Η τύχη του σώγαμπρου είναι γνωστή. Πρώτα γίνονται γενίτσαροι για να γοητεύσουν τη φαμίλια της συζύγου που τους εξασφαλίζει καλοπέραση. Μόλις, όμως, αρχίσουν στο σόι η γκρίνια και ο καβγάς για το πάπλωμα, την πληρώνει πάντα ο ξένος. Ποτέ δεν φταίει ο πεθερός, ποτέ οι γιοι του και η κόρη του. Η ιστορία έχει βρει δεκάδες φορές εφαρμογή στην πολιτική. Οταν τα κόμματα χάσουν τις εκλογές, οι άνθρωποι του μηχανισμού αμέσως σπεύδουν να αθωώσουν τον εαυτό τους. Αυτοί δεν έφταιξαν σε τίποτα. Κράτησαν την «καθαρή» ιδεολογική γραμμή του κόμματος και η αγαπημένη τους φράση είναι: «Εμείς τα λέγαμε, αλλά οι υπουργοί αυτοσχεδίαζαν».

Και επειδή τα κομματικά στελέχη που κατείχαν κυβερνητικούς θώκους πρέπει να προστατευθούν, το ανάθεμα πέφτει στους ξένους, δηλαδή στους σώγαμπρους. Ποιοι είναι αυτοί; Πρόσωπα από άλλους πολιτικούς χώρους, τα οποία κάποτε παρακάλεσαν να έρθουν μαζί τους, τα υποδέχτηκαν με παράτες και ύμνους και όλο αυτό το αποκάλεσαν «άνοιγμα σε άλλους πολιτικούς χώρους για προσέλκυση στελεχών που μοιράζονται ίδιες αξίες». Το έργο έχει παιχτεί πολλές φορές σε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ με το ίδιος τέλος. Πόσοι θυμούνται, για παράδειγμα, ότι στις εκλογές του 2004 ο Γιώργος Παπανδρέου, ως νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, τοποθέτησε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο και τον Στέφανο Μάνο; Την επομένη, το κόμμα τούς έκλεισε την πόρτα και σε λίγο τους ξέχασε και ο ίδιος ο Γιώργος.

Αυτή τη φορά η παράσταση «το κυνήγι των μαγισσών», θα παιχτεί στην Κουμουνδούρου με πολλά κωμικά και δραματικά επεισόδια.

Τα κωμικά θα αφορούν στους ΑΝΕΛ, στους οποίους αρχικά θα προσπαθήσουν να φορτώσουν και αυτά για τα οποία δεν φταίνε. Κάποιοι το κάνουν ήδη. Κανείς, ωστόσο, όταν θα τους αποδοκιμάζει, δεν θα αναφέρει ότι χωρίς το κόμμα του Πάνου Καμμένου δεν θα είχαν πατήσει το κατώφλι της εξουσίας. Και ακόμη ότι χωρίς τους 2-3 βουλευτές του που ετοιμάζονται αυτόν τον καιρό να ψηφίσουν τη συμφωνία των Πρεσπών το Σκοπιανό θα έμπαινε στο ράφι. Θα ακολουθήσει το δράμα με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Εδώ να δείτε τι έχει να γίνει. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι δεν θα τους βρουν τα σκάγια. Εχουν επαναπαυθεί με το τωρινό αφήγημα ότι ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να γίνει κεντροαριστερός και να δημιουργήσει το νέο ΠΑΣΟΚ, επομένως όσοι πήγαν εκεί από την αρχή θα μπουν στη βιτρίνα της παράταξης ως θετικά παραδείγματα. Κούνια που τους κούναγε. Ανεξαρτήτως των προθέσεων του Τσίπρα -όλοι, άλλωστε, θέλουν να γίνουν αρχηγοί σε ένα κόμμα σαν εκείνο του Ανδρέα-, τα στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη, που έπιασαν στασίδι νωρίς στην Κουμουνδούρου, θα δεχθούν μπούλινγκ, ιδιαίτερα όσοι διεκδικήσουν κομματικούς ρόλους και αξιώματα. Οι «53», που μετά την ήττα θα είναι περισσότεροι, είναι η ραχοκοκαλιά του κόμματος. Αυτοί, για μεγάλο διάστημα μέχρι να βρεθούν οι νέες συμμαχίες, θα είναι οι «δικαστές» που θα δίνουν τα πιστοποιητικά της αριστερής νομιμοφροσύνης και θα υποδεικνύουν τους φταίχτες της ήττας. Και αυτά τα σκληρά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν συμπάθησαν το ΠΑΣΟΚ. Δεν θα δεχθούν να μοιραστούν μαζί τους το κόμμα που εκείνοι ίδρυσαν. Θα πείτε, στο τέλος θα γίνει αυτό που θέλει ο Τσίπρας. Πράγματι, αλλά στο... τέλος τέλος. Γιατί και εκείνος θα υποστεί για καιρό τη βάσανο της αμφισβήτησης των επιλογών του σε πολιτικές και επιλογές προσώπων. Την επομένη των εκλογών, οι ξένοι θα είναι οι πρώτοι υποψήφιοι για την έξοδο από το ιερό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα γλιτώσει την εσωστρέφεια εάν ηττηθεί. Εγινε μεγάλο συστημικό κόμμα. Αυτό έχει και συνέπειες. Οταν τα κυβερνητικά στελέχη χάσουν τη λάμψη της εξουσίας, θα επιστρέψουν στο μαντρί της Κουμουνδούρου για να αναβαπτιστούν. Εκεί θα αρχίσει η περιπέτεια. Τον πρώτο λόγο θα το έχουν οι κομματικοί και μέσα στις πολύωρες θυελλώδεις συνεδριάσεις για να αναζητηθούν τα αίτια της ήττας θα δέχονται πυρά ομαδόν όσοι βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της κάθε κυβερνητικής κωλοτούμπας. Θα πείτε, ποιος θα τολμήσει να αμφισβητήσει τον Αλέξη Τσίπρα; Είναι ο άνθρωπος που πήρε ένα κόμμα διαμαρτυρίας, το οποίο ακροβατούσε πάντα στο όριο της εισόδου στη Βουλή, και το οδήγησε στην εξουσία, στην οποία παρέμεινε σχεδόν 4 χρόνια. Αυτό είναι ένα λογικό επιχείρημα. Τότε, όμως, θα κυριαρχεί το θυμικό. Τα κομματικά στελέχη θα θέλουν να αποδείξουν στην κοινωνία ότι παραμένουν αριστεροί, δεν πούλησαν την ιδεολογία για τις καρέκλες, δεν έγιναν τα καλά παιδιά της Γερμανίας και οι άνθρωποι των Αμερικανών στην Ελλάδα. Είναι μια πολύμηνη και επώδυνη διαδικασία, η οποία θα δώσει την ανάσα που θα χρειάζεται η επόμενη κυβέρνηση τον πρώτο χρόνο. Μετά, χωρίς αμφιβολία, θα ανασυνταχθεί η Αριστερά, θα βγει στην αντεπίθεση με τα παλιά όπλα και τα παλιά συνθήματα. Αυτά που ξέρει να διαχειρίζεται καλά. Ο Αλέξης Τσίπρας θα βγει κυρίαρχος στο εσωκομματικό παιχνίδι, αρκετοί όμως από τους σημερινούς εκλεκτούς θα υποστούν σοβαρά πολιτικά τραύματα. Αυτή, άλλωστε, είναι η μοίρα των εκλεκτών των προέδρων. Πολύ περισσότερο όσοι απ’ αυτούς είναι σώγαμπροι.