Συμπέρασμα; Κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν η χθεσινή μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού μέσα στο Εμιρεϊτς και αποδείχθηκε ότι, κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν η ήττα της Αρσεναλ στο πρώτο της παιχνίδι μέσα στο Ζάγκρεπ. Ετσι είναι. Ναι, μεν η Λονδρέζικη ομάδα είναι μπροστά ταχυκίνητη και πυραυλοκίνητη, όμως, χωρίς ουσία, όλο κλο- κλο κι αβγό τίποτα, αλλά πίσω η άμυνά της έχει κάτι τρύπες νααα, όπως οι τούρκικες τουαλέτες.

Η μεγάλη μαγκιά του Σίλβα ήταν να θωρακίσει από την αρχή πίσω την ομάδα του, όμως όχι μόνο για να αμύνεται και να στέλνει με πανικό τη μπάλα για χόρτα, αλλά με ψυχραιμία και με μυαλό να ξεκινάνε από την άμυνα οι κόντρα επιθέσεις. Κλείνω πίσω τους χώρους και βγαίνω γρήγορα μπροστά για να σε βρω γυμνό. Εξαιρετικό το σχέδιο του Σίλβα, αλλά σε αυτό τον βοήθησαν πολύ και οι παίκτες, που είχαν φοβερή διάθεση, τρομερό πάθος και άφθονο νέφτι στον κώλο για να τρέχουν ακατάπαυστα σαν τον … Γκεμπρεσελασιέ.

Ατάϊγο σκυλιό ο Σαλινο, ήμουν ο μόνος που έγραφα πριν τον αγώνα, να παίξει αυτός αριστερό μπακ και να μείνει στον πάγκο ο Μαζουακού. Σε μεγάλη ποδοσφαιρική προσωπικότητα εξελίσσεται ο Φορτούνης και αν είχε μπροστά, όχι τον μπετατζή Ιντιέγκε και τον υπέρβαρο Παρντο, αλλά έναν Μιράλας και έναν Κοβάσεβιτς, θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα για τον Ολυμπιακό.

Μου έβγαλε τα μάτια ο Αλεξις. Όχι ο Τσίπρας, αλλά ο Σάντσεζ. Μεγάλη παικτάρα ο Χιλιανός. Τον εκτιμώ περισσότερο από τον Νεϊμάρ και τα ον Σουάρεζ. Ας όψεται ο Μέσι που τον έφαγε από την Μπαρτσελόνα.