Η κατάσταση στη νοτιοανατολική Μεσόγειο είναι ανησυχητική. Η τριμερής συνεργασία Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδος με τις ευλογίες των ΗΠΑ σε σχέση με την εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων του θαλάσσιου υπεδάφους της λεκάνης αυτής εξέπεμψε για πρώτη φορά τόσο ηχηρό μήνυμα προς την Τουρκία. Κοινές δηλώσεις έγιναν ακόμα και με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, στην Ιερουσαλήμ ότι όλοι δεσμεύονται να απαντήσουν από κοινού σε οιαδήποτε «κακόβουλη εξωτερική απειλή». Γιατί η Τουρκία αμφισβητεί ευθέως το δικαίωμα της Κύπρου να εκμεταλλευτεί τον ενεργειακό πλούτο της στο υπέδαφος των χωρικών υδάτων της. Η «συμμαχία», λοιπόν, εξέπεμψε ηχηρό μήνυμα ότι εγγυώνται όλοι από κοινού την ασφάλεια δημιουργίας ενός δικτύου μεταφοράς ενεργειακών πόρων από αυτό το υπέδαφος μέσω Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδος προς την Ευρώπη. Γνωρίζοντας φυσικά ότι η Τουρκία συνιστά, λόγω διεκδικήσεών της στον πλούτο αυτού του υπεδάφους, μόνιμη απειλή για την υλοποίηση αυτού του έργου. Η Τουρκία από την άλλη ισχυρίζεται ότι έχει την ισχύ να εμποδίσει, με στρατιωτικά μέσα το έργο, αλλά δείχνει «στριμωγμένη», γιατί άλλο να το λες κι άλλο να το κάνεις. Οι ΗΠΑ κυρίως προκρίνουν ως λύση για την ώρα, αφού δεν έχουν πετύχει μια συμφωνία με την Τουρκία, να δημιουργηθεί ένα «ταμείο» δικαιωμάτων εκ της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων της Κύπρου και ένα μέρος του να παρακρατηθεί, στη διάθεση του τουρκοκυπριακού τομέα. Η λύση αυτή παραγνωρίζει βέβαια ότι η Κύπρος είναι κυρίαρχο κράτος ενιαίο, ενώ ο τουρκοκυπριακός τομέας δεν είναι. Φαίνεται, όμως, ο σκοπός σταδιακής προώθησης και μη παρέλκυσης του έργου όλα αυτά τα παραμερίζει. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να εφησυχάζουμε. Ολα είναι τόσο «ρευστά». Τη χώρα μας, πάντως, συμφέρει εντέλει η προώθηση του όλου έργου με ειρηνικό τρόπο. Αλλωστε είμαστε ο μόνος πλέον κατ’ ουσίαν δίαυλος επικοινωνίας που έχει η «συμμαχία» με την Τουρκία. Γράφτηκε ότι είναι «λάθος» μας, γιατί συζητάμε συνεκμετάλλευση. Μόνο που αυτό είναι πολιτική της συμμαχίας, η οποία επιδιώκει την προσχώρηση της Τουρκίας στο έργο. Εργα τέτοιου τύπου που αφορούν πηγές ενέργειας, που μπορούν να μεταφερθούν επ’ ωφελεία της κοινής ανάπτυξης, δεν θα πρέπει να παρεμποδίζονται. Οπότε κι ο ειρηνικός κοινωνικοπολιτικός και οικονομικός ρεαλισμός θα πρέπει να επικρατήσουν επί των όποιων διαφορών μας με την Τουρκία ως μονόδρομος για την ευόδωση του έργου. Μόνο αν οι γείτονες επιτεθούν σε χωρικά ύδατα της Κύπρου ή δικά μας, όλα πλέον αλλάζουν. Τότε μόνο, όμως, θα διαπιστώσουμε αν εντέλει οι «εγγυήσεις ασφάλειας», που μας παρέχει η «συμμαχία», αρκούν!