Οι ΗΠΑ, εκτός από στρατιωτική υπερδύναμη, είναι ταυτόχρονα ένα πετρελαϊκό κράτος. Με έναν τέτοιο συνδυασμό χαρακτηριστικών μόνο η Ρωσία αποτελεί ανταγωνιστή της. Ο έλεγχος πηγών ενέργειας, πέραν των συνόρων τους, αποτελεί για τέτοιες δυνάμεις προτεραιότητα. Εχουν, άλλωστε, επίγνωση ότι λίγα κράτη στην εποχή μας είναι σε θέση με ίδια οικονομικά μέσα να παράγουν πετρέλαιο. Ετσι έκριναν οι ΗΠΑ ότι ήρθε η ώρα να προχωρήσουν στην εξόρυξη και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων που κρύβονται στο θαλάσσιο υπέδαφος της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Ομως η Τουρκία του Ερντογάν, που η σχέση του με τις ΗΠΑ έχει διαταραχθεί, θέλουσα να εξασφαλίσει ότι ικανοί πόροι εξ αυτής της εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων θα περιέλθουν σε αυτήν, άρχισε να απειλεί το όλο σχέδιο περί ασφαλούς εξόρυξης κι εκμετάλλευσής των. Παρά το ότι ανήκει στη στρατιωτική συμμαχία κρατών, της οποίας ηγούνται οι ΗΠΑ. Απειλώντας ότι έχει η ίδια τη στρατιωτική ισχύ να εμποδίσει το όλο έργο. Πρόσφατα δείχνοντας ότι είναι έτοιμη να συνεργαστεί με τη Ρωσία, ήτοι με τον μόνο υπαρκτό αντίπαλο δέος των ΗΠΑ, στον ακήρυχτο μεταξύ υπερδυνάμεων πόλεμο ελέγχου τέτοιων πηγών ενέργειας. Η συμμαχία Ισραήλ, Ελλάδας, Κύπρου για να προλάβει μια τέτοια εξέλιξη συγκροτήθηκε. Η Τουρκία, όπως όλα δείχνουν, μη ικανοποιούμενη από τα «ανταλλάγματα», διεμήνυσε ότι προχωρά σε προμήθεια από τη Ρωσία των πυραύλων S-400. Οι πύραυλοι αυτοί δεν διασυνδέονται σε επίπεδο ηλεκτρονικής παρακολούθησης με τα οπλικά συστήματα της δυτικής συμμαχίας. Οπότε μπορεί δι’ αυτών να καταφερθεί πρώτο χτύπημα όλως αιφνιδιαστικά. Η απειλή είναι σαφής. Οπότε σε απάντηση αυτής της κίνησης η αμερικανική κυβέρνηση «χόντρυνε το παιχνίδι», διαμηνύοντας ότι προτίθεται να αλλάξει τη στάση της και ότι παραβιάσεις διεθνών κανόνων δικαίου εντός της δυτικής συμμαχίας θα αντιμετωπιστούν ως παραβάσεις κανόνων δικαίου, που πλέον αφορούν και τις ΗΠΑ! Μέχρι τώρα τέτοιες παραβιάσεις δεν την πολυαπασχολούσαν. Κρατούσε ως γνωστόν ίσες αποστάσεις απέναντι σε Τουρκία και Ελλάδα. Ανεξαρτήτως ποιος ήταν ο θύτης και ποιο το θύμα! Διαμηνύεται σαφώς πλέον προς την Τουρκία ότι υφίστανται συμφέροντα που έχουν εταιρείες των ΗΠΑ στην εξόρυξη και μελλοντική εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, συμφέροντα αξιοπροστάτευτα! Οπότε δεν θα μείνουν επ’ αυτού του ζητήματος αδιάφορες ως κράτος οι ΗΠΑ! Η πρόταση νόμου «για την ασφάλεια και την ενεργειακή συνεργασία στην ανατολική Μεσόγειο» κρούει στην Τουρκία καμπανάκι κινδύνου. Δεν θα επιτρέψουν σε αυτήν και τη Ρωσία να καταστούν «επικίνδυνοι αντίπαλοι». Υπ’ αυτό το πρίσμα η χώρα μας είναι με τη «σωστή πλευρά της ιστορίας», όπως θα έλεγε και ο Ελλην πρωθυπουργός. Φτάνει, βέβαια, προσεχώς να μη φτάσουν στα άκρα τα πράγματα.