O ΕΡΝΤΟΓΑΝ εξήγγειλε στις 18-4-2018 εκλογές για τις 24-6-2018. Είναι βέβαιο ότι θα εκλεγεί «Πρόεδρος». Ο μεγαλοϊδεατισμός του ότι η Τουρκία μπορεί να επανεξελιχθεί σε «οθωμανική αυτοκρατορία», που έχει προ πολλού εξαγγείλει ως πολιτικό σκοπό του, αποτελεί τον μεγάλο για μας τους Ελληνες κίνδυνο. Βέβαια, ο μεγαλοϊδεατισμός αυτός είναι το προκάλυμμα του φόβου του ότι η Τουρκία θα μείνει εκτός «ενεργειακού παιχνιδιού», όπως αυτό εξελίσσεται στη Μεσόγειο. Η «πολεμική» αυτή ρητορική, την οποία εντείνει σκόπιμα, γι’ αυτό και εκστομίζονται ύβρεις και λοιδορίες σε βάρος της Ελλάδας και του Ελληνα υπουργού Εθνικής Αμυνας τελευταία, συνιστά για τέτοιο επίπεδο διεθνή λεκτική «τρομοκρατία» και συνάμα «αλητεία». Η Ευρώπη παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα. Ο Ερντογάν, όμως, πιστεύει ότι τον βοηθά αυτή η ρητορική στην επανεκλογή του. Κυρίως ότι θα του δώσει το επιχείρημα στο εσωτερικό της χώρας του, μετά τη νίκη του στις εκλογές, ότι αυτή σημαίνει αποδοχή και των θέσεών του περί χάραξης επιθετικής πολιτικής προς υπεράσπιση των «δικαίων» της Τουρκίας. Ανεξάρτητα αν αυτά έχουν προ πολλού διευθετηθεί από το Διεθνές Δίκαιο. Αυτό δεν τον πολυενδιαφέρει. Θεωρεί ότι προασπίζει την κυριαρχία της χώρας του, την οποία... φαντασιώνεται ως «οθωμανική αυτοκρατορία».

Στην πραγματικότητα η Τουρκία δεν έχει κάποια βάσιμη αξίωση. Σωστά, λοιπόν, κι εμείς δεν μπαίνουμε σε οιαδήποτε συζήτηση αξιώσεων μαζί της. Ετσι, όμως, όπως έχουν οι σχέσεις μας διαμορφωθεί τελευταία, θα έπρεπε το ΝΑΤΟ να έχει παρέμβει πυροσβεστικά. Ομως και αυτό ακόμα, κατά τρόπο απαράδεκτο, δηλώνει ότι το θέμα είναι (δήθεν) μεταξύ μας. Οι Ευρωπαίοι προσπάθησαν να συνετίσουν τον Ερντογάν, αλλά αυτός δήλωσε ότι δεν αναγνωρίζει αρμοδιότητά των, όπως το θέτει, σε ζητήματα «κυριαρχίας» της χώρας του. Οι Γάλλοι, πιο ξεκάθαροι απ’ όλους, δεν θεωρούν φυσικά ότι το θέμα είναι διμερές και τάχθηκαν υπέρ του Διεθνούς Δικαίου και των ελληνικών θέσεων. Ολοι, πάντως, αναμένουν εξελίξεις μετά την επανεκλογή Ερντογάν. Ακόμα και οι ΗΠΑ, οι οποίες σε αυτό το ενεργειακό παιχνίδι έχουν τον πρώτο λόγο. Στο παρασκήνιο της επίσημης πολιτικής σκηνής πολλά σχεδιάζονται. Εμείς ας μείνουμε ανυποχώρητοι στις εθνικές μας θέσεις, επικαλούμενοι την προστασία του Διεθνούς Δικαίου, αλλά ταυτόχρονα προσεκτικοί, έως ότου διαφανεί το «πώς» οι μεγάλες δυνάμεις σχεδιάζουν να επιλύσουν το ζήτημα αυτό της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων. Γιατί πρόκειται πια για ακήρυχτο πόλεμο με διεκδικούμενα τα ενεργειακά κοιτάσματα της Μεσογείου και όλοι προσβλέπουν σε οφέλη εκ της εκμετάλλευσής των.