ΒΓΗΚΕ η χώρα στις αγορές. Πρέπει να πανηγυρίζουμε; Με χρέος μη βιώσιμο, αφού ξαναδανειστήκαμε, αναμφίβολα «ναι» λέει η κυβέρνηση. Εκείνο που αποκρύπτει είναι ότι η επιτυχία οφείλεται στο ότι οι τράπεζες-πωλητές, που ενεπλάκησαν στην έκδοση και διέθεσαν προς το κοινό τα νέα χρεόγραφά μας, έχουν τη δύναμη να πωλήσουν οτιδήποτε, ακόμα και το ποιο προβληματικό επενδυτικό προϊόν! Δεν είναι μήπως το ελληνικό χρεόγραφο ένα τέτοιο προβληματικό επενδυτικό προϊόν με το χρέος του κράτους μη βιώσιμο; Δεν είναι μήπως αυτές οι τράπεζες οι ίδιες, που επί χρόνια πούλαγαν τα προβληματικά ιδιωτικά στεγαστικά ομόλογα προς τους ανυποψίαστους επενδυτές, ομόλογα εντέλει εξαιτίας των οποίων προκλήθηκε η οικονομική κρίση του 2008; Επανακτήσαμε βέβαια ως κράτος χάρις στο εκ φορολήστευσης των Ελλήνων παραχθέν πλεόνασμα μια προσωρινή αξιοπιστία στις αγορές! Αλλά για πόσο μπορεί αυτή να διαρκέσει; Ο κ. πρωθυπουργός, πάντως, δεν απέφυγε να πει πως «είμαστε σ’ αχαρτογράφητα νερά», ενώ η αντιπολίτευση εστίασε στο επιτόκιο. Το συνέκρινε με το επιτόκιο που δανείζετο η χώρα το 2009, δηλαδή προ της επίθεσης που δέχτηκε το ομόλογό μας από κερδοσκόπους. Επίθεσης που εκτίναξε το επιτόκιο δανεισμού μας στα ύψη, οπότε κατέστησε τον εξ αγορών δανεισμό μας απαγορευτικό. Στην προ του 2009 περίοδο, βέβαια, το επιτόκιο δανεισμού μας ήταν «σταθερό» και δι’ αυτού του «σταθερού» επιτοκίου επιτυγχάνετο και διατηρείτο «τεχνητά» υψηλός ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης. Το 2017 πλέουμε πλέον σε αχαρτογράφητο ωκεανό λόγω του ότι το επιτόκιο δανεισμού μας είναι «ελεύθερο» και διαμορφώνεται στις «αγορές». Μπορεί, λοιπόν, να σηκωθεί ανά πάσα στιγμή πελώριο κύμα υψηλού επιτοκίου, που θα καταποντίσει το σκάφος της οικονομίας μας στον βυθό. Μπορεί βέβαια να βρούμε και νερά γαλήνια. Αλλά ποιος ελέγχει πλέον τον άνεμο; Οχι σίγουρα το κράτος μας, αλλά οι αγορές αποκλειστικά. Γι’ αυτό και τα νερά αυτά είναι αχαρτογράφητα!