Γνώριμος του ελληνικού θεατρικού κοινού, τον γοήτευε η Ελλάδα, η ιστορία της, οι ήρωες και οι τραγικοί της.



Θιασώτης των πολύωρων παραστάσεων.

Είχε δημιουργήσει ένα θέαμα μαμούθ 15 ωρών, τον Τάνταλο που βασίζονταν σε ήρωες και ιστορίες από την ελληνική μυθολογία.



Τον μάγευε ο Ευριπίδης

Πρώτη του εμφάνιση στην Επίδαυρο το 1982.

Ένοιωθε οτι της άνηκε, παρουσίασε Ορέστεια, Λυσιστράτη, αλλά και τρία Σαιξπηρικά κείμενα «Κυμβελίνος», «Χειμωνιάτικο παραμύθι» και «Τρικυμία» σε μία δεκάωρη παράσταση.



Δούλεψε με πάθος πάνω στα αρχαία κείμενα του Σοφοκλή και τα παρουσίασε στην Επίδαυρο.

«Μακάρι να ήταν εδώ και να έβλεπε την παράσταση και ο Σοφοκλής» έλεγε γελώντας το 1996 λίγο πριν την πρεμιέρα με τους με δύο Οιδίποδες (Τύραννο και επί Κολωνώ) που παρουσίασε.

Το 2002 επανήλθε με τις Βάκχες του Ευριπίδη, «ενα έργο που εδώ και 50 χρόνια τον μάγευε με την ακεραιότητα και την ειλικρίνειά του» όπως δήλωνε πριν έρθει στον ξένο Τύπο.



Ο Λόρενς Ολιβιέ και το Βασιλικό θέατρο του Λονδίνου

Μοναχοπαίδι αγροτικής οικογένειας, με πατέρα ανθρακωρύχο που δούλευε στους σιδηροδρόμους, δεν είχε μεγάλη επαφή με την τέχνη.

Η καλλιτεχνική πορεία του ξεκινά από ερασιτεχνικές παραστάσεις στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ.

Ακολούθησαν ανεβάσματα στο Λονδίνο, σαιξπηρικά έργα στο Στράτφορντ, ως τη στιγμή που ανέλαβε τη διεύθυνση του Βασιλικού Σαιξπηρικού Θιάσου, όταν αυτό στεγάστηκε στο Ολντουιτς της βρετανικής πρωτεύουσας.

Το 1973 αντικατέστησε τον Λόρενς Ολίβιε στη διευθυντική θέση του Βασιλικού Εθνικού Θεάτρου, όπου παρέμεινε ως το 1988.

Η άνοια και το τέλος

Τα τελευταία είχε αποσυρθεί λόγω προβλημάτων υγείας μιας και το 2011 διαγνώστηκε με άνοια.

Μαζί του μέχρι το τέλος ήταν η οικογένειά του, όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του Εθνικού Θεάτρου για τον θάνατό του.

Η κηδεία του θα γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο.

ΠΗΓΗ: iefimerida.gr