Quantcast

Διαπραγμάτευση και θεσμοί

ΟΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ καθυστερούν. Κυβέρνηση και θεσμοί δηλώνουν βέβαια ότι επιδιώκουν μια συναινετική υπέρβαση των διαφορών τους. Ανεπίσημα, μεταθέτουν την ευθύνη της καθυστέρησης ο ένας στον άλλον. Πάντως, εμείς οι πολίτες ξέρουμε πια τι σημαίνει «συναίνεση». Μόνιμες υποχωρήσεις εωσότου να μη μείνει τίποτα άλλο να αρπάξουν οι θεσμοί. Η Μέρκελ επανεμφανίστηκε τώρα στο προσκήνιο συζητώντας με την ΕΚΤ για το πώς η Ελλάδα θα μπει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, υποκαθιστώντας τον Σόιμπλε, που μέχρι πρότινος μας απειλούσε πάλι με πτώχευση! Στη Γερμανία εκτιμούν φαίνεται ότι οι διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις στην Ευρώπη θα επηρεάσουν καθοριστικά την ανθρωπογεωγραφία και την αριθμητική των συμμαχιών τους στα συλλογικά όργανα της Ε.Ε. Τι θα τους συμβεί, αν Γάλλοι κι Ολλανδοί πάψουν να συμπλέουν; Υφίσταται ακόμα και ενδεχόμενο να αποδυναμωθούν θεσμοί de facto επιβολής, όπως το Eurogroup. Ολα, πάντως, δείχνουν ότι η Ε.Ε. θα αποκτήσει νέα οικονομική αρχιτεκτονική. Θα μείνουν, αν αυτό συμβεί, τα ίδια όργανα να αποφασίζουν για τις τύχες ολόκληρων λαών; Αλλωστε, σεβάστηκαν αυτά τους κανόνες δικαίου των ευρωπαϊκών συνθηκών; Είναι κοντόφθαλμη εκτίμηση ότι πρέπει η αξιολόγηση να κλείσει πάση θυσία τώρα, γιατί αργότερα θα είναι χειρότερα. Μπορεί αντίθετα να είναι καλύτερα όταν η συζήτηση σε πολιτικό επίπεδο ανοίξει συνολικά για το «τι» πρέπει να αλλάξει στην Ε.Ε. Ο Γιούνκερ πρόσφατα έθεσε τον υπαρξιακό αυτό προβληματισμό, σε αυτή τη χρονική συγκυρία, καθόλου τυχαία! Υποβάλλοντας εναλλακτικές προτάσεις, που σημαίνει ότι η Ευρώπη αναζητά νέα φυσιογνωμία και πρόγραμμα δράσης για την ίδια! Πάντως, ουδείς μπορεί να αποκλείσει τη συζήτηση για το τι μπορούσε και έπρεπε να κάνει η Ε.Ε. βάσει «συνθηκών» και τι εντέλει έκανε κατά καταστρατήγηση αυτών! Η Μέρκελ αυτό φοβάται και βιάζεται πλέον στην πράξη να οριστικοποιήσει την «αρπαγή του πλούτου» μας, προσφέροντας σε αντάλλαγμα «ποσοτική χαλάρωση» προς εμάς. Πριν απολέσει ισχύ, ενώ για μας το προέχον είναι να την επανακτήσουμε.