Η πολιτική συναντά το ποδόσφαιρο συχνά, όμως η γνωστή ρήση που λέει ότι «ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτα» δεν θα ισχύσει σε αυτές εκλογές. Θα είναι η πρώτη αναμέτρηση μετά τη Μεταπολίτευση που θα αναδείξει δύο τυχερούς. Εξηγούμαι: Η Νέα Δημοκρατία θα φύγει από την κάλπη με αυτοδύναμη κυβέρνηση. Πρέπει να υπάρξουν δραματικές ανατροπές, ώστε να αλλάξει αυτό το δεδομένο που έχει παγιωθεί εδώ και αρκετούς μήνες δημοσκοπικά.

Ακόμη και με σχεδόν 34% εξασφαλίζεται η αυτοδυναμία, αρκεί να μπουν στη Βουλή μόνο πέντε κόμματα και να είναι ικανοποιητικό το άθροισμα του ποσοστού των μικρών κομμάτων που θα μείνουν εκτός Βουλής. Αυτό σήμερα τουλάχιστον φαίνεται να ισχύει, καθώς Ποτάμι, Ενωση Κεντρώων και ΑΝΕΛ έπαθαν μεγάλη ζημιά στη νέα διάταξη του πολιτικού σκηνικού. Δεν θα δυσκολευτεί, λοιπόν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κερδίσει τις εκλογές. Παίρνει το σύνολο της παλιάς λαϊκής Δεξιάς, παίρνει τους φιλελεύθερους του κλίματος Στέφανου Μάνου καθώς και ένα σημαντικό κομμάτι του Κινήματος Αλλαγής. Και δεν είναι μόνο οι λεγόμενοι εκσυγχρονιστές του «σημιτικού μπλοκ» που μετακινούνται προσωρινά ή μόνιμα στη Νέα Δημοκρατία, είναι και αρκετοί του παλιού σκληρού πυρήνα του Κινήματος οι οποίοι δραστηριοποιούνται στην ελεύθερη αγορά. Οσο για στελέχη της καραμανλικής πτέρυγας, που έβλεπαν με μεγάλη επιφύλαξη τον Κυρ. Μητσοτάκη και αμφισβητούσαν τις επιλογές του την πρώτη περίοδο, η σκληρή στάση που κράτησε στο Μακεδονικό εξαφάνισε στη δημόσια έκφρασή τους κάθε αμφισβήτηση. Μην ξεχνάμε ότι η Κεντροδεξιά ενώνεται εύκολα μπροστά στην εξουσία. Είναι πιο απλά τα ιδεολογικά της. Προσωπικές είναι συνήθως οι διαφορές στελεχών. Δεν κατατρύχονται από φράξιες και αντιθέσεις, όπως η Κεντροαριστερά.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα είναι ισχυρή, ιδιαίτερα εάν κάνει αυτό που υπόσχεται σήμερα: ένα γενναίο άνοιγμα σε στελέχη όλων των βαθμίδων πέραν του χώρου της Νέας Δημοκρατίας.

