«ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ η στιγμή ν’ αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις», τραγουδά ο Διονύσης Σαββάπουλος.
«ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ η στιγμή ν’ αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις», τραγουδά ο Διονύσης Σαββάπουλος στους «Παλιούς φίλους».
Μια τέτοια στιγμή είναι αυτή, τώρα που μοιάζει να φθάνει στο τέλος η… «ιστορική εκκρεμότητα» με την ονομασία των Σκοπίων.
Μια τέτοια στιγμή είναι αυτή, τώρα που μοιάζει να φθάνει στο τέλος η… «ιστορική εκκρεμότητα» με την ονομασία των Σκοπίων.
Και το τραγούδι συνεχίζει: «Πέρασαν για πάντα οι παλιές ιδέες, οι παλιές αγάπες, οι κραυγές»…
Πέρασαν όντως; Ή, μήπως, αυτοί οι «παλιοί φίλοι» θα «ξαναζωντανέψουν»; Αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρόκειται για επανάληψη της Ιστορίας, που όποτε συμβαίνει -ως γνωστόν- γίνεται μόνο ως φάρσα. Μόνο που τούτη τη φορά στην πλευρά των… «γραφικών» και «απομονωμένων» δεν θα είναι οι Σκοπιανοί -όπως βαυκαλιζόμαστε τόσα χρόνια να λέμε- αλλά εμείς…
Η εθνική θέση είναι ξεκάθαρη από το 2007, όταν επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή προκρίθηκε η λύση «σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις».
Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο! Οποιος επιθυμεί αλλαγή, ο δρόμος για τη Βουλή είναι γνωστός. Υποθέτουμε, όμως, ότι η διαπραγμάτευση πάνω σε αυτήν την εθνική θέση γίνεται…
Αρκετές καριέρες χτίστηκαν αριστερά και δεξιά, είτε με ιδεοληψίες είτε με αδιέξοδους εθνικισμούς.
Η ώρα είναι τώρα: για μια απόφαση που θα υπερβαίνει κόμματα και τακτικισμούς και θα υπηρετεί το έθνος.
Η στάση των πολιτικών θα δείξει αν η πολυετής κρίση τους έκανε να συνειδητοποιήσουν τα λάθη του παρελθόντος. Μέχρι στιγμής οι πρώτες ενδείξεις είναι αρκούντως… αποθαρρυντικές, επιβεβαιώνοντας τη μεγαλύτερη ανησυχία των πολιτών: Οτι στις πλέον κρίσιμες στιγμές του έθνους το μέγεθος των πολιτικών που καλούνται να δώσουν λύσεις και να πάρουν αποφάσεις είναι αντιστρόφως ανάλογο του τεράστιου βάρους των προβλημάτων.
Ελπίδα όλων; Να διαψευστούμε!