξη το αίτημά τους; Κι αν όχι, γιατί διατηρείται εν ζωή το συγκεκριμένο πανεπιστημιακό τμήμα, αφού το κράτος στην πραγματικότητα δεν το αναγνωρίζει; Γιατί επιτρέπετε σε κάποιους να παίζουν με τα όνειρα και το μέλλον χιλιάδων νέων ανθρώπων; Γιατί αφήνετε να διαιωνίζεται το «θολό» τοπίο στην ανώτατη εκπαίδευση; Γιατί παραπλανάτε τα παιδιά και τα ωθείτε να επιλέξουν τα ελληνικά πανεπιστήμια, αν και γνωρίζετε ότι τα πτυχία που δίνουν δεν έχουν απολύτως κανένα αντίκρισμα; Γιατί δέχεστε να δημιουργούνται σχολές και τμήματα στα ΑΕΙ μόνο και μόνο για να βολεύονται οι ημέτεροι σε θέσεις καθηγητών;

Οσο κι να προσπαθεί ο πρωθυπουργός να οικοδομήσει το προφίλ του ακριβοδίκαιου πολιτικού ηγέτη, υπάρχουν πράξεις που γκριζάρουν την εικόνα, γιατί όσα πράττουν ή παραλείπουν οι υπουργοί του έχουν αντίκτυπο σε αυτόν που τους επέλεξε. Γιατί η άγνοια δεν είναι δικαιολογία για όποιον πολιτικό σέβεται τους πολίτες. Πράξτε, λοιπόν, το αυτονόητο. Ξεκαθαρίστε το τοπίο στα πανεπιστήμια. Σταματήστε να πειραματίζεστε, γιατί αυτό είναι το δίκαιο και πρέπει να γίνει πράξη!