Παρά τα περί του αντιθέτου προγνωστικά, η ήττα του Δημοκρατικού Κόμματος στις ενδιάμεσες εκλογές της 4ης Νοεμβρίου δεν μετέτρεψε τον πρόεδρο σε «κουτσή πάπια» (lame duck), όπως αποκαλούν στην αργκό της Ουάσινγκτον τους προέδρους που στο τέλος της θητείας τους χάνουν την επιρροή τους και τη δυνατότητα των ελιγμών.

Στο θέμα της μετανάστευσης, στο κεφάλαιο της κλιματικής αλλαγής και τώρα στις σχέσεις με την Κούβα, οι αποφάσεις του προέδρου δείχνουν τόλμη και φαντασία. Η πολιτική κληρονομιά του ακόμη δεν έχει γραφεί.

Ο πιο ενεργός μήνας του Ομπάμα, γράφει ο Μαρκ Μπασέτς στην El Pais, ξεκίνησε με ένα ταξίδι στην Ασία, και ενώ ήταν ακόμη πολύ πρόσφατος ο εξευτελισμός στις εκλογές και η απώλεια της Γερουσίας. Στη διάρκεια του ταξιδιού εκείνου σφραγίστηκε η συμφωνία με την Κίνα για τη μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου.

Μένει να φανεί πώς θα εφαρμοστεί αυτή η συμφωνία, αλλά η συμμαχία των δύο μεγάλων παγκόσμιων δυνάμεων αποτελεί την πρώτη ευπρόσδεκτη ένδειξη ύστερα από πολλά χρόνια στον τομέα της περιβαλλοντικής πολιτικής.

Επιστρέφοντας από την Ασία, ο Αμερικανός πρόεδρος ανήγγειλε την προσωρινή «τακτοποίηση» πέντε εκατομμυρίων παράτυπων μεταναστών, οι οποίοι θα αποφύγουν έτσι τον εκτοπισμό και θα μπορέσουν να αποκτήσουν άδεια εργασίας.

Σε μια χώρα με περισσότερους από δέκα εκατομμύρια παράτυπους μετανάστες και με νόμους που στο ζήτημα της μετανάστευσης είναι αναποτελεσματικοί, τα μέτρα του Ομπάμα συνιστούν την πρώτη σοβαρή προσπάθεια εδώ και χρόνια να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.

Και τώρα, η Κούβα. Με την ανταλλαγή κρατουμένων ξεκινά η τήξη των πάγων ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και την Αβάνα και παίρνει τέλος μια από τις ανωμαλίες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
 
Η αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων των δύο χωρών, που διακόπηκαν πριν από 53 χρόνια, αποτελεί μια από εκείνες τις αποφάσεις που καθορίζουν τη θητεία ενός προέδρου, όπως ήταν το Καμπ Ντέιβιντ για τον Τζίμι Κάρτερ και η προσέγγιση με την Κίνα για τον Ρίτσαρντ Νίξον.

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, ο Λευκός Οίκος δεν θα τολμούσε να κάνει ένα τέτοιο βήμα, φοβούμενος τις αντιδράσεις των Κουβανών που εγκατέλειψαν το νησί τους καταγγέλλοντας μια μαρξιστική-λενινιστική δικτατορία.

Ο συσχετισμός δυνάμεων στους κόλπους της κουβανικής κοινότητας στη Φλόριντα, όμως, έχει αλλάξει δραστικά. Η ηλικιακή αλλαγή καθιστά την ψήφο τους λιγότερο μονολιθική.

Εκατοντάδες χιλιάδες Κουβανοί ταξιδεύουν άλλωστε τακτικά στην πατρίδα τους για να δουν τους συγγενείς τους. Θετικό ρόλο έπαιξαν και τα πρόσφατα ταξίδια εξεχόντων αμερικανών επιχειρηματιών στην Κούβα, όπου συναντήθηκαν με τον Ραούλ Κάστρο και προετοίμασαν το έδαφος για τις χθεσινές εξελίξεις.

Οι τρεις αποφάσεις - κλιματική αλλαγή, μεταρρύθμιση της μετανάστευσης και προσέγγιση με την Κούβα - έχουν κάτι κοινό: συνιστούν μονομερείς ενέργειες, είναι αποφάσεις του προέδρου χωρίς τη συναίνεση του Κογκρέσου.

Ο Ομπάμα χρησιμοποιεί τα στενά περιθώρια που επιτρέπει ένα εχθρικό Κονγκρέσο για να ασκήσει πολιτική και να αποδείξει, όπως διακήρυσσε ένας άλλος Δημοκρατικός πρόεδρος, ο Λίντον Τζόνσον, την παραμονή της υιοθέτησης των νόμων για τα πολιτικά δικαιώματα, ότι η προεδρία χρησιμεύει σε κάτι.

Ισως ο Ομπάμα να πέρασε φέτος τη χειρότερη χρονιά του στην Ουάσινγκτον, όπως έγραφε η Ουάσινγκτον Ποστ το περασμένο σαββατοκύριακο. Δεν ισχύει το ίδιο όμως και με τον μήνα που διανύουμε.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Βλαντίμιρ Πούτιν στη Ρωσία χρησιμεύουν στον αμερικανό πρόεδρο για να δείξει ότι οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν λόγω της ρωσικής στάσης στην Ουκρανία φέρνουν αποτελέσματα.
 
Και οι διαπραγματεύσεις με το Ιράν - που υπαγορεύονται από την ίδια αρχή, ότι δηλαδή πρέπει να μιλάς με τον αντίπαλο - παραμένουν ανοιχτές. Για να παραφράσουμε μια φράση που αποδίδεται στον Μαρκ Τουέιν, η είδηση για τον (πολιτικό) θάνατο του Ομπάμα ήταν υπερβολική.