Η ΛΑΓΚΑΡΝΤ παραδέχτηκε προ ημερών σε γερμανικό τηλεοπτικό σταθμό ότι την εποχή που η Ελλάδα παρουσίαζε δυσχέρεια δανεισμού, η οποία αν εξελισσόταν σε κρίση δανεισμού θα πτώχευε η χώρα μας, πρώτιστη έγνοια των υπουργών Οικονομικών της Ε.Ε. ήταν η ενίσχυση του τραπεζικού τομέα! Εντούτοις, βάσει της Συνθήκης της Λισσαβώνας, η οποία επικυρώθηκε το 2009, τόσο οι πολιτικοί αρχηγοί όσο και οι εξουσιοδοτηθέντες υπουργοί Οικονομικών της Ε.Ε. να θέσουν τους όρους της «δανειακής στήριξης» της Ελλάδας τον Μάιο του 2010, είχαν «καθήκον» εκ του ανωτέρω νόμου απορρέον, να «βοηθήσουν» τη χώρα μας να βγει από αυτή τη θέση και όχι την ενίσχυση των τραπεζών τους.

Δεν ετίθετο καν, μάλιστα, κατά το κείμενο αυτής της Συνθήκης θέμα στάθμισης κατά τη λήψη της απόφασης που έλαβε τότε το Eurogroup, μεταξύ συμφερόντων των γερμανο-γαλλικών τραπεζών από τη μία και του κράτους μας από την άλλη, ούτε συγκερασμού αυτών, μόνο παροχής βοήθειας στο κράτος μας. Ετσι εξηγείται το «πώς» εντούτοις αυτοί πρότειναν για να μας «βοηθήσουν» -αλλιώς δεν θα πρόσφεραν βοήθεια- επιτόκιο για τη χώρα μας στο πρώτο δάνειο των 80 δισ. αντί 4% ύψους 6,5%, ζημιώνοντάς μας κατά ένα τεράστιο ποσό τόκων, όπως επίσης τό ότι ζήτησαν εγγύηση τον δημόσιο πλούτο της χώρας μας για δεύτερη φορά, ενώ αυτός ήταν η εγγύησή μας για να μπορούμε να εκδίδουμε ομόλογα και να δανειζόμαστε εκ των αγορών. Προκαλώντας μας όχι μόνο βλάβη, αλλά και πλήγμα στην ελευθερία μας να δανειζόμαστε εξ αγορών, μη επουλωθέν μέχρι σήμερα! Μεγαλύτερες παρανομίες από αυτές δεν υπήρχαν για να διαπραχθούν σε βάρος μιας χώρας και διεπράχθησαν, θέτοντας όρους στον δανεισμό της, ως οι ανωτέρω, που δεν συνάδουν με βοήθεια. Δυστυχώς ουδέποτε καταγγείλαμε τον Σόιμπλε και τη Λαγκάρντ για όλα αυτά.

Ετσι, ο πρωθυπουργός μας συναντήθηκε πρόσφατα στο Νταβός με τη Λαγκάρντ και είχε συνομιλίες για τη διευθέτηση του χρέους μας! Η Λαγκάρντ, που παρέβη ακόμη και τον νόμο, όπως παραδέχτηκε, να ελπίζουμε ότι αυτή τη φορά θα μας βοηθήσει να διευθετήσουμε το χρέος, ώστε να ξαναβγούμε στις αγορές; Σε αγορές που το επιτόκιο δανεισμού είναι «ελεύθερο», αντίθετα με το «σταθερό» που προβλέπουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες! Τι θα συμβεί, άραγε, αν αυτές αποφασίσουν εκ νέου άνοδο του επιτοκίου δανεισμού μας για να μας προκαλέσουν μια νέα δυσχέρεια δανεισμού; Θα ξαναζήσουμε το «δράμα»;