Ο ΣΟΪΜΠΛΕ προετοιμάζει τη γερμανική κοινωνία ότι αν το ΔΝΤ αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα, θα πάψουν κι αυτοί με τη σειρά τους να χρηματοδοτούν την Ελλάδα. Το ΔΝΤ σε έκθεση τεχνοκρατών του χαρακτήρισε το χρέος μας εξόχως μη βιώσιμο. Πώς, λοιπόν, θα ψηφιστεί εκ νέου συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα; Μόνο αν αποφασιστεί κούρεμα του ελληνικού χρέους, που σύμφωνα με το καταστατικό του θα καθιστά αυτό βιώσιμο. Ο Σόιμπλε αντιτάσσει ότι βάσει των ευρωπαϊκών συνθηκών κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται, οπότε συζητά μόνο αναδιάρθρωση. Αν όλοι εμμείνουν στις θέσεις των ανυποχώρητοι, η Ελλάδα πλέον δεν θα έχει χρηματοδοτική πηγή! Το κράτος μας, άλλωστε, βρίσκεται ήδη σε «εκκαθάριση» της δημόσιας γης και των υποδομών του. Οπότε παράγοντες «αστάθμητοι» και «ανεξάρτητοι» πάντως από τη δική μας θέληση να παραμείνουμε στην Ε.Ε., μπορεί να μας εξωθήσουν σε Grexit. Εντούτοις δεν συζητάμε καν ένα «σχέδιο» για το πώς θα αντιπαρατεθούμε με τους δανειστές και ειδικότερα με τον Σόιμπλε σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο μόνος, τώρα που οι δανειστές οχυρώνονται πίσω από τη «νομιμότητα», ο οποίος θέτει διεθνώς ανάλογο ζήτημα υπέρ μας. Πώς δηλαδή το γιουρογκρούπ, αν και μη θεσμοθετημένο όργανο, λαμβάνει διαρκώς υπό την αιγίδα του Σόιμπλε αποφάσεις, που έχουν επιπτώσεις πάνω μας. Χωρίς να προβλέπονται εκ των συνθηκών δηλαδή έλεγχος και νομικές ευθύνες αυτού. Σε αυτή την κατεύθυνση, αν εξελίξουμε την υπεράσπιση της πατρίδας, μπορούμε να αναρωτηθούμε επιπρόσθετα «πώς» λήφθηκε «ντε φάκτο» από ένα τέτοιο όργανο η απόφαση να δανειστεί η χώρα μας το 2010 με δέσμευση του συνολικού δημοσίου πλούτου της προς ξένα κράτη. Γεγονός που προσκρούει σε κάθε ευρωπαϊκή και διεθνή νομιμότητα! Αν τούτο θα πρέπει να ονομαστεί σχέδιο a, b, c, εν τέλει είναι αδιάφορο, καθώς δεν υπάρχει τίποτα πιο απάνθρωπο στον κόσμο από την απόγνωση που δημιουργεί η έλλειψη «άμυνας» προς σωτηρία του.