Σε αυτή τη χώρα όλα συμβαίνουν απότομα, απροειδοποίητα και σκάνε σαν κεραυνός εν αιθρία. Εκεί που οι πολίτες ένιωθαν ότι η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας βελτιώνεται, μέσα σε ενάμιση χρόνο α) το «χειροτερεύει» έπεσε από το 70% στο 45%, β) το είναι «κακή, αλλά έχει σταθεροποιηθεί» ανέβηκε από το 20% στο 30%, γ) το είναι «κακή, αλλά δείχνει σημεία ανάκαμψης» από το 8% στο 17% και δ) το «βελτιώνεται» αυξάνεται από το 2% στο 7%, ξαφνικά ξανά σκάει θέμα τραπεζών, τουλάχιστον στα λόγια.

Βεβαίως, η αναταραχή που έχει δημιουργηθεί στα ΜΜΕ δεν μοιάζει να είναι απλή, εξάλλου η αξία των τραπεζικών μετοχών βρίσκεται στο ναδίρ. Ολη η κουβέντα γίνεται για πιθανή ανάγκη ισχυρής ανακεφαλαιοποίησης των θεσμικών τραπεζών, χωρίς να είναι γνωστές οι λεπτομέρειες και οι συνέπειες.

Το όλο θέμα συνδέεται με τα «κόκκινα» δάνεια και κυρίως με τους «στρατηγικούς κακοπληρωτές». Δυστυχώς αυτό το θέμα, ως χιονοστιβάδα, εισχωρεί στους πλειστηριασμούς κατοικιών. Και εκεί δημιουργείται ένα παράθυρο είτε μεγάλης απειλής για την κυβέρνηση είτε μεγάλης κοινωνικής δικαίωσης και νίκης αν κατορθώσει να προστατεύσει τους αδύναμους της κατώτερης κ/ο τάξης ή να επιβραβεύσει εκείνους που μέχρι σήμερα ήταν καλοπληρωτές και νοικοκύρηδες.

Ποιος θα βγει νικητής σε αυτό το «μπρα ντε φερ»; Η κυβέρνηση ή οι θεσμοί;