ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ στους καιρούς μας, παρ’ όλη τη μετάβαση του γνωστού μας κόσμου από την παραγωγική στη χρηματιστηριακή οικονομία, είναι και παραμένει εκείνος που το αξιακό σύστημά του παραμένει πολιτικό και η συμπεριφορά του διέπεται από μη οικονομικό αποκλειστικά σύστημα αξιών. Ο κεϋνσιανισμός και ο δημοκρατικός σοσιαλισμός αποτελούν χτυπητά παραδείγματα αξιακών πολιτικών συστημάτων που έθεσαν το μεταξύ πολιτικής και οικονομίας όριο, που δεν είναι άλλο από το ότι η οικονομία πρέπει να υπηρετεί τον άνθρωπο και την κοινωνία, αντίστοιχα, και όχι το αντίθετο. Οφείλω λοιπόν να ομολογήσω ότι κύριος πρωθυπουργός μάς ξάφνιασε, όταν κατά τη διάρκεια συνέντευξης στον Νίκο Χατζηνικολάου, που έχει μια απίστευτη τεχνογνωσία με ευθεία ερωτήματα να ξεκλειδώνει απρόσμενες απαντήσεις, χαρακτήρισε τον Σόιμπλε «σοβαρό και σεβαστό πολιτικό». Γιατί αν ο πρωθυπουργός θεωρεί τον Σόιμπλε «σοβαρό πολιτικό», παρόλο που είναι εκείνος που έχει επιβάλει στους περισσότερους ευρωπαϊκούς λαούς με μνημόνια ένα σύστημα αξιών, στο οποίο οι λαοί όλοι βρέθηκαν να υπηρετούν την οικονομία, αν πράγματι το εννοεί, υπάρχει «πρόβλημα». Θυμίζω και στον ίδιο ότι ως αντιπολίτευση τον κεϋνσιανισμό ως πολιτικό σύστημα αξιών επικαλούνταν, σε αντίλογο των μνημονίων. Αλλαξε λοιπόν κάτι στον Σόιμπλε; Αλλαξε πολιτική αντίληψη ο πρωθυπουργός; Δικαιολογείται αυτός ο χαρακτηρισμός ως αβρότητα; Εις επήκοον όλων, που έχουμε πληγεί τόσο απάνθρωπα από τον στυγνό οικονομισμό του Σόιμπλε; Εν τέλει, «γιατί» τον αποκάλεσε «σεβαστό πολιτικό»; Δεν είναι εκείνος που γκρέμισε, καταστρατηγώντας όλους τους νόμους της Ε.Ε., το χρηματοπιστωτικό σύστημα ανάπτυξης των ευρωπαϊκών λαών πριν από επτά χρόνια και έριξε όλες τις οικονομίες και κατ’ επέκταση τις κοινωνίες στη λιτότητα και την ανέχεια! Συγγνώμη, αλλά αυτό παραπάει!