Η Μέρκελ θα υπερψηφιστεί γιατί κατάφερε να κυριεύσει σε καιρό ειρήνης με μακιαβελικό τρόπο, εν μέσω διεθνούς τραπεζικής κρίσης, την Ελλάδα. Δεν νοιάζει τους Γερμανούς, βέβαια, ότι η ηγέτης τους παραβίασε κατά τρόπο βάρβαρο το οικονομικό σύνταγμα της Ε.Ε. του 1992. Αυτό που πρωτοέθεσε ως κύριο θεσμό της Ε.Ε. (πέραν της γνωστής προϋπάρχουσας «αγοράς» προϊόντων), μια «αγορά κρατικών ομολόγων», μέσω της οποίας οι χώρες-μέλη θα αντλούσαν διαρκώς χρηματοδότηση με σταθερό επιτόκιο δανεισμού. Η Ελλάδα δεν πτώχευε το 2010, ούτε ο Σόιμπλε την έσωσε τότε, όπως αρέσκεται ακόμη να υποστηρίζει.
Στους ψηφοφόρους τους βέβαια είναι αδιάφορο ότι η κατάκτηση της χώρας μας επετεύχθη με κατάλυση της ευρωπαϊκής νομιμότητας, που υποχρέωνε μετά το 2008 τη Μέρκελ, προσωπικά πλέον, και τους λοιπούς αρχηγούς εν συμβουλίω να διατηρήσουν τη σταθερότητα των τιμών όλων των ομολόγων των κρατών της Ε.Ε., ήτοι τη σταθερότητα των επιτοκίων δανεισμού των, για να αποτραπεί η βύθιση εν μέσω τραπεζικής κρίσης οιασδήποτε χώρας. Γιατί η «άνοδος» του επιτοκίου, ως κόστος δανεικού χρήματος, με το οποίο μια χώρα χρηματοδοτείται, τη βυθίζει οικονομικά και εξακοντίζει το χρέος της, δηλαδή ό,τι σε εμάς συνέβη. Οι Μέρκελ και Σόιμπλε είχαν υποχρέωση να προστατεύσουν τη σταθερότητα επιτοκίου. Οταν, όμως, κερδοσκόποι άρχισαν συνεχώς να ανεβάζουν το επιτόκιο δανεισμού της Ελλάδος, παρέλειψαν αυτή την υποχρέωσή τους. Μας έδωσαν σε αντιστάθμισμα ένα παράνομο δάνειο με ένα παράνομο επιτόκιο κι έτσι η ευρωπαϊκή αγορά ομολόγων, η οποία είχε τον ανωτέρω κανόνα δικαίου σταθερού επιτοκίου, κατέρρευσε συνολικά. Ετσι κατάφεραν να μεταλλάξουν μια διεθνή τραπεζική κρίση σε ευρωπαϊκή κρίση χρέους όλων των κρατών, πλην του δικού των!
Μετά τις γερμανικές εκλογές αναμένεται η Ε.Ε. με τροποποίηση των «συνθηκών» αυτών, που ακόμα θεωρητικά ισχύουν, αλλά έχουν καταλυθεί από το 2010, να επαναθεμελιωθεί ως ενιαίο κράτος. Ετσι βέβαια θα επωφεληθούν οι υπαίτιοι, αν κλείσει οριστικά, πολιτικά και νομικά το «ζήτημα». Εμείς πιστεύουμε άραγε αφελώς ότι η θέσπιση κοινού υπουργείου Οικονομικών θα μας βοηθήσει; Θα παραβλέψουμε ότι δεν θα υπάρχει πια κράτος, όταν και η φορολογική αρμοδιότητα με «συνθήκη» θα περιέλθει στις Βρυξέλλες; Μια τέτοια ομοσπονδοποιημένη Ευρώπη σημαίνει ότι θα γίνουμε χώρος και δεν θα είμαστε πια χώρα! Τόσο θολωμένοι είμαστε, λοιπόν, που δεν καταλαβαίνουμε ότι αυτοί που μας την «έφεραν» χτες κι αύριο ετοιμάζονται με αυτόν τον τρόπο εκ νέου να μας τη «φέρουν»; Οτι αυτοί που θα γράψουν τους νέους νόμους εντέλει θα είναι οι ίδιοι που κατέλυσαν τους παλιούς;