Η «ΠΑΓΙΔΑ» στην οποία πέσαμε το 2010 είχε ήδη στηθεί από το 2008. Ας πάψουν, λοιπόν, οι Ελληνες πολιτικοί αρχηγοί να αλληλοκατηγορούνται. Η αλήθεια είναι ότι οι «σύμμαχοι» την προετοίμασαν έκτοτε κι εντέλει, δύο χρόνια αργότερα, μας την «έφεραν». Ο Σαρκοζί πρόσφατα παραδέχτηκε δημόσια ότι από τότε σκέφτηκαν με τη Μέρκελ να εξετάσουν αν η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει μοίρα ανάλογη με αυτή της τράπεζας Lehman Brothers, που, ως γνωστόν, πτώχευσε το 2008 για να διασωθεί το αμερικανικό τραπεζικό σύστημα. Ητοι εντέλει, όπως έγινε από το 2010 ως το 2012, που «πτώχευσε» στην ουσία το κράτος μας, με στόχο να σωθούν οι γερμανογαλλικές τράπεζες. Ας κοιτάξουν, λοιπόν, οι πολιτικοί αρχηγοί μας «πώς» θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα και στην ομαλότητα. Γιατί επιστροφή στην κανονικότητα σημαίνει επανάκτηση της ανεξαρτησίας της χώρας επί του οικονομικού πεδίου. Γιατί επιστροφή στην ομαλότητα σημαίνει επαναλειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος χωρίς προσκόμματα-εκβιασμούς τύπου «αν δεν αποδεχθείτε αυτούς τους όρους», πτωχεύετε και τυπικά. Το ερώτημα, που θα έπρεπε όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί να θέσουν στους εαυτούς των, είναι αν χόρτασαν από τέτοιου τύπου οικονομικά τελεσίγραφα... Δεν μπορούν δηλαδή εν συνεννοήσει να αποφύγουν το επόμενο; Να καταλήξουν σε κοινή διαμαρτυρία ότι διαχωρισμός μεταξύ ισότιμων εν συμπολιτεία κρατών, ως ήτο η Ε.Ε., σε κράτη δανειστές-εξουσιαστές και κράτη οφειλέτες-υποτελή, δεν μπορούσε βάσει των πολιτικών αρχών και των νομικών κανόνων σύστασης της Ε.Ε. να επέλθει; Η ανάληψη υποχρέωσης των «εταίρων» μας ότι θα μας βοηθήσουν να επανενταχθούμε στις αγορές τι άραγε σημαίνει, αν όχι παραδοχή της ευθύνης των προς «αποκατάστασή» μας από το «κακό» που μας έκαναν; Πρόσφατα οι μεταξύ πολιτικών αρχηγών αντιπαραθέσεις οξύνθηκαν. Κάποιοι θεωρούν ότι η Κεντροδεξιά (χωρίς ΑΝΕΛ) και η Κεντροαριστερά (χωρίς ΣΥΡΙΖΑ) έχουν ανασυνταχτεί. Και τι έγινε δηλαδή; Θ’ αλλάξει μήπως κάτι, όσο δεν συνεννοούνται για το πώς η χώρα θ’ ανακτήσει την «ελευθερία» της;