Και ενώ σε οποιεσδήποτε άλλες εκλογές ο δεύτερος, ο ηττημένος, θα είχε τεράστιο εσωτερικό πρόβλημα, όπως συμβαίνει πάντα με τα κόμματα που χάνουν, δηλαδή εσωτερικές κόντρες, νέους συσχετισμούς και ευθεία αμφισβήτηση της ηγεσίας, στον ΣΥΡΙΖΑ μετά από αυτές τις κάλπες δεν θα συμβεί τίποτα από αυτά. Ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι τροπαιούχος και κυρίαρχος στον μεγάλο πολιτικό χώρο που ίδιος δημιούργησε. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα μικρό κινηματικό κόμμα στο 3%, που κάθε φορά λαχάνιαζε να μπει στη Βουλή και μάλιστα με ηγέτες που είχαν πολιτική αξία, όπως η Μαρία Δαμανάκη ,ο Νίκος Κωνσταντόπουλος και ο Αλέκος Αλαβάνος. Ο νεαρός Αλ. Τσίπρας, το «πουλέν» του Αλαβάνου, κατάφερε να εκμεταλλευτεί όσο κανείς άλλος πολιτικός τη βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση και να εξασφαλίσει στο κόμμα του τη μεγαλύτερη κυβερνητική θητεία στα χρόνια της χρεοκοπίας. Και δεν πέτυχε μόνο αυτό, αλλά οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε ελάχιστο χρόνο σε πλήρη μετάλλαξη. Στο πάλαι ποτέ ισχυρό ΠΑΣΟΚ οι σταδιακές αλλαγές πήραν 20 χρόνια. Από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα στο ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και του Γιώργου κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Ο Αλ. Τσίπρας μετέτρεψε ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς σε σοσιαλδημοκρατικό, με συνοπτικές διαδικασίες. «Καθάρισε» τους παλιούς συντρόφους του από τον πολιτικό χώρο του Παναγιώτη Λαφαζάνη, ο οποίος τον στήριξε απέναντι στο Φώτη Κουβέλη ώστε να γίνει πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Και μετά αφομοίωσε τη λεγόμενη αριστερή τάση των «53», βάζοντας τον επικεφαλής τους, Ευκλείδη Τσακαλώτο, να χειριστεί το τρίτο και πιο σκληρό μνημόνιο. Ετσι διαμόρφωσε μια νέα πραγματικότητα αδιαφιλονίκητου αρχηγού.

Και παρά τα όσα έγιναν αυτή την εβδομάδα στη Βουλή (κωμικά και πρωτόγνωρα), η κυβέρνηση συνεχίζει να έχει την πλειοψηφία. Οι βουλευτές που ψήφισαν τις Πρέσπες τον κρατούν τον Αλ. Τσίπρα στην εξουσία. Ολα τα άλλα είναι διαδικαστικά. Φέρνουν αναστάτωση, ταλαιπωρία στο Κοινοβούλιο, παρέχουν πληθώρα γελοίων στιγμιότυπων τύπου γκαζόζας, αλλά η κυβέρνηση δεν πέφτει από τα αναψυκτικά.

Ο Αλ. Τσίπρας θα παραμείνει στην εξουσία είτε μέχρι τον Μάιο ή μέχρι τον Οκτώβριο και αυτό θα το αποφασίσει ο ίδιος. Θα επιλέξει τη στιγμή που τον βολεύει, μελετώντας προσεκτικά τις δικές του δημοσκοπήσεις. Ξέρει ότι δεν θα κερδίσει τις εκλογές, πολιτεύεται για την επόμενη μέρα και δημιουργεί τις προϋποθέσεις, ώστε να είναι ισχυρός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το ποσοστό μέσα στο οποίο κινείται είναι από το 23% μέχρι το 27%, ενώ υπάρχουν δημοσκόποι, όμως, που εκτιμούν ότι υπό προϋποθέσεις μπορεί να φτάσει το 29%. Για σκεφτείτε τι θα σημαίνει αυτό για την κυριαρχία του στην Κεντροαριστερά. Θα είναι μια μεγάλη επιτυχία που θα περάσει μέσα από μια ήττα. Ενα τέτοιο αποτέλεσμα θα σημαίνει πάντως ότι ο Τσίπρας ήρθε για να μείνει. Περνά στην αντιπολίτευση για να συγκροτήσει υπό τον ίδιο ένα αντιδεξιό μέτωπο και να περιμένει να πάρει τη ρεβάνς από τον Μητσοτάκη. Μη φανταστεί κανείς ότι ο δεύτερος κύκλος εκλογικής μονομαχίας θα γίνει γρήγορα. Κανείς δεν έχει συμφέρον αυτή τη φορά να κάνει πόλεμο για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Θα βρεθεί τρόπος συνεννόησης των δύο μεγάλων κομμάτων. Δεύτερες εθνικές εκλογές μέσα σε λίγους μήνες δεν θέλουν ούτε ο Τσίπρας ούτε ο Μητσοτάκης.