Και αυτό, διότι συνήθως αφορούν όσα ΔΕΝ πρέπει να κάνει όποιος στριφογυρίζει άϋπνος στο κρεβάτι του, λένε οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Monash στην Βικτώρια της Αυστραλίας.

«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι οι σύντροφοι των πασχόντων από αϋπνία είναι πιθανό να διαιωνίζουν άθελά τους το πρόβλημα», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Άλιξ Μέλλορ, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πρόγραμμα Ύπνου του Ινστιτούτου Νοητικών & Κλινικών Νευροεπιστημών του Monash.

Όπως γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Sleep, η αϋπνία αντιμετωπίζεται συνήθως ως ατομικό πρόβλημα, μολονότι το 60% των ασθενών μοιράζονται το κρεβάτι τους με έναν/μία σύντροφο.

Ολοένα περισσότερα επιστημονικά δεδομένα, όμως, δείχνουν ότι ο/η σύντροφος επηρεάζει την αϋπνία των ασθενών και έτσι οι επιστήμονες του Monash θέλησαν να δουν με ποιον ακριβώς τρόπο και γιατροί.

Έτσι, πήραν συνεντεύξεις από τους συντρόφους πασχόντων από αϋπνία, οι οποίοι είχαν απευθυνθεί σε Κέντρο Ύπνου ζητώντας βοήθεια για το πρόβλημά τους.

Οι απαντήσεις τους σε ειδικά σχεδιασμένα ερωτηματολόγια έδειξαν ότι οι τρεις στους τέσσερις (το 78%) παρότρυναν τον/την ασθενή να μπαίνει νωρίς στο κρεβάτι ή/και να ξυπνάει αργά - δηλαδή να υιοθετεί συμπεριφορές οι οποίες θεωρούνται επιζήμιες για την καταπολέμηση της αϋπνίας.

Επιπλέον, το 40% των ερωτηθέντων δήλωσαν πως τον/την παρακινούν επίσης να ασχολείται με δραστηριότητες που πιστεύουν ότι βοηθούν, όπως το να διαβάζουν στο κρεβάτι ή να βλέπουν τηλεόραση μέχρι να κοιμηθούν.

Περισσότεροι από ένας στους τρεις, εξάλλου, είπαν πως λένε στον πάσχοντα σύντροφό τους να κοιμάται το μεσημέρι ή να αποφεύγει την πολλή φυσική δραστηριότητα για να μην «ταράζεται» και εμποδίζει τον ύπνο του, ενώ το 11% είπαν ότι τον ενθαρρύνουν να πίνει αλκοόλ ή να παίρνει υπνωτικά χάπια για να κοιμηθεί.

Όλες αυτές οι ιδέες, όμως, είναι ακριβώς οι αντίθετες από εκείνες που συνιστώνται για την καταπολέμηση της αϋπνίας, γράφουν οι ερευνητές.

Οι μισοί ερωτηθέντες είπαν επίσης ότι έχουν προσαρμόσει το δικό τους πρόγραμμα ύπνου στην αϋπνία του/της συντρόφου τους, το 39% ότι έχουν προσαρμόσει το πρόγραμμα όλης της οικογένειας, το 17% ότι έχουν προσαρμόσει το ωράριο εργασίας τους και το 50% ότι έχουν τροποποιήσει τις δραστηριότητες του ελεύθερου χρόνου τους.

«Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι, μολονότι οι συμπεριφορές αυτές κάνουν τον/την ασθενή να νιώθει στήριξη, αφ’ ενός δεν ωφελείται από αυτές, αφ’ ετέρου προκαλείται πρόσθετο άγχος στον/στην σύντροφό του», είπε η δρ Μέλλορ.

Και κατέληξε ότι η αξιολόγηση της συμπεριφοράς των συντρόφων των ασθενών, μπορεί να συμβάλλει στην κατάρτιση ενός πιο αποτελεσματικού πλάνου θεραπείας για τον πάσχοντα από αϋπνία.

ΠΗΓΗ: tanea.gr