Η Ερη Ρίτσου αντέδρασε με τον τρόπο αυτό στην χρήση της "Ρωμιοσύνης" από τους διοργανωτές του συλλαλητηρίου.
«Ο Ρίτσος όταν έγραφε τους στίχους αυτούς δεν είχε υπ’ όψιν του τη συγκεκριμένη σημερινή χρήση από τα πάσης φύσεως παλληκάρια που γίνανε μαλλιά κουβάρια…», αναφέρει χαρακτηριστικά σε ανάρτησή της στο Facebook, η κόρη του Γιάννη Ρίτσου, Έρη, η οποία αντέδρασε με τον τρόπο αυτό στην χρήση της "Ρωμιοσύνης" από τους διοργανωτές του συλλαλητηρίου.
«Μαθαίνω πως στο συλλαλητήριο ακούστηκε η Ρωμιοσύνη: «Τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας».
Βέβαια ο Ρίτσος όταν έγραφε τους στίχους αυτούς δεν είχε υπ’ όψιν του τη συγκεκριμένη σημερινή χρήση από τα πάσης φύσεως παλληκάρια που γίνανε μαλλιά κουβάρια…
(Εκτός και αν η χρήση από πλευράς διοργανωτών είναι μια συμβολική χειρονομία συμφιλίωσης με τη γείτονα χώρα. Επί μακεδονικού εδάφους όλοι μαζί, το χώμα της Μακεδονίας είναι δικό τους και δικό μας!
Οπότε, πάσο!)», έγραψε.
Στη συνέχεια, έκανε ένα ακόμη σχόλιο, στο οποίο περιέγραψε πότε γράφτηκε η "Ρωμιοσύνη" και πότε μελοποιήθηκε από τον Μίκη Θεοδωράκη.
«Η Ρωμιοσύνη γράφτηκε από τον Γιάννη Ρίτσο αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταξύ 1945-47, μέσα στον εμφύλιο, και είναι μια εποποιία της Αντίστασης του Ελληνικού λαού κατά των Ναζί.
Η Ρωμιοσύνη μελοποιήθηκε από τον Μίκη Θεοδωράκη, μετά τον ξυλοδαρμό του καθώς και άλλων αριστερών από τους χωροφύλακες στον Πειραιά, ανήμερα των Φώτων το 1966. Μέσα στα αίματα ο Μίκης επιστρέφει σπίτι του και βρίσκει ένα αντίτυπο της Ρωμιοσύνης που μελοποιεί μέσα σε λίγες ώρες.
Είτε φασίστες την τραγουδήσουν, είτε πατριδολάγνοι, είτε πατριδοκάπηλοι, είτε δωσίλογοι, είτε άσχετοι, είτε ανύποπτοι, η Ρωμιοσύνη είναι το ποίημα που είναι, γράφτηκε για το λόγο που γράφτηκε και αυτό ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ.
?λοι διψ?νε. Χρόνια τώρα. ?λοι μασ?νε μία μπουκι? ο?ραν? πάνου ?π? τ?ν πίκρα τους.
Τ? μάτια τους ε?ναι κόκκινα ?π? τ?ν ?γρύπνια,
μία βαθει? χαρακι? σφηνωμένη ?νάμεσα στ? φρύδια τους
σ?ν ?να κυπαρίσσι ?νάμεσα σ? δυ? βουν? τ? λιόγερμα.
Τ? χέρι τους ε?ναι κολλημένο στ? ντουφέκι
τ? ντουφέκι ε?ναι συνέχεια το? χεριο? τους
τ? χέρι τους ε?ναι συνέχεια τ?ς ψυχ?ς τους –
?χουν στ? χείλια τους ?πάνου τ? θυμ?
κ? ?χουνε τ?ν καημ? βαθι?-βαθι? στ? μάτια τους
σ?ν ?να ?στέρι σ? μία γο?βα ?λάτι.
?ταν σφίγγουν τ? χέρι, ? ?λιος ε?ναι βέβαιος γι? τ?ν κόσμο
?ταν χαμογελ?νε, ?να μικρ? χελιδόνι φεύγει μ?ς ?π? τ? ?γρια γένειά τους
?ταν κοιμο?νται, δώδεκα ?στρα πέφτουν ?π? τ?ς ?δειες τσέπες τους
?ταν σκοτώνονται, ? ζω? τραβάει τ?ν ?νηφόρα μ? σημα?ες κα? μ? ταμπο?ρλα», σημείωσε η Ερη Ρίτσου.
ΠΗΓΗ: enikos.gr