«Πριν από τρεις μήνες, όταν ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς αποφάσισε να μην υπογράψει την συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι διαδήλωναν εναντίον του ζητώντας παραίτηση. Οι Βρυξέλλες αρκέστηκαν σε δηλώσεις ηθικής στήριξης. Όταν η βία άρχισε στο Maidan και ο κόσμος ζητούσε βοήθεια από την Ευρώπη κυματίζοντας ευρωπαϊκές σημαίες στους -40 βαθμούς Κελσίου, οι Βρυξέλλες εξέδωσαν ξανά δηλώσεις στήριξης και πήγαν διακοπές για Χριστούγεννα.

Όταν τον Ιανουάριο η βία κλιμακώθηκε, όταν έπεσαν οι πρώτοι νεκροί και η Ευρώπη έπρεπε να αποφασίσει σκληρές κυρώσεις, οι Βρυξέλλες και πάλι δίστασαν, συγκεκριμένες κυβερνήσεις αντιτάχθηκαν στις κυρώσεις και έτσι τα ψηφίσματα ηθικής στήριξης για να «σταματήσει άμεσα η βία» είχαν τον πρώτο λόγο.

Το κόστος λοιπόν για να γίνει το αυτονόητο και να υπάρξει ουσιαστική διεθνής πίεση προς την Ουκρανική Κυβέρνηση ήταν 100 νεκροί. Στα τελευταία θύματα μετράμε και 2 μέλη της Νεολαίας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ένας εκ των οποίων ήταν μόλις 19 χρονών. Μπορεί όλοι αυτοί οι άνθρωποι να μην έδωσαν την ζωή τους για το τίποτα και η σημερινή συμφωνία να τους δικαιώνει σε έναν βαθμό. Το συμπέρασμα της ιστορίας όμως είναι ότι το κατάφεραν μόνοι τους. Πλήρωσαν με τις δικές τους θυσίες, το δικό τους αίμα, και τον δικό τους θάνατο.

Οι Βρυξέλλες δεν απογοήτευσαν μόνο τους Ουκρανούς που πίστεψαν ότι εκεί βρίσκεται η ελπίδα τους αλλά και όλους εμάς που πιστεύουμε στον ρόλο της Ευρώπης να εξασφαλίζει την ειρήνη πέρα από τα σύνορα της Ένωσης.

Η μάχη στην Ουκρανία δεν έχει τελειώσει, ο Γιανουκόβιτς πρέπει να παραιτηθεί άμεσα και να οδηγηθεί στη διεθνή δικαιοσύνη για τα εγκλήματα των τελευταίων μηνών. Η Ευρώπη θα έχει μια τελευταία ευκαιρία να δείξει ότι μπορεί να φανεί χρήσιμη στους Ουκρανούς και στις οικογένειες των θυμάτων. Ας ελπίσουμε ότι αυτήν την φορά η στρατηγική μας δεν θα είναι οι δηλώσεις ηθικής στήριξης».