«Τιμωρούμαι γιατί μοιράστηκα τη ζωή μου με τον Α.Τσοχατζόπουλο, θα ήθελα να υποβληθώ σε τεστ αλήθειας, έχω περιέλθει σε μείζονα κατάθλιψη με αυτοκτονικό ιδεασμό λόγω της στέρησης του παιδιού μου» είπε η κ.Σταμάτη και συνέχισε :

«Όταν ένας άνθρωπος ανοίγει μια πόρτα και φεύγει χωρίς να σκέφτεται αν υπάρχουν χόρτα, πηγάδια, αλεπούδες , φίδια... Είχα άπειρες ευκαιρίες να φύγω πχ. όταν λιποθύμησε ο φρουρός κι εγώ τον περιέθαλψα αντί να αποδράσω. Ήταν μια κίνηση εν θερμώ μετά την απόρριψη της προηγούμενης αίτησης αναστολής. Το κλειδί το είχα πολύ καιρό, δεν έκανα χρήση αυτού. Μια μάνα που δεν είναι εργαζόμενη μου πρόσφερε στέγη και ψυχή. Ήταν απεγνωσμένη κίνηση. Η σκέψη που έκανα ανοίγοντας την πόρτα είναι ότι αν είναι να πεθάνω, να κρατώ το χέρι του παιδιού μου. Την επόμενη μέρα από την απότομη παύση των φαρμάκων μου δημιουργήθηκαν στερητικά. Δε θέλω τίποτα, μόνο για δυο αθώους ανθρώπους ο ένας να ξυπνάει δίπλα στην ανάσα του άλλου».

Και συνέχισε η κ. Σταμάτη: «Η φυγή ήθελε να με οδηγήσει στο παιδί μου. Θα το ξανάκανα για να βρεθώ κοντά του. Είμαι υπεραθώα ! Είμαι το τέλειο θύμα ! Το εξιλαστήριο θύμα ! Μέσα σ αυτή την αίθουσα δεν βρίσκονται όλοι οι πρωταγωνιστές ενώ άλλοι που δήλωσαν μεταμέλεια είναι ελεύθεροι. Δεν υπάρχει καμιά ενοχή. Κρυστάλλινη ! Άμεμπτη ! Το παιδί το απέκτησα σε μεγάλη ηλικία μετά από πολλές εξωσωματικές.

Δε με νοιάζει να είμαι αλυσοδεμένη αρκεί να είμαι δίπλα του. Το παιδί μου ζει από τα έσοδα των γονιών μου. Εμείς είμαστε άποροι ! Ο κ. Τσοχατζόπουλος έχει να πληρώσει τα δίδακτρα του παιδιού 3 χρόνια. Δε με νοιάζει αν ο κόσμος με μισεί η αν τον έκαναν να με μισήσει. Εδώ βρίσκομαι για να λέω την αλήθεια. Μόνο στην περίοδο των ναζί τιμωρούσαν αθώους. Οι ένοχοι είναι εντός και έκτος αιθούσης».

Στη συνέχεια μετά από ερωτήσεις της έδρας επανήλθε στο βράδυ της απόδρασης αναφέροντας:

"Έχω εγκαταλείψει τα εγκόσμια, διανύω περίοδο πένθους. Όταν έμαθα ότι απορρίφθηκε η προηγούμενη αίτηση είπα ήρεμα στον Ακη ‘ κατέστρεψες τη μητέρα του παιδιού σου και τη σύζυγό σου’. Τότε είπα προτιμώ να πεθάνω κρατώντας το παιδί μου από το χέρι αλλά όχι εδώ μέσα. Δεν μπόρεσα να πάω στο παιδί μου γιατί η κυρία που ήταν μαζί μου δε δέχθηκε να με συνοδεύσει. Θα έρχονταν να με πιάσουν μπροστά στο παιδί μου.

Έχουμε υποστεί ήδη μια εισβολή τον Απρίλιο του 2012 που ήρθαν 40 αστυνομικοί με την κ. Παπανδρέου την εισαγγελέα να συλλάβουν τον άντρα μου. Έχω υποστεί ένα μεγάλο σοκ από εκείνο το πρωινό. Η θυγατέρα του άντρα μου από τον προηγούμενο γάμο βρίσκεται κοντά στα παιδιά της.

Σκέφτηκα γιατί αυτή η διάκριση; Το φάρμακο μου, ο γιατρός μου είναι ο γιος μου. Μόνο αυτός με κρατάει στη ζωή. Ήθελα να οδηγηθώ στην Αθηνών - Λαμίας με τα πόδια....Δε θέλω τίποτα ας δωρηθούν όλα τα υπάρχοντα μου στους γιατρούς του κόσμου. Σας ευχαριστώ και συγνώμη που ύψωσα τον τόνο της φωνής μου».


Ενα λουλούδι από τη Βίκυ στον Άκη