Ο πρωθυπουργός, όταν πρωτοανέλαβε την εξουσία, έδειξε ότι δεν είχε κατανοήσει πλήρως τις μακροπρόθεσμες συνέπειες (για τη χώρα μας και για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου) της νέας μορφής πολιτικής διά του φόβου που η Γερμανίδα καγκελάριος εγκαινίασε στην Ε.Ε., για να κάμψει τυχόν αντίδραση των Κοινοβουλίων τους στα «μνημόνια». Αρχικά, επέδειξε θέληση να ασκήσει ηρωικά την πολιτική στο όνομα της απελευθέρωσης του λαού μας από τα δεινά που η καγκελάριος του επέφερε. Δεινά βάσει μεθοδευμένου σχεδίου, διά του οποίου η Μέρκελ κατάφερε να τρέψει μια διεθνή τραπεζική κρίση, για να διασώσει μια μεγάλη γερμανική τράπεζα και μια γαλλική, που συγκαταλέγοντο στις μεγάλες του κόσμου, από κρίση χρέους που αυτές είχαν, σε κρίση χρέους κρατών στην Ευρώπη. Κρίση χρέους της Ελλάδος αρχικά και άλλων κρατών και λαών του ευρωπαϊκού Νότου στη συνέχεια, για να πληρώσουν εντέλει αυτοί οι λαοί κι όχι ο δικός της την απληστία της γερμανικής μεγαλοτράπεζας και να μη χρειαστεί προληπτικά να την ανακεφαλαιοποιήσει, με κόστος που θα βάραινε τους ψηφοφόρους της! Οπως και πέτυχε να διασώσει αυτήν με χρήματα που οι Ελληνες χρεωθήκαμε! Απέτυχε λοιπόν, όπως κι ο ίδιος άλλωστε παραδέχτηκε, στο εγχείρημα της ηρωικής αντίστασης. Γιατί τα τραπεζικά συμφέροντα που εξυπηρετήθηκαν εν προκειμένω και είχε να αντιπαλέψει ήταν τεράστια και απόλυτα έτοιμα από θέση μάλιστα ανυπέρβλητης ισχύος να μας αφανίσουν οικονομικά μονομιάς, αν δεν υποχωρούσε. Τόσα χρόνια, όμως, μετά από όλα αυτά που συνέβησαν, δεν παύει να συνιστά ειρωνεία της ιστορίας να υποδέχεται αυτός ο ίδιος εντός της χώρας μας την κύρια υπεύθυνη αυτής της πολιτικής του «φόβου» και του σε βάρος μας ανωτέρω «κόλπου» ως καλοδεχούμενη υψηλή καλεσμένη μας! Γιατί αποδεικνύει το γεγονός αυτό από μόνο του πόσο ανίσχυρος αισθάνεται να της φέρει οιουδήποτε τύπου αντίρρηση. Γιατί πεποίθησή μας είναι ότι ένα «όχι», κάποια στιγμή σε οιοδήποτε επίπεδο, θα έπρεπε από πλευράς του να ειπωθεί. Ομως, η κυρία αυτή, ως πρώην Ανατολικογερμανίδα, φαίνεται ότι έμαθε από τον Λένιν περισσότερα από όσα θα ήταν πρόθυμη να παραδεχτεί. Εμαθε σίγουρα ότι σημασία έχουν η ικανότητα κι η αποφασιστικότητα να ενσταλάζεις φόβο στον αντίπαλο και να δρας ανηλεώς, όταν παρουσιάζεται η ευκαιρία. Οπως δηλαδή αυτή οκτώ χρόνια τώρα κάνει. Οπότε αλήθεια πιστεύετε, κύριε πρωθυπουργέ, ότι, υποδεχόμενος τη Μέρκελ σε αυτήν την «πονεμένη» χώρα, λίγο πριν από τις επερχόμενες εκλογές, με τιμές και χαμόγελα «Βιλκόμεν Αγκελα» κάνατε καλό σε σας, αλλά και σε όλους εμάς γενικότερα;

* «Καλωσορίσατε», στα γερμανικά