Η ΩΡΑ της αλήθειας για το αν η χώρα θα ξαναβρεί μέρος της χαμένης από το 2010 και μετά οικονομικής ανεξαρτησίας της πλησιάζει. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι αυτό θα επιτευχθεί ξαναβγαίνοντας στις αγορές κι ορθά θέλει μετά τη λήξη του παρόντος μνημονίου να μην ξαναδανειστούμε ούτε ευρώ από κράτη της Ε.Ε. Η Γερμανία θα ήθελε τ’ αντίθετο.

Το επιχείρημά της είναι ότι πρέπει να έχουμε ένα ικανό απόθεμα χρημάτων να στηριχτούμε, αν κακοπέσουμε σε άνοδο του επιτοκίου δανεισμού μας εντός αγορών, «προληπτικά»! Η σημερινή κυβέρνηση, αν και την «πάτησε» κι αυτή αρχικά, όπως και οι προηγούμενες, υπογράφοντας «δανειακή βοήθεια», που σήμαινε εξάρτηση της χώρας μας κατ’ ουσίαν από άλλες χώρες, διαφοροποιείται πλέον μη αποδεχόμενη μέσω διακρατικού δανεισμού να ξαναχρεωθούμε και δη στη Γερμανία. Σ’ αυτό τουλάχιστον δείχνει αποφασισμένη να βάλει «τέλος». Πίσω από αυτό που ονομάζεται «καθαρή έξοδος», αυτό το παιχνίδι παίζεται. Αναμφίβολα, πάντως, το «ενδιαφέρον» της Γερμανίας περί «προληπτικής προστασίας» μας είναι υποκριτικό. Κυρίως γιατί, όταν το 2010, αν και είχε εκ των συνθηκών της Ε.Ε. υποχρέωση να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε την άνοδο του επιτοκίου δανεισμού μας, που τότε κερδοσκόποι μεθοδικά προκάλεσαν, δεν μας βοήθησε να την αντιμετωπίσουμε στην πράξη. Αν και είχε εκ της Συνθήκης της Λισσαβώνας αναλάβει ρητά τέτοια υποχρέωση! Αντίθετα, υλοποιώντας σε βάρος της χώρας μας ένα σχέδιο κατάλυσης κάθε νομιμότητας, προσέφερε εν τέλει σ’ εμάς μια «δανειακή βοήθεια», που αντί να μας κάνει να επανακτήσουμε ως χώρα σταθερό επιτόκιο δανεισμού εντός αγορών, εν τέλει προκάλεσε την οριστική έξοδό μας από τις αγορές! Κακώς έκτοτε δεν τους γυρέψαμε ευθύνες. Αλλά να ξαναβγούμε στις αγορές παραμένει νόμιμο δικαίωμά μας. Η Γερμανία ήδη έχει αρχίσει ν’ αντιδρά στο ενδεχόμενο «καθαρής εξόδου».

Η χώρα μας έχει βέβαια συνάψει σημαντικές συμμαχίες για να βοηθηθεί σ’ αυτό το εγχείρημα. Πάντως, με διάφορους τρόπους δηλώνουμε, εδώ που εν τέλει μας έφτασαν, ότι συζητάμε τα πάντα εκτός από αυτό. Προσπαθούμε να μετατοπιστεί το όλο θέμα στο πλαίσιο ποιο, μετά από «έξοδο» πάντως στις αγορές, θα είναι το «καθεστώς» της χώρας μας τα επόμενα χρόνια. Ηδη βαφτίστηκε, σε διπλωματική γλώσσα, «μεταμνημονιακή παρακολούθηση»! Θα βγούμε λοιπόν στις αγορές με ή χωρίς τη συναίνεση της Γερμανίας; Προσφερόμεθα για ένα ακόμη επώδυνο συμβιβασμό σε μεταμνημονιακό επίπεδο; Επειδή όλα αυτά τα ζητήματα είναι ανοιχτά, πύκνωσαν τελευταία τα σενάρια περί εκλογών το φθινόπωρο. Το προέχον όμως είναι, αν τελικά πάμε σ’ εκλογές, με ποια διλήμματα θα πάμε! Κάποια εκ των ανωτέρω;