Στις διαδηλώσεις οι φωνές και οι μαζικές κινήσεις των διαδηλωτών μεταδίδονται ως δονήσεις στο εσωτερικό μεταλλικών αντικειμένων, όπως κολώνες και κάγκελα. Οι δονήσεις των διαδηλώσεων ηχογραφήθηκαν με πιεζοηλεκτρικά μικρόφωνα και αναμίχθηκαν ως ακουστική μνήμη με τη μεταγενέστερη σιωπή.

Το έργο αποσκοπεί να δείξει την κενότητα τού αστικού τοπίου ως αντήχηση της διαδήλωσης. Τη σιωπή ως πολιτική στάση. Αυτόν τον ήχο της... σιωπής προσπάθησε να αποδώσει στο έργο η μουσικολόγος Ανδρομάχη Βρακατσέλη, η οποία όπως εξηγεί στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων η ηχητική εγκατάσταση The Politics of Urban Silence «αφορά την πολιτική του θορύβου και της σιωπής. Μέσα από τους ήχους παρουσιάζει τη μετατροπή της Αθήνας από θορυβώδη πρωτεύουσα σε πόλη φάντασμα και αποσκοπεί να δείξει την κενότητα του αστικού τοπίου ως αντήχηση της διαδήλωσης».

«Ο θόρυβος των διαδηλώσεων», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «είτε ως ένταση είτε ως πολιτική παρέμβαση συνεχίζει να αντηχεί μέσα στην κοινωνία ως μια ισχυρή μνήμη με αποτέλεσμα να επικρατεί η σιωπή. Δεν είναι όμως μόνο ο θόρυβος αλλά και οι δονήσεις των διαδηλώσεων που συνεχίζουν να αντηχούν στην πόλη. Στις διαδηλώσεις οι φωνές και οι μαζικές κινήσεις των διαδηλωτών μεταδίδονται ως δονήσεις στο εσωτερικό μεταλλικών αντικειμένων όπως κολώνες και κάγκελα. Οι δονήσεις των διαδηλώσεων ηχογραφήθηκαν με πιεζοηλεκτρικά μικρόφωνα και αναμίχθηκαν ως ακουστική μνήμη με τη μεταγενέστερη σιωπή».

Όπως λέει χαρακτηριστικά η κ. Βρακατσέλη, «το κέντρο της Αθήνας μετά τις διαδηλώσεις γεμίζει σιωπή. Είναι μια πόλη που δεν ακούγεται τίποτα, γιατί δεν κυκλοφορεί σχεδόν κανείς σε αυτή, σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού της. Μόνο βήματα ακούει κανείς και ήρεμους ήχους, όπως τα πουλιά σε μια πλατεία. Και αυτό είναι πολύ περίεργο, αν αναλογιστεί κανείς ότι πρόκειται για μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα γεμάτη θόρυβο».

Το πρώτο τεστ αίματος που προβλέπει την εμφάνιση και εξέλιξη της νόσου Χάντινγκτον

Σύμφωνα με τις καταγραφές της Ανδρομάχης Βρακατσέλη, η σιωπή που επικρατεί στο κέντρο της Αθήνας μετά τις διαδηλώσεις είναι στην ουσία η αντίδραση στο θόρυβο των διαδηλώσεων.

Όπως τονίζει, «ακόμη και σε άλλες στιγμές, κυρίως το βράδυ, το αστικό τοπίο της Αθήνας ήταν γεμάτο σιωπή. Άκουγα κόσμο να λέει "δεν κατεβαίνω στο κέντρο γιατί έχει διαδηλώσεις, γίνονται φασαρίες κτλ". Οπότε αυτή η σιωπή είναι στην ουσία μια πολιτική στάση. Δεν κατεβαίνω γιατί φοβάμαι τον πολιτικό θόρυβο. Δεν κατεβαίνω γιατί μίλησαν οι άλλοι και εγώ πια δε συμμετέχω σε διαδηλώσεις για πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα. Με αυτόν τον τρόπο ερμηνεύω τη στάση αυτή. Και αυτή η πολιτική της σιωπής κρύβει πολλά από πίσω».

Μάλιστα πολλές φορές μπορεί να είναι πιο ηχηρή από έναν θόρυβο, δηλώνει η κ. Βρακατσέλη. «Η σιωπή μπορεί να προκαλέσει πολύ ισχυρό θόρυβο. Αυτό γιατί η σιωπή πολλές φορές μπορεί να σχετίζεται με το φόβο: είτε φοβίζει, είτε προέρχεται από φόβο, οπότε έχει και τα αντίθετα αποτελέσματα».

Το έργο «The Politics of Urban Silence» έχει εκτεθεί σε μια από τις πιο γνωστές γκαλερί σε πανεπιστήμιο του Λονδίνου. «Με τη συγκεκριμένη ηχητική εγκατάσταση συμμετείχα στο συμπόσιο Τhe Sound of Memory που οργάνωσε το University of Kent και πραγματοποιήθηκε στη Whitechapel Gallery και στο Goldsmiths, University of London (η δικιά μου ήταν στο Goldsmiths, University of London)».

Η κ. Βρακατσέλη έχει κάνει μεταπτυχιακό στη μουσική τεχνολογία στην Αγγλία κι εξειδικεύτηκε στις διαδραστικές τεχνολογίες στην τέχνη. «Στην Ελλάδα ασχολούμαι ακαδημαϊκά με έναν καινούριο, αλλά και ανερχόμενο κλάδο, κάνοντας διδακτορική διατριβή στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου σχετικά με την παρουσίαση της ηχητική τέχνης στον εκθεσιακό χώρο», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Η Ανδρομάχη Βρακατσέλη διευκρινίζει ότι η καταγραφή των ήχων μπορεί να γίνει από κινητά μέχρι ακριβό εξοπλισμό. Για την δική της όμως ηχητική εγκατάσταση χρησιμοποίησε ένα φορητό recorder και ειδικά μικρόφωνα που καταγράφουν τις δονήσεις στο εσωτερικό αντικειμένων.