Quantcast

Λάθος αγωνία

ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΤΑΙ η αγωνία στη Ν.Δ., τελευταία. Είναι δημοσιογραφικό «κλισέ», πλην όμως περιγράφει με ενάργεια αυτό που συμβαίνει στην κεντροδεξιά παράταξη
ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΤΑΙ η αγωνία στη Ν.Δ., τελευταία. Είναι δημοσιογραφικό «κλισέ», πλην όμως περιγράφει με ενάργεια αυτό που συμβαίνει στην κεντροδεξιά παράταξη. Αγωνία για την... «ταυτότητα», ή για τις «ομάδες», ή ακόμη και για τις «ισορροπίες».
Για τους λάθος λόγους, όμως, αγωνιούν στη Ν.Δ., ή εν πάση περιπτώσει βιώνουν «αγωνίες» που μάλλον δεν συμμερίζεται, με την ίδια ένταση, η κοινωνία. Πλην βεβαίως του πολύ στενού τμήματός της, που, όπως σε κάθε πολιτικό οργανισμό, βρέξει-χιονίσει θα δώσει το «παρών».
Οι πολίτες έφυγαν -στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις- για συγκεκριμένους λόγους. Για πολύ πιο συγκεκριμένους λόγους επέλεξαν, κάποιοι εξ αυτών, τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος υποσχέθηκε τον... ουρανό με τ’ άστρα. Τώρα όμως που ο ουρανός πέφτει και πλακώνει την κοινωνία, οι πολίτες αναμένουν αφορμές, αιτίες και λόγους για να ξαναεμπιστευθούν τη Ν.Δ. Χρειάζεται να πειστούν για την «προοπτική». Αυτό δεν θα γίνει με την καταστολή εσωκομματικών παθών ή με ευκαιριακές παρουσίες νέων (ή δήθεν νέων) προσώπων.
Μπορεί να γίνει αν η Ν.Δ. πάψει να ασχολείται με όσα δεν έκανε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ασχοληθεί με όσα... έκανε τη χαμένη διετία 2015-16.
Δεν απασχολεί τους πολίτες αν «εξαπατήθηκαν» από τον ΣΥΡΙΖΑ. Στο κάτω-κάτω, κανένας δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι έπεσε θύμα εξαπάτησης.
Ομως, καθένας θέλει να νιώσει ότι συμμετέχει σε «κάτι άλλο» που δίνει προοπτική, που εμπεριέχει όραμα και που μπορεί να συνεγείρει. Η Ν.Δ. πρέπει να παραμείνει σταθερά προσηλωμένη στην κοινωνία και τις ανάγκες της. Οχι στο... Μοσχάτο και τις ισορροπίες του.