Quantcast

Ο 73χρονος κύκλος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο «Ολύμπια» κλείνει με το έργο που άνοιξε!

Μέσα από μια υψηλού συμβολισμού κίνηση, η ΕΛΣ παρουσιάζει στις 19 Μαΐου τη σπουδαία όπερα «Ρέα», του Κερκυραίου συνθέτη Σπυρίδωνα-Φιλίσκου Σαμάρα.
Ο 73χρονος κύκλος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Θέατρο «Ολύμπια» ολοκληρώνεται με το έργο που τον άνοιξε.

Μέσα από μια υψηλού συμβολισμού κίνηση, η ΕΛΣ τιμά την ιστορία της και παρουσιάζει τη σπουδαία όπερα «Ρέα», του Κερκυραίου συνθέτη Σπυρίδωνα-Φιλίσκου Σαμάρα, η οποία εγκαινίασε το θέατρο την 1η Απριλίου του 1944.

Η «Ρέα» θα παρουσιαστεί στις 19 Μαΐου (20.00) σε ημισκηνοθετημένη μορφή, σε μουσική διεύθυνση του Βύρωνα Φιδετζή, σκηνοθετική επιμέλεια του Νίκου Διαμαντή, με την ορχήστρα και τη χορωδία της ΕΛΣ, καθώς και διακεκριμένους Έλληνες μονωδούς.

«Η αυλαία του Θεάτρου Ολύμπια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής θα κλείσει για τελευταία φορά μετά από 73 γόνιμα χρόνια δημιουργίας και προσφοράς, αφήνοντας τόπο στη συγκίνηση, αλλά και τη γοητεία μιας εποχής που μας έφερε κοντά με μεγάλα ονόματα και διαφορετικές τάσεις της λυρικής τέχνης. Γιατί επάνω στη σκηνή της γράφτηκαν σελίδες πολιτισμού και γνώσης» σημειώνει ο σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, Νίκος Διαμαντής, τονίζοντας πως είναι μεγάλη χαρά και ευθύνη για τον ίδιο να συμμετέχει σ' αυτή τη γιορτή, που μπορεί να «σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής, αλλά ανοίγει το δρόμο σε νέες περιπέτειες της τέχνης».

«Είμαι εδώ με ένα έργο συμβολικό» αναφέρει ο Νίκος Διαμαντής και προσθέτει: «Ο Σπυρίδων Σαμάρας, υπήρξε ένας από τους διαπρεπέστερους Έλληνες συνθέτες και ο κορυφαίος συνθέτης της Επτανησιακής Σχολής. Η Ρέα είναι μια τρίπρακτη δραματική όπερα, όπου ο συνθέτης διαπλάθει μια ιδιαίτερη μουσική γλώσσα, με στοιχεία του ιταλικού βερισμού, του γαλλικού λυρικού δράματος και του ελληνικού δημοτικού τραγουδιού. Η υπόθεση της Ρέας διαδραματίζεται στη Χίο την εποχή που οι Γενοβέζοι είναι οι κυρίαρχοι του νησιού κι έχει θέμα τον έρωτα. Με τη Ρέα, λοιπόν, στο μεταίχμιο ενός κύκλου που κλείνει, ανοίγοντας νέες προοπτικές αναζητάμε διαρκώς δρόμους για νέες υπερβάσεις, βαθιά ελληνικές κι αενάως εξελισσόμενες».