Η μεν κυβέρνηση μιλά για «διερεύνηση» των σκανδάλων στον χώρο της Υγείας. Η δε αντιπολίτευση μιλά για «σκανδαλολογία». Ας δούμε σε ποιο κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον εξελίσσεται η αντιπαράθεσή τους:

 1) Τα μνημονιακά μέτρα όλων των κυβερνήσεων είχαν ως αποτέλεσμα η μεσοσταθμική συμμετοχή των ασθενών για αγορά φαρμάκων, από 9% το 2009, να έχει τετραπλασιαστεί και να έχει εκτιναχτεί στο 35% το 2017.

 2) Στα χρόνια των μνημονίων σωρευτικά η περικοπή στα ασφαλιστικά ταμεία, μέσω της οποίας καταβαραθρώνεται συνολικά ο τομέας Υγείας, ξεπέρασε το 40%.

 3) Η επιχορήγηση στα δημόσια νοσοκομεία από 1,6 δισ. ευρώ το 2013 έχει κατρακυλήσει στα 930 εκατ. ευρώ, μείωση 42%.

 4) Μόνο στον ΕΟΠΥΥ η κρατική επιχορήγηση, από 502 εκατ. ευρώ το 2016, έχει «ενταφιαστεί» στα 100 εκατ. ευρώ το 2018, μείωση 68%.

 5) Σύμφωνα με την προ τριετίας έρευνα της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, το 25% των χρόνιων ασθενών έχει μειώσει τις δαπάνες για φαγητό, ηλεκτρικό και καύσιμα, προκειμένου να καλύπτουν το κόστος των φαρμάκων τους, ενώ το 40% δεν μπορεί να καλύψει ούτε τα έξοδα εμβολιασμού των παιδιών και των ενηλίκων της οικογένειας.

 6) Σύμφωνα με την έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης, στις συνέπειες της πολιτικής λιτότητας στην Ελλάδα περιλαμβάνεται η παραβίαση του δικαιώματος των πολιτών στην Υγεία, με επίπτωση -μεταξύ άλλων- οι κακές υγειονομικές συνθήκες στα νοσοκομεία λόγω έλλειψης προϊόντων καθαρισμού να έχουν οδηγήσει στο θάνατο περίπου 3.000 ασθενείς από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.

 Ο,τι συμβαίνει στην Υγεία, επομένως, συνιστά -πολιτικό- σκάνδαλο μεγατόνων. Με αυτό, όμως, δεν ασχολούνται ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. Πολύ απλά γιατί είναι συνυπεύθυνοι.