«Άννα μπράβο, μπράβο, μπράβο.

Θα μου επιτρέψεις τον ενικό. Η νίκη σου, να ξέρεις, ήταν σπουδαία. Όχι μόνο για σένα και τους ανθρώπους σου αλλά και για τη χώρα. Μια κοινωνία που θέλει να πιστέψει πάλι στον εαυτό της και εσύ της δείχνεις το δρόμο.

Προσπάθεια χωρίς θόρυβο! Το μόνο που θα σου ζητούσα -και με συγχωρείς για το θάρρος- θα ήταν όταν περάσουν οι μέρες της χαράς και της ξεκούρασης, να διηγηθείς στους Έλληνες -σε όλους εμάς- τον παιδεμό σου όλες αυτές τις ώρες, όλα αυτά τα χρόνια.

Να ακούσει και η πολιτεία και να διδαχθεί. Να καταλάβουν όλοι, και εμείς και η γενιά σου, ότι οι αληθινές κορφές δεν χαρίζονται, κατακτώνται.

Χόρεψε, λοιπόν, πάνω στο φτερό του καρχαρία».