ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ στην Τουρκία και την προστατευτική στάση που κρατήσαμε σε σχέση με τους πραξικοπηματίες, οι σχέσεις μας με τη γείτονα, όπως ήτο αναμενόμενο, επιδεινώθηκαν. Εντούτοις υπό μία τέτοια συγκυρία καταφέραμε να πραγματοποιηθεί συνάντηση σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών και ήδη προγραμματίζεται συνάντηση κορυφής Τσίπρα - Ερντογάν. Επιτέλους στο διπλωματικό πεδίο, όχι για πρώτη φορά μάλιστα, αλλά για πολλοστή τα τελευταία χρόνια, αποδεικνύεται ότι έχουμε εν τέλει «τακτική». Γιατί δεν είναι τόσο απλό να επιτυγχάνεις κάτι τέτοιο μέσα σε ένα τεταμένο μεταξύ δύο χωρών κλίμα. Θα πρέπει να αποδοθούν λοιπόν τα εύσημα στον υπ. Εξωτερικών μας Νίκο Κοτζιά. Γιατί, όπως όλα δείχνουν, απεκατεστάθη αρκούντως γρήγορα η μεταξύ των δύο χωρών «επικοινωνία» και καταφέραμε να ξαναϋπάρξει «διάλογος». Διάλογος που για πάμπολλους λόγους πρέπει να διατηρείται. Καθώς οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις είναι στο ναδίρ και οι ελληνοαμερικανικές οδεύουν προς το ζενίθ, η Ελλάδα έκανε το μεγάλο βήμα δίνοντας μήνυμα ότι δεν θα εκμεταλλευτεί με διακοπή διαλόγου την κατάσταση. Αυτή από μόνη της η δυσμενής για τη γείτονα κατάσταση κρίθηκε από πλευράς μας ορθότατα ότι αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία αποκατάστασης των σχέσεών μας μαζί της, που καλώς δεν αφήσαμε αναξιοποίητη. Αυτά όλα συνεκτιμώνται από τους Τούρκους, αλλά και διεθνώς ως θετικές εξελίξεις. Η συμπεριφορά των κρατών δεν έχει μεταβληθεί, άλλωστε, τόσο πολύ από την εποχή του Θουκυδίδη. Πλέον όμως γνωρίζουμε, μετά το πρώτο ήμισυ του αιματηρού εικοστού αιώνα, ότι ο διάλογος μόνο φέρνει «λύσεις».
Γιατί εν τέλει πολλές φορές αποτρέπει συγκρούσεις, που όταν προκληθούν συνήθως αδυνατεί να επιλύσει. Ο απόλυτα διαβασμένος υπουργός μας ξέρει πως ο διάλογος είναι πάντα λύση πρόληψης κακών κι ορθά φροντίζει έγκαιρα προς αποτροπή των. Γιατί με τη χώρα υπό οικονομική κατοχή, η ευχέρειά της προς αποτροπή διά της στρατιωτικής ισχύος τέτοιων κινδύνων είναι περιορισμένη. Επιτέλους, λοιπόν, η χώρα έχει «τακτική» και μια «αλεπού» στο τιμόνι αυτού του υπουργείου.