Ο ΜΑΚΡΟΝ ανακοίνωσε ότι θα ηγηθεί μιας προσπάθειας να μεταλλαχθεί η απολυταρχική Ε.Ε. σε δημοκρατική. Πράγματι, αυτή ουδόλως θυμίζει πια τη συμπολιτεία κυρίαρχων κρατών, στην οποία προσχωρήσαμε. Παραδέχτηκε ότι η Ενωση διέρχεται σήμερα υπαρξιακή κρίση κι ότι είναι στα πρόθυρα διάλυσης γιατί «απέτυχαν» οι πολιτικοί της από κοινού να φέρουν την ευημερία στους λαούς της. Απέδωσε την κατάντια αυτή στο ότι ουδόλως εισακούεται από το απολυταρχικό κέντρο ο δήμος, ακόμα και όταν δημοψηφισματικά εκφράζεται. Ανακοίνωσε ότι μια νέα «συνθήκη» θα πρέπει να έχει τον δήμο κυρίαρχο. Ουδείς διαφωνεί ότι έτσι έχουν τα πράγματα, ούτε με την πρότασή του. Δεν έθιξε, όμως, καθόλου το ζήτημα ότι αυτή η απολυταρχική Ε.Ε. παρουσιάστηκε όταν αφαιρέθηκε τον Μάιο του 2010 ολοσχερώς η πολιτική ελευθερία από τους Ελληνες να αποφασίζουν μέσω του Κοινοβουλίου των οι ίδιοι για την τύχη των έκτοτε συνολικά σε θέματα ευημερίας. Οταν ο Περικλής εκθείασε το δημοκρατικό πολίτευμα ενώπιον των Αθηναίων, ο δήμος ήταν κυρίαρχος και όχι υποτελής. Οπότε το «αποτύχαμε» του Μακρόν, αν και ειλικρινέστατο σε σχέση με την οικονομική ευημερία που υπόσχοντο οι Ευρωπαίοι πολιτικοί στους λαούς, δεν απαντά ούτε στο «πώς» ούτε στο «γιατί» απέτυχαν εντέλει πολιτικά σε σχέση με τον στόχο. Μήπως γιατί παρέβησαν από κοινού «αυταρχικά» τους κανόνες δικαίου της Ε.Ε. για να μην πληγούν οι γερμανογαλλικές τράπεζες θυσιάζοντας την Ελλάδα; Κανόνες δικαίου σύμφωνα με τους οποίους αδιανόητο ήταν τα κράτη να διαιρεθούν σε κράτη δανειστές και οφειλέτες! Με ποιους όρους ανύπαρκτης ισχύος εμείς λοιπόν οι «οφειλέτες» Ελληνες θα συμμετάσχουμε στη θεμελίωση της Δημοκρατίας στην Ευρώπη συμπλέοντας μαζί του; Ζήτησε, τέλος, ο Μακρόν να στηρίξουμε την προσπάθεια αυτή, γιατί η Ενωση των Ευρωπαίων αποτελεί τη μόνη ασφάλειά μας από έξωθεν απειλές εκπορευόμενες από άλλα κέντρα ισχύος. Βέβαια, το επιχείρημα αυτό της ασφάλειας ως γνωστόν είναι το επιχείρημα που κατά κόρον χρησιμοποιείται στην πολιτική ρητορική σε βάρος της ελευθερίας, όταν αυτή έχει ήδη υπονομευτεί. Ενας από τους δημιουργούς του αμερικανικού Συντάγματος είχε προειδοποιήσει ότι «ένας λαός έτοιμος να θυσιάσει λίγη ελευθερία για λίγη ασφάλεια δεν αξίζει ούτε τη μια, ούτε την άλλη. Και καταλήγει να χάσει και τις δυο». Ας προβληματιστούμε λοιπόν.