προκειμένου να μην υπάρξει αλλοίωση στο κρέας του ζώου, το μεγαλύτερο μέρος του οποίο σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθεί ως τροφή για τα μεγάλα σαρκοβόρα ζώα του κήπου, ενώ ένα τμήμα θα καταλήξει στο εργαστήριο προς μελέτη.

Η επίσημη δικαιολογία των ανθρώπων του ζωολογικού κήπου ήταν ότι το ζώο εάν παρέμενε στον συγκεκριμένο χώρο θα ζευγάρωνε με θηλυκά με τα οποία είχε στενή συγγένεια, κάτι που έπρεπε να αποφευχθεί.

Ωστόσο, πέρα από τους χιλιάδες πολίτες που ζητούσαν να του χαριστεί η ζωή, υπήρχαν και άλλοι φορείς πρόθυμοι να τον αναλάβουν.

Το πάρκο άγριας ζωής στο Γιορκσάιρ της Βρετανίας, με εξαιρετικής ποιότητας διαθέσιμο χώρο για επιπλέον καμηλοπαρδάλεις, ήταν ένας μόνο από τους ζωολογικούς κήπους που κατά το BBC έκαναν προτάσεις στους Δανούς για να πάρουν τον «Μάριο».

Ο Στάιν Γένσεν, της δανέζικης οργάνωσης κατά του βασανισμού των ζώων, χαρακτήρισε «ανήθικη» την επιλογή που έγινε. «Δεν θα έπρεπε να υπάρχει καν αυτή η κατάσταση.

Απλώς αποδεικνύει ότι ο ζωολογικός κήπος δεν είναι το ηθικό ίδρυμα το οποίο θέλει να προβάλλει, καθώς εδώ έχουμε ένα προϊόν-σκουπίδι, τον Μάριο.

Εχουμε εδώ έναν ζωολογικό κήπο ο οποίος θεωρεί βέλτιστη επιλογή την ευθανασία αντί της αναζήτησης εναλλακτικής».

Ο Μπενγκτ Χολστ, επιστημονικός διευθυντής του κήπου, υπεραμύνθηκε των επιλογών του, λέγοντας ότι καθώς οι καμηλοπαρδάλεις γεννάνε τακτικά, είναι επιβεβλημένο να επιλέγονται τα ζώα με το καλύτερο γονιδίωμα.

Παραδέχθηκε μάλιστα ότι περίπου είκοσι με τριάντα ζώα θανατώνονται κάθε χρόνο στο συγκεκριμένο κήπο.

Μάλιστα, έσπευσε ο ίδιος να δώσει οδηγίες στους υπευθύνους του πάρκου στο Γιορκσάιρ να διαθέσουν τον χώρο τους για μία «πιο σημαντική από γονιδιακής άποψης καμηλοπάρδαλη», για να προσθέσει ότι «Η καμπάνια για να σωθεί τράβηξε πάρα πολύ μακριά».

Ο Ρόμπερτ Κράιγιουφ, διευθυντής αντίστοιχου πάρκου στην Ολλανδία που επίσης ζήτησε τον Μάριο, ήταν σαφής:

«Δεν μπορώ να το πιστέψω. Προσφερθήκαμε να σώσουμε τη ζωή του. Οι ζωολογικοί κήποι πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο κάνουν τις δουλειές τους».

ΠΗΓΗ: ethnos.gr