Quantcast

Πρώτο βήμα συναίνεσης, έστω λειψό, έστω... κουτσό!

Το πολικό ψύχος των ημερών, τη χιονοστιβάδα των νέων φόρων και τη θύελλα των ανατιμήσεων έρχεται να ζεστάνει κάπως η, ομολογουμένως αξιέπαινη (ασχέτως της σκοπιμότητάς της), πρωτοβουλία του πρωθυπουργού να συναντηθεί τη Δευτέρα για πρώτη φορά με τους πολιτικούς αρχηγούς της εκλογής του για σπουδαία εθνικά θέματα, με κυρίαρχο το Κυπριακό.
Το πολικό ψύχος των ημερών, τη χιονοστιβάδα των νέων φόρων και τη θύελλα των ανατιμήσεων έρχεται να ζεστάνει κάπως η, ομολογουμένως αξιέπαινη (ασχέτως της σκοπιμότητάς της), πρωτοβουλία του πρωθυπουργού να συναντηθεί τη Δευτέρα για πρώτη φορά με τους πολιτικούς αρχηγούς της εκλογής του για σπουδαία εθνικά θέματα, με κυρίαρχο το Κυπριακό. Θα περίμενε κανείς η συνάντηση αυτή να γίνει σε σύσκεψη με όλους μαζί. Και μάλιστα υπό την προεδρία του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος επανειλημμένως έχει ζητήσει σύγκληση των πολιτικών αρχηγών για σπουδαία εθνικά θέματα, πλην όμως δεν εισακούσθηκε… Για τους «τύπους» και μόνο, ο Προκόπης Παυλόπουλος θα ενημερωθεί την Τρίτη!..

Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ του Αλέξη Τσίπρα εκδηλώνεται σε ημέρες που ο ίδιος ζει τη δυσκολότερη φάση της διετούς θητείας του ως πρωθυπουργού, με ελάχιστα τα ΣΥΝ και πάρα πολλά τα ΠΛΗΝ. Ο δε κυριότερος αντίπαλός του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που κλείνει την Τετάρτη έναν χρόνο ως ένατος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, καλείται να μετρήσει και του λόγου του τα ΣΥΝ και τα ΠΛΗΝ της δικής του διαδρομής...

ΟΙ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ πολίτες, αφανάτιστοι και αντικειμενικοί καθώς είναι σήμερα, θεωρούν ότι οι κορυφαίοι της εξουσίας έχασαν πολύτιμο χρόνο μαθαίνοντας τον ρόλο τους («στου κασίδη το κεφάλι», κατά τη λαϊκή έκφραση) παρά αποδίδοντας. Δηλώνουν στις δημοσκοπήσεις ότι το ενδιαφέρον της ηγεσίας ήταν περισσότερο η διατήρηση της «καρέκλας» παρά το γενικότερο καλό της πατρίδας…

ΟΙ ΔΕ ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΙ της δημόσιας ζωής, αντικρίζοντας το σημερινό «σκιάχτρο» που αποκαλείται «Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία», ανατρέχουν σε εκείνη την ολέθρια κίνηση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1986 να αναθεωρήσει το Σύνταγμα, να αφαιρέσει όλες τις εξουσίες από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να εγκαθιδρύσει πρωθυπουργικό ολοκληρωτισμό, αυτόν ακριβώς που ισχύει και σήμερα.

ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι ο αρχηγός της πλειοψηφίας (που ουδέποτε υπήρξε πραγματική) «μπαλώνει» και «ξηλώνει» το Σύνταγμα, όπως του ταιριάζει, εγκρίνει ή καταργεί νόμους, αποφασίζει εκλογές ή δημοψηφίσματα, παραδίδει τη χώρα στα μνημόνια της ξενοκρατίας, σήμερα, δε, αν και γονατισμένος στους δανειστές, παριστάνει και τον αρχηγό της ευρωπαϊκής αντίστασης στη λιτότητα!..

ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ολοκληρωτισμό πλήρωσε και πληρώνει η δόλια πατρίδα εδώ και 30 χρόνια με 15 πρωθυπουργούς, κάποιοι από τους οποίους υπήρξαν ομολογουμένως καλοί πατριώτες, άλλοι, δε, ψυχροί ρεαλιστές. Κάποιοι πάλι δεν άρεσαν στην ξενοκρατία και έμειναν στην άκρη υπό την απειλή εξόντωσης. Οι υπόλοιποι υπέκυψαν στα μνημόνια και έριξαν τη χώρα στη χειρότερη κρίση της ιστορίας της.

Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ, μεθυσμένος με τις πρωθυπουργικές υπερεξουσίες του, «έπαιξε», όσο άντεξε, τον αριστερό μεταρρυθμιστή. Ξεμέθυστος, όμως, κατάλαβε ότι η Αριστερά δεν είναι φτιαγμένη για να «χτίζει», αλλά μόνο για να «γκρεμίζει». Με τυφλό εργαλείο τους 153, διέπραξε τις γνωστές «κωλοτούμπες», έλαβε δις παράταση ζωής από την ξενοκρατία, κατάφερε να γίνει ακόμη και «αγαπητός» σε κορυφαίους Ευρωπαίους και... Ιδού αυτόν σήμερα να κάνει τολμηρό βήμα αρχηγικής συναίνεσης, ενόψει της πολυμερούς διάσκεψης της Γενεύης την ερχόμενη Πέμπτη, που θα σημάνει πολλά για την Ελλάδα και την Κύπρο.

ΟΛΑ, λοιπόν, δείχνουν επιβίωση του πρωθυπουργικού ολοκληρωτισμού, δηλαδή αυτής της ιδιότυπης δικτατορίας κάτω από την οποία ζουν οι Ελληνες πολίτες στα τελευταία 30 χρόνια. Αυτή τη φορά με κυρίαρχο πρόσωπο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που κατά τα φαινόμενα θα είναι ο νικητής των εκλογών, όποτε και αν αυτές γίνουν.

ΟΣΟ για τον Αλέξη Τσίπρα, ας είναι ευχαριστημένος που στα 42 του πήρε πολύτιμα διδάγματα, όσο ακριβά και αν στοίχισαν στην πατρίδα. Στα δύο χρόνια της εξουσίας του έχει κερδίσει κάποια ΣΥΝ που είναι καταθέσεις του. Ας θυμάται, όμως, πάντα (και αυτός και οι αντίπαλοί του) τη μοίρα των αποτυχημένων πρωθυπουργών στα χρόνια του Πλαστήρα.