Έχοντας στο πλευρό της τους ηθοποιούς Λάζαρο Γεωργακόπουλο, Δημήτρη Μπίτο, Αντώνη Αντωνόπουλο και Αινεία Τσαμάτη, τη Μόνικα στη σύνθεση του μουσικού τοπίου, τη Λένα Παπαληγούρα στη φωνή του νεαρού αγοριού και προσκαλώντας για δεύτερη φορά τον σταθερό συνεργάτη του Μπομπ Ουίλσον, Σκοτ Μπόλμαν, να αναλάβει τους φωτισμούς της παράστασης, η νεαρή σκηνοθέτις επιλέγει το Αίθριο της οδού Πειραιώς, ως ιδανικό τόπο για να αναπτυχθεί αυτός ο «μη-κόσμος» όπως περιγράφεται από τον Ιρλανδό συγγραφέα, αλλά και για να κλείσει μια άτυπη τριλογία γύρω από το «απόκοσμο» και το «κοσμικό», ανάμεσα στους Σοφοκλή, Ντοστογιέφσκι («Αδερφοί Καραμάζοφ» Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν) και Μπέκετ.

Όπως σημειώνει η Νατάσα Τριανταφύλλη:

«Ερωτώμενος για το νόημα και το στόχο του "Περιμένοντας τον Godot", ο Μπέκετ απαντά: "It' all about Symbiosis". Το "Περιμένοντας τον Godot", όπως άλλωστε και όλο το έργο του Μπέκετ, αποτελεί ένα κείμενο που παραμένει ανοιχτό σε πολλαπλές ερμηνείες, που χωράει άπειρες σκέψεις, πολλούς προβληματισμούς, εξαντλητικά "ism's" -όπως αποκαλεί χαριτολογώντας ο ίδιος τα διάφορα φιλοσοφικά ρεύματα. Συμβιώνοντας ο Εστραγκόν με τον Βλαντιμίρ, ο Πότζο με τον Λάκυ, αλλά και τα δύο αυτά ζευγάρια μεταξύ τους τουλάχιστον δύο φορές, ανοίγεται το πεδίο πάνω στο οποίο η συμβίωση αυτή πρέπει να παραμείνει, να επιμείνει, να περιμένει μέχρι που να καταφέρει να βιώσει τις πιο χαρούμενες και δημιουργικές της στιγμές. Θέτοντας ως στόχο την άφιξη του Γκοντό, η συμβίωση αυτή αυτοτροφοδοτείται από την ελπίδα και την προσμονή που αυτή η προσδοκώμενη άφιξη επιφυλάσσει. Η μη άφιξη, συντηρεί την Πίστη. Η επανάληψη κρατά το χρόνο σε κίνηση».

Και προσθέτει:

«Ο Βλαντιμίρ και ο Εστραγκόν βρίσκονται κάπου, που δεν έχει σχέση με τον κόσμο. Εκεί, που ο κόσμος δεν μπορεί πια να απαιτήσει από αυτούς. Εκεί που εκείνοι δεν μπορούν πια να απαιτήσουν από τον κόσμο. Ένας τόπος άδειος, που δεν καρποφορείται καμία σύγκρουση. Ένας μη-κόσμος, που απομακρύνεται από οτιδήποτε κοσμικό. Ένας τόπος με τη δική του, ξεκάθαρη οντότητα».

Τη μετάφραση επιμελείται η Έρι Κύργια, τη σκηνογραφία η Εύα Μανιδάκη και τα κοστούμια η Ιωάννα Τσάμη.

Από 14 Ιουλίου και για 14 μόνο παραστάσεις

Τρίτη με Κυριακή στις 21.30

Αίθριο Μουσείου Μπενάκη: Πειραιώς 138.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