Quantcast

Ο σοσιαλδημοκράτης κ. Τσίπρας

Από το 2010 και μετά, το νομικό καθεστώς της Ε.Ε. ως πλαίσιο οργάνωσης του συλλογικού της βίου έπαψε να έχει για αρχές του την ανάπτυξη και την ευημερία των ευρωπαϊκών λαών. Αυτοί που το κατέλυσαν είναι οι ισχυροί της Ε.Ε. και σημασία έχει «πώς» τούτο επετεύχθη. Μέσω της παρεμβολής μια γενικευμένης κρίσης χρέους κρατών, ενώ η διεθνής τραπεζική κρίση είχε ήδη ξεσπάσει μεταλλάσσοντας αυτήν σε κρίση χρέους κρατών.

Κατ’ αρχάς επιτρέποντας στις μεγάλες τράπεζες της Ε.Ε., που συμπτωματικά ήταν οι μεγάλες γερμανογαλλικές, να ανεβάζουν διαρκώς το επιτόκιο δανεισμού των κρατών και να προκληθεί έτσι κρίση χρέους αρχικά της Ελλάδος και μετά και άλλων κρατών του ευρωπαϊκού Νότου. Υποτίθεται ότι, σύμφωνα με τον ευρωπαϊκό νόμο, έπρεπε να δείξουν οι ισχυροί «αλληλεγγύη», αν οιοδήποτε κράτος επλήττετο από άνοδο του επιτοκίου δανεισμού του, ώστε να επανακτήσει σταθερό επιτόκιο.

Οπως ήδη ξέρετε, τέτοια βοήθεια ουδέποτε παρεσχέθη. Μάλιστα, κατάφεραν το αδιανόητο, ήτοι τη διάλυση τον Μάιο του 2010 της ευρωπαϊκής αγοράς κρατικών τίτλων χρέους, οπότε «πάει» φυσικά και το σταθερό επιτόκιο! Η διάλυση μιας τέτοιας αγοράς, που συνιστούσε τη χρηματοδοτική πηγή ανάπτυξης και ευημερίας των ευρωπαϊκών κρατών και λαών, αποτελεί μοναδικό γεγονός στην ιστορία της μεταπολεμικής Ευρώπης. Μέχρι τότε μόνο ίδρυση νέων αγορών είχαμε, ποτέ διάλυση κάποιας!

Γιατί η σύσταση και η λειτουργία των αγορών προβλέπονταν από τις εκάστοτε ευρωπαϊκές συνθήκες. Γι’ αυτό και ήταν αδιανόητη η διάλυση μιας αγοράς. Η Ελλάδα την «πάτησε», γιατί οι ισχυροί αθέτησαν την υποχρέωσή των να σεβαστούν τον νόμο. Φυσικά δεν φταίμε εμείς, που δεν είχαμε και την ισχύ άλλωστε, να προκαλέσουμε τη διάλυση μιας τέτοιας αγοράς.

Ο Ελλην πρωθυπουργός, στον πρόσφατο λόγο του στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μίλησε για «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη». Με αυτό το θέμα ομιλίας θέλησε να αρθρώσει έναν πολιτικό λόγο περί συλλογικότητας εντός Ε.Ε., υπαινισσόμενος «τι» λείπει σε αυτήν.

Δέχθηκε, όμως, του κόσμου τις επιθέσεις. Σε αυτήν την αυταρχική Ευρώπη των νεοφιλελεύθερων ηγεσιών, που προωθεί την «ιδιωτικοποίηση» των πάντων, απαλλοτριώνοντας κράτη και λαούς, φαίνεται ερέθισε. Παρόλο που υποχρεώθηκε να συγκαλύψει τις ανωτέρω αλήθειες, έφτασαν κάποιοι να τον ρωτήσουν, μάλιστα, αν θέλει να τον θυμούνται ως επαναστάτη ή ως μεταρρυθμιστή.

Καμώνονται φυσικά ότι δεν ξέρουν ότι η «ιδιωτικοποίηση» δεν μπορεί να αποτελεί όραμα συλλογικής οργάνωσης, γιατί παράγει μόνο ανισότητες. Επρεπε, κύριε Τσίπρα, να τους θυμίσετε ότι κανένα Κοινοβούλιο δεν έχει αποδεχθεί την «ιδιωτικοποίηση» ως αρχή οργάνωσης του συλλογικού βίου. Το πολύ-πολύ, εκστομίζοντας αυτή την αλήθεια, να σας θυμούνται ως «σοσιαλδημοκράτη».