Κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν θα ισχυριστεί ότι η ΠΓΔΜ μπορεί να απειλήσει την Ελλάδα. Το γειτονικό κράτος έχει μια οικονομία που μετά βίας ανέρχεται στο 1/20 ακόμα και αυτού του καθημαγμένου ελληνικού ΑΕΠ. Είναι ένα κράτος που «διαθέτει» έναν στρατό 10 φορές μικρότερο σε επίπεδο οπλιτών από τον ελληνικό στρατό. Ενα κράτος που απέναντι στη σύγχρονη ελληνική αεροπορία, τα αεροπλάνα που μπορεί να αντιτάξει είναι… μηδέν. Είναι προφανές, λοιπόν, πως αν υφίσταται κίνδυνος, αυτός προέρχεται από το γεγονός ότι τους εθνικιστές τής από εκεί πλευράς και τις αλυτρωτικές κατασκευές τους «κάποιοι» άλλοι θα μπορούσαν να τις αξιοποιήσουν. Γιατί; Μα για τα δικά τους συμφέροντα. Ποιοι είναι αυτοί; Πρώτον, αυτοί που έχουν τη δύναμη να το πράξουν. Δεύτερον, όσοι το έχουν ξανακάνει στα Βαλκάνια. Τους γνωρίζουμε; Μα φυσικά: Φέτος συμπληρώνονται 20 χρόνια από τότε που τα ΝΑΤΟϊκά και ευρωενωσιακά τους βομβαρδιστικά άλλαζαν τα σύνορα στη Βαλκανική, σπέρνοντας απεμπλουτισμένο ουράνιο με αφορμή το Κόσοβο.

 Μόνο που αυτοί οι «κάποιοι» δεν είναι άλλοι από τους «συμμάχους» μας! Είναι οι «εταίροι» μας! Είναι εκείνοι, δηλαδή, με τους οποίους πορεύονται και οι «μακεδονομάχοι» των συλλαλητηρίων και οι «ρεαλιστές» των ΝΑΤΟφρονων συμφωνιών με τα Σκόπια. Το πρόδηλο, συνεπώς, πρόβλημα με τη συμφωνία των Πρεσπών που προωθείται για να ικανοποιηθεί και τυπικά η μετατροπή της γειτονικής χώρας σε μια «ΝΑΤΟϊκή Μακεδονία», είναι ότι εμφανίζονται σαν «εγγυητές» των συνόρων εκείνοι (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Ε.Ε.) που στην πραγματικότητα «παίζουν» με τα σύνορα. Και το εξίσου πρόδηλο είναι ότι οι εγχώριοι «ονοματολόγοι», τόσο οι αμύντορες όσο και οι επικριτές των Πρεσπών, αυτή ακριβώς την αλήθεια την κάνουν «γαργάρα».